Nauka o OKUPIE w odniesieniu do Boskiego Planu Zbawienia jest samym centrum – piasta, z którego jak szprychy wszystkie inne doktryny promieniują do obwodu - Planu. Mamy nadzieję, że odpowiedzi zamieszczone poniżej okażą się oświecające oraz pomocne:

Pytanie 1 - Podaj krótką definicję słowa OKUP.

Odpowiedź - Okup jest to suma lub wynagrodzenie zapłacone za uwolnienie osoby lub własności, schwytanej, przetrzymywanej.

Pytanie 2 - Podaj krótką definicję słowa ZASŁUGA.

Odpowiedź - Zasługa jest to: 1) coś, co zasługuje na zapłatę, nagrodę lub uznanie; 2) wartość, nagroda, lub zasłużone bądź otrzymane odszkodowanie, jak np. w szkole.

Pytanie 3 - Podaj krótką definicję PRAWNEGO ŚRODKA PŁATNICZEGO.

Odpowiedź – Prawny Środek Płatniczy to taka waluta lub pieniądze, których prawo wymaga od dłużnika, jako zapłatę za dług, a które wierzyciel powinien przyjąć. Innymi słowy to, co rząd bądź prawo uzna za środek wymiany.

Pytanie 4 - Jakie jest znaczenie wyrazów ZAPŁACIĆ i ZAPŁACONY?

Odpowiedź - Zapłacić znaczy spłacić dług, dać równowartość, wynagrodzić. Słowo Zapłacony oznacza, że taki dług został uregulowany, wypełniony; że odpowiednia równowartość została już złożona.

Pytanie 5 - Podaj krótką definicję słowa DEPOZYT.

Odpowiedź - Depozyt to coś zdeponowanego, coś powierzonego pod opiekę drugiej osobie.

Pytanie 6 - Jaka jest różnica w znaczeniu słów ZAPŁACONY, ZASTOSOWANY i DEPOZYT?

Odpowiedź - Jest spora różnica w znaczeniu tych wyrazów. Kiedy używamy słowa ZAPŁACONE to oznacza, że rzecz zastosowana do zobowiązania jest wystarczająca. Kiedy używamy słowa ZASTOSOWANY to oznacza, że finansowe zobowiązanie zostało spełnione - bezpośrednio bądź pośrednio. Kiedy używamy słowa DEPOZYT to oznaczy, że coś było pozostawione pod czyjąś opiekę, coś, i jeszcze nie zostało użyte, bądź zastosowane.

Pytanie 7 – Krótko zdefiniuj termin OFIARA ZA GRZECH.

Odpowiedź – Termin OFIARA ZA GRZECH oznacza ofiarę złożoną na poczet grzechu, jako równowartość za grzech, zadośćuczynienie za grzech.

Pytanie 8 – Co oznacza termin ZASŁUGA JEZUSA CHRYSTUSA?

Odpowiedź - O Zasłudze Chrystusa Jezusa możemy mówić z różnych punktów widzenia. Na przykład, zasługą Jezusa było to, że stał się Człowiekiem Jezusem, w znaczeniu wskazywania na Jego lojalność wobec Boga i posłuszeństwo Boskiemu Planowi. Możemy też mówić o Jego zasłudze jako człowieka, tzn. że jako człowiek dokonał chwalebnego dostarczenia tego, co posiadał, a co było dobre, sprawiedliwe i prawe. Lecz gdy mówimy o Zasłudze Jezusa Chrystusa w odniesieniu do uczynionej przez Niego pokuty za grzech świata mamy na myśli zupełnie inną sprawę, a mianowicie, że pomiędzy Niebiańskim Ojcem a Panem Jezusem Chrystusem istniała pewna umowa. Na mocy tej umowy nasz Pan miał stać się istotą ludzką by następnie poświęcić Swą ludzką naturę pozwalając przy tym na odebranie Mu tego ziemskiego życia. Fakt ten pokazuje Jego lojalność oraz posłuszeństwo wobec woli Ojca, całkowite posłuszeństwo aż do śmierci, a to śmierci krzyżowej.

Kiedy mówimy o Zasłudze Jezusa Chrystusa rozumiemy, że dzięki Zasłudze, którą posiadał i którą Ojciec uznał gdy wzbudził Syna od umarłych, nasz Pan został nagrodzony, nie tylko będąc przywróconym do poziomu duchowego, ale "nader wywyższonym" do Boskiej natury Zatem Zasługa, którą Bóg nagrodził, pozostawiła Mu pewną liczbę środków, lub też błogosławieństw, którymi mógł obdarzyć innych, a mianowicie Jego prawo do ludzkiego życia, którego On nie stracił ani przez grzech, ani w żaden inny sposób. Biblia nas informuje, że to prawo do ludzkiego życia, o którym mówimy jako o zasłudze Jezusa, zostanie ostatecznie zastosowane przez Pana Jezusa Chrystusa, w pełnej harmonii z Ojcowskim Planem, aby anulować "grzechy wszystkiego świata" (1Jana 2:2) – grzechy Adama i całej jego rasy, która w nim umarła. Zasługa ta należy już do naszego Pana, który może ją wykorzystać we właściwym czasie ustanowionym przez Ojca.

Pytanie 9 – Podaj krótką definicję słowa POJEDNANIE.

Odpowiedź - Wyraz Pojednanie oznacza uczynienie jednością, przywrócenie do harmonii osób lub rzeczy, które nie są ze sobą w zupełnej zgodzie. W odniesieniu do rodziny ludzkiej oznaczałoby to, że Adam i jego rodzaj okazali się nieposłusznymi Boskim zarządzeniom i znaleźli się w niełasce u Boga oraz pod Jego potępieniem, które zgodnie z Boskim zarządzeniem ma być zdjęte a ludzkość przywrócona do harmonii z Bogiem, ponownej jedności z Nim. Dostąpi tego każdy, ktokolwiek tego zechce i przyjmie Boskie warunki. Czynności, przez które będzie to dokonane nazywamy dziełem Pojednania. Owo dzieło Pojednania zostało rozpoczęte przez naszego Pana Jezusa Chrystusa podczas Jego pierwszego Przyjścia, i od tamtej pory kontynuowane, zostanie zakończone podczas Jego Wtórego Przyjścia. Jednym słowem, Pojednanie w pełnym tego słowa znaczeniu rozpoczęło się wraz z wyborem Kościoła i będzie zakończone, aż jego warunki obejmą wszystkich członków rodziny ludzkiej, przyprowadzając wszystkich chętnych i posłusznych z powrotem do pełnej harmonii z Jehową.

Pytanie 10 - Czy doskonała istota ludzka mogłaby zapłacić cenę Okupu?

Odpowiedź - Nie! Doskonały człowiek nie mógłby zapłacić ceny Okupu, chyba, że uczyniłby to zgodnie z Boskim zarządzeniem, umową lub porozumieniem. Na przykład, gdyby na świecie był doskonały człowiek, nie mógłby on stać się Odkupicielem Ojca Adama chyba, że otrzymałby taki przywilej z Boskiego zarządzenia. Decyzja, czy dana jednostka mogłaby być przyjęta za inną, należy do Boskiego Sądu. W przypadku Pana Jezusa Chrystusa, stał się On odpowiednim by być ceną Okupu – doskonałym człowiekiem – właśnie z rozporządzenia Bożego, aby następnie w dziele realizowania Boskiego Planu mógł oddać samego Siebie. Na podstawie tego zarządzenia został przyjęty.

Pytanie 11 – W jaki sposób cena Okupu została dostarczona?

Odpowiedź - Bóg Sam zapewnił Okup, który "gładzi grzechy świata". Tylko dzięki Boskiemu postanowieniu odkupienie człowieka było możliwe.

Pytanie 12 – Gdzie została dostarczona cena Okupu?

Odpowiedź - W Boskim Planie cena Okupu została przygotowana od założenia świata; gdyż Pismo Święte nas zapewnia, że nasz Pan Jezus Chrystus, w Boskim Planem, był Barankiem Bożym zabitym od założenia świata (Obj. 13:8.) W drugorzędnym znaczeniu cena Okupu została zapewniona, kiedy została zawarta umowa między Bogiem Jehową a zaszczyconym nią Logosem. Inaczej mówiąc, cena Okupu została dostarczona dopiero, kiedy Logos stał się ciałem i osiągnął pełnię ludzkiej doskonałości w wieku 30 lat.

Możliwym było wtedy dla naszego Pana by w harmonii z Boskim zarządzeniem służyć jako cena Okupu i dać samego Siebie jako cenę Okupu. Lecz On nie wydał Samego siebie by być tą ceną Okupu aż uczynił Przymierze z Bogiem, symbolizując przez chrzest zupełne poświęcenie Swego życia, aż na śmierć. Ale nawet wtedy ta sprawa nie była zakończona, gdyż związane z nią były pewne warunki. Chociaż oddał wtedy Swą wolę i jako taki został uznany przez Ojca, nadal ją posiadał, dzień po dniu, godzina za godziną by pokazać Swoje zupełne poddanie. Jego ofiara została dopełniona wówczas, kiedy umarł na Kalwarii, krzycząc: "Wykonało się!". Zakończył składanie ceny Okupu, to znaczy, w pełni zapewnił cenę Okupu. Musimy jednak dostrzec różnicę między zapewnieniem ceny Okupu a daniem, zastosowaniem, albo dostarczeniem jej. Kiedy Jezus umarł była ona jedynie przygotowana, nie była jeszcze dana, w znaczeniu zastosowania jej do uwolnienia człowieka od śmierci.

Pytanie 13 - Kto przewidział cenę Okupu?

Odpowiedź – Przede wszystkim Bóg Jehowa, ponieważ On to zarządził; bez Jego zarządzenia Okup nie byłby możliwy. W drugorzędnym znaczeniu sam Jezus go przygotował, ponieważ wydał Samego Siebie; posiadał On pełną kontrolę nad Swym postępowaniem w momencie uczynienia swego poświęcenia. Jego wola nie została zmuszona.

Pytanie 14 – Gdzie w typie ofiara za grzechy się rozpoczęła, a kiedy zakończyła?

Odpowiedź - Zwierzę mające być ofiarą za grzech było wybrane i przyprowadzone do drzwi Przybytku; lecz stało się ofiarą za grzech w momencie, gdy najwyższy kapłan włożył na nie swoje ręce i je zabił. Zgodnie z typem, ofiara za grzech składała się z dwóch części - cielca i kozła. Zabicie cielca nie zakończyło ofiary za grzech, ponieważ zgodnie z Boskim Planem i Jego zarządzeniem wspaniały Najwyższy Kapłan, Jezus, miał ofiarować dwie ofiary – klasę kozła Pańskiego oraz antytypicznego cielca. Typiczny kozioł, jak rozumiemy, reprezentował naśladowców Jezusa, a cielec przedstawiał samego Jezusa. Zatem w typie ofiara za grzech nie była zakończona dopóki kozioł nie został zabity. W ten sposób ofiara za grzech oznaczająca poświęcenie była zakończona. Nie było więcej ofiar. Lecz wyrażenie „ofiara za grzech” ma jeszcze szersze znaczenie. W typie oznaczało również przedstawienie krwi tych zwierząt Bogu Jehowie, co było widoczne, kiedy Najwyższy Kapłan zanosił do Świątnicy Najświętszej najpierw krew cielca, a następnie krew kozła Pańskiego, i kropił nią na Ubłagalni i przed Ubłagalnią ku wschodowi. Gdy to zostało uczynione ofiara za grzech była skończona.

Pytanie 15 – Kiedy, w antytypie, zaczęła się ofiara za grzech?

Odpowiedź - W antytypie ofiara za grzech zaczęła się, gdy Jezus stawił Się przy rzece Jordan zgodnie z umową, którą zawarł z Ojcem. Tam, według stwierdzenia Apostoła, nasz Pan oddał Samego Siebie, poddał Się, stał się ofiarą za grzech. Nadal prowadzi to dzieło podczas Wieku Ewangelii, ofiarowując tych, którzy przyjmują Jego zasługę i którzy dobrowolnie stali się Jego naśladowcami oddając Mu swoje wole. Czyni ich częścią Jego własnej ofiary.

Gdy Jezus dokończył składanie Swej własnej ofiary wstąpił na Wysokości i przedstawił tam Niebiańskiemu Ojcu Swoją Ofiarniczą zasługę na rzecz klasy Kościoła, co było pokazane przez kropienie krwią cielca Ubłagalni w Świątnicy Najświętszej Przybytku za Najwyższego Kapłana i jego dom. Następnie kontynuując ofiarowanie, w Swych naśladowcach, ostatecznie zakończy On dzieło ofiarowania, kiedy ostatni członek Ciała Chrystusowego skosztuje śmierci i przejdzie poza zasłonę. Potem tylko pozostanie Najwyższemu Kapłanowi uzupełnić tę sprawę przez złożenie Ofiary za grzech „za wszystek lud” poprzez przedstawienie Bogu zasługi „lepszych ofiar”, pamiętając, że rzeczywista zasługa jest jedynie w Jezusie.

Pytanie 16 - Czy Okup został zapłacony na Kalwarii?

Odpowiedź – Omówiliśmy już tą sprawę pokazując, że Okup był złożony na Kalwarii a następnie oddany w ręce Sprawiedliwości, ale nie został zapłacony w sensie sfinalizowania umowy, gdyż to miało nastąpić w późniejszym czasie. Okup został złożony na krzyżu, kiedy Jezus zawołał: "Ojcze, w ręce Twoje polecam ducha mojego!" - Moje życie! Zatem Jezus złożył cenę Okupu w depozycie, bez ostatecznego zastosowania go.

Pytanie 17 - Czy Okup był zapłacony, kiedy Jezus wstąpił do nieba?

Odpowiedź - Nie! Powody zostały już podane.

Pytanie 18 - Czy cena Okupu została już zapłacona?

Odpowiedź - Nie! Z podanych już powodów; możemy jeszcze dodać, że cena Okupu nie zostanie zupełnie zapłacona dopóki Kościół nie będzie w pełni uwielbiony i połączony ze swym Panem. Wtedy zostanie zapłacony na rzecz całego świata zabezpieczając uwolnienie całego świata od śmierci i usunięcie potępienia Adamowego.

Pytanie 19 - Co Jezus uczynił z ceną Okupu, gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź - Jezus złożył ją już jako depozyt w rękach Sprawiedliwości. Tą ceną, czyli prawem do ludzkiego życia, mógł nadal rozporządzać. Jego następnym krokiem było wprowadzenie embargo, czy oddanie jej w zastaw, przypisując jej cząstkę Swemu Kościołowi, jeszcze nierozwiniętemu.

Pytanie 20 - Czy Jezus zaspokoił Sprawiedliwość gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź - Sprawiedliwość jest zawsze zadowolona. Sprawiedliwość nie ustąpi, dopóki nie otrzyma odpowiednika. Na przykład była ona zadowolona, kiedy Adam został skazany na śmierć z powodu przestępstwa. Cały czas była zadowolona uważając Adama i jego rodzaj odpowiedzialnymi za ten grzech. Teraz Sprawiedliwość również jest zadowolona, zezwalając Kościołowi przejść przez obecne warunki, ponieważ depozyt w jej rękach jest w pełni odpowiedni dla potrzeb Kościoła, a nawet więcej. Sprawiedliwość nie będzie zadowolona uwalniając rodzaj ludzki, dopóki cena Okupu nie zostanie zupełnie zapłacona i złożona w ręce Sprawiedliwości. Nastąpi to dopiero wtedy, gdy Kościół będzie skompletowany i uwielbiony.

Pytanie 21 – Kiedy i jak można zadowolić Sprawiedliwość?

Odpowiedź – Na to pytanie odpowiedź była dana w odpowiedzi na dwudzieste pytanie.

Pytanie 22 - Jak ktokolwiek może mieć udział w ofierze Chrystusa, jeżeli Sprawiedliwość nie była zupełnie zaspokojona przez Jezusa Chrystusagdy wstąpił On do Nieba?

Odpowiedź - Jak zostało zaznaczone w odpowiedzi na dwudzieste pytanie, zasługa złożona w Depozycie była wystarczająca do zadośćuczynienia za grzechy całego świata. Na mocy tego Depozytu Sprawiedliwość w pełni zgodziła się na uwolnienie tych członków rodzaju ludzkiego, którzy weszli w specjalną relację przymierza z Bogiem przez Pana Jezusa Chrystusa, uczynili Przymierze przy Ofierze.

Pytanie 23 - Co następuje najpierw: Usprawiedliwienie czy Poświęcenie, i dlaczego?

Odpowiedź – To zależy od znaczenia wyrazu poświęcenie. Biblia rozróżnia dwa rodzaje poświęcenia; pierwszym jest poświęcenie się jednostki, drugim jest uczynienie tego poświęcenia ważnym przez Pana Jezusa Chrystusa i przyjęcie go przez Ojca. Poświęcenie się jednostki do pełnienia woli Pańskiej, zupełne poddanie swej własnej woli, pokazane w typie przez przywiązanie kozła do drzwi Przybytku, poprzedza usprawiedliwienie. Lecz następnie, zanim jednostki, które pragną stać się członkami Królewskiego Kapłaństwa mogłyby być przyjęte przez Ojca, nasz Pan Jezus Chrystus musi się stać dla nich Orędownikiem. Zatem usprawiedliwienie ich przez Pana Jezusa Chrystusa, który przypisuje im Swoją zasługę następuje po ich poświęceniu się, po czym zaraz następuje poświęcenie ich przez Niebiańskiego Ojca, w sensie przyjęcia ich jako poświęcone jednostki, dając im wszystkie prawa i przywileje zawarte w tym przymierzu.

Pytanie 24 - Co jest przypisywane usprawiedliwionym z wiary, Zasługa czy Sprawiedliwość?

Odpowiedź - Tu trzeba wyjaśnić wyrażenie "usprawiedliwiony z wiary," ponieważ w Biblii to wyrażenie ma dwa różne znaczenia. Przykładowo czytamy, że Abraham był usprawiedliwiony z wiary, ale z pewnością nie tak samo jak Kościół! Abraham został uznany za sprawiedliwego, by mieć społeczność z Bogiem, by otrzymać Obietnicę, by mógł poznać pewne rzeczy, jakie Bóg zamierzał uczynić w przyszłości i aby mógł okazać swoją wierność Bogu, zgodnie z Boskimi standardami. Lecz nie był on usprawiedliwiony do żywota wiecznego. Nie był on usprawiedliwiony w takim sensie, że mógł być zaproszony do przedstawienia swego ciała żywą ofiarą i stania się wybawicielem Adama, ani w żaden sposób chwalebną ofiarą za drugiego. Nikt nie mógł być w ten sposób usprawiedliwionym z wiary dopóki Jezus nie umarł i nie wstąpił do Nieba by okazać się „przed oblicznością Bożą za nami” – Kościołem.

Pytanie 25 - Jeżeli Zasługa jest przypisywana, kto ją przypisuje? Jeżeli Sprawiedliwość jest przypisywana, kto to czyni?

Odpowiedź - Nasz Pan Jezus przypisuje Swą Zasługę Swoim naśladowcom na warunkach ich przymierza zupełnego poświęcenia. Lecz to przypisanie dzieje się za zupełną zgodą Boskiej Sprawiedliwości i przy jej współpracy, i nie inaczej. Takie przypisanie Zasługi niedoskonałej jednostce pragnącej stać się naśladowcą Jezusa może być określone jako przypisanie jej Sprawiedliwości przez Boską Sprawiedliwość, przez Niebiańskiego Ojca, jak czytamy: "Bóg jest, który usprawiedliwia" (Rzym. 8:33.)

Pytanie 26 - Co oznaczają wyrażenia „prawo do życia” i „prawa życiowe”? Jaka jest między nimi różnica?

Odpowiedź –Człowiek mógłby posiadać prawo do życia pozostając w harmonii z Bogiem, ponieważ Bóg zarządził, że wszystkie Jego inteligentne stworzenia mogą kontynuować swoje życie jeżeli będą żyć w harmonii z Jego Prawem i wymaganiami tego Prawa. Zatem prawo do życia było na początku przywilejem Ojca Adama. On posiadał prawo do życia i nie utraciłby go, gdyby nie zgrzeszył. Jezus również posiadał prawo do życia. Miał to prawo nie tylko zanim przyszedł na świat, ale też gdy stał się Człowiekiem Jezusem. Z tego powodu mógł On złożyć Swe życie w ofierze za Adama i jego rodzaj. Po poświęceniu się przy chrzcie Jezus nie miał już więcej prawa do życia jako człowiek, ponieważ zrezygnował z niego. Lecz będąc spłodzonym z Ducha Świętego otrzymał prawo do życia jako Nowe Stworzenie chyba, że utraciłby to prawo przez pogwałcenie Boskiego Prawa bądź łamiąc uczynioną z Bogiem umowę, przymierze. Świat ludzkości otrzyma prawo do życia po Wieku Tysiąclecia, gdy osiągnie doskonałość i zostanie przedstawiony Ojcu a On ich przyjmie. Będą mieli wtedy takie samo prawo do życia, jakie posiadał na początku Ojciec Adam, zanim zgrzeszył.

Wyrażenie „prawa życiowe” może być użyte na różne sposoby. Stosując je do Pana Jezusa Chrystusa, jako posiadającego prawa życiowe możemy powiedzieć, że mimo tego, że On poświęcił Swoje życie jako człowiek nie uczynił niczego, by je utracić. Zgodził się dobrowolnie złożyć to życie w ofierze; należało ono prawnie do Niego, inaczej nie miałby prawa użyć go znowu na korzyść innych. Jezus zachował to prawo z powodu własnej sprawiedliwości. Zatem nadal posiadał On prawo do ludzkiego życia, ponieważ wyrażał zgodę, żeby to życie, którego nie utracił, zostało Mu odebrane. Nadal posiada prawa życiowe istoty ludzkiej, chociaż nie potrzebuje życia ludzkiego ani ludzkich praw życiowych dla Siebie, gdyż ma coś znacznie lepszego. Nie mógłby przecież używać dwóch żyć w tym samym czasie. Posiada On Boskie prawa życiowe, ale nadal zatrzymuje Swoje ludzkie prawa życiowe, które zamierza oddać jako cenę Okupu by dokonać pełnego zadośćuczynienia za Adama i wszystko, cokolwiek było przez niego utracone.

Pytanie 27 - Co jest składane w ofierze przez jednostkę spłodzoną z Ducha do członkostwa w Ciele Chrystusowym?

Odpowiedź - W jednym znaczeniu tego słowa nikt nie składa żadnej ofiary z wyjątkiem wspaniałego Najwyższego Kapłana. My tylko poświęcamy nasze wole oraz stawiamy nasze ciała, by mogły stać się żywą ofiarą, aby wspaniały Najwyższy Kapłan mógł z nich uczynić ofiary. Z łatwością można rozróżnić, że zabicie zwierzęcia nie jest złożeniem go w ofierze. Żydzi zabijali tysiące zwierząt przeznaczonych na pokarm, podobnie jak to się czyni obecnie, lecz zwierzęta te nie były składane na ofiary przez samo zabicie. Ofiara może być złożona jedynie poprzez umowę z Bogiem, a On zarządził, że to kapłan ma sprawować ofiary. Według prawa Żydowskiego kapłanem sprawującym ofiary był Najwyższy Kapłan, inni kapłani byli tylko jego pomocnikami lub zastępowali go po śmierci. Najwyższy Kapłan w antytypie przedstawiał Jezusa, zatem Jezus jest Jedynym, który może ofiarowywać antytypiczne ofiary. Tak więc naśladowcy Jezusa mogą jedynie stawiać samych siebie.

To stawienie samych siebie w typie było przedstawione przez przywiązanie kozła do drzwi Przybytku. Innymi słowy, klasa ta oddaje się, odłącza, poświęca jako istoty ludzkie. Przyjęcie takiej ofiary przez Ojca jest okazane przez Syna, wspaniałego Najwyższego Kapłana, poprzez spłodzenie takiej jednostki z Ducha Świętego po tym jak Jezus ją przyjął, jej poświęcenie się, przypisał Swą zasługę i przedstawił Ojcu. Odtąd taka jednostka staje się członkiem Ciała Chrystusowego, a jej imię jest zapisane w Księdze Żywota Baranka, z której nie będzie wymazane, jeżeli pozostanie wiernym.

Pytanie 28 – Wyjaśnij krótko różnicę między Okupem a Ofiarą za grzech.

Odpowiedź - Wyrażenie „ofiara za grzech” szczególnie odnosi się do rzeczy lub do życia (bądź żyć), które zostało przedstawione Bogu jako ofiara za grzech. Ofiara za grzech sugeruje Okup, lecz nie jednoznacznie, całkowicie. Jest to ofiara za grzech, ale nie musi koniecznie oznaczać pełnej, zadawalającej ofiary; a jednak, skoro ofiara za grzech jest godna do przyjęcia przez Boga, mogłoby oznaczać, że takie ofiarowanie jest zupełnym, kompletnym zadośćuczynieniem, lub zadowoleniem. W Nowym Testamencie wyraz Okup zawiera w sobie nie tylko myśl o ofierze złożonej za coś złego, lecz w dodatku precyzuje, że ta ofiara jest zupełnie i całkowicie odpowiednia, gdyż wyraz Okup w stosunku do Jezusa oznacza odpowiednią cenę.

Pytanie 29 - Czy Kościół bierze udział w Okupie i Ofierze za grzech, i dlaczego?

Odpowiedź – Rozważając to pytanie musimy spojrzeć na Kościół z dwóch punktów widzenia. Jeżeli myślimy o Kościele, jako o tych, którzy stawiają swoje ciała żywymi ofiarami Bogu, to moglibyśmy powiedzieć, że nie mają oni udziału w Okupie, ponieważ nie posiadają niczego, co mogliby dać jako część Okupu – są oni niedoskonali. Jeśli spojrzymy na tą kwestię z innej strony – że Kościół to istoty duchowe i jako takie są członkami Ciała Chrystusowego, jednym z Tym, który jest ich Głową – to jako członkowie Chrystusa mieliby z Nim udział we wszystkim cokolwiek On czyni, tak jak ręka ma udział z głową, gdyż Biblia używa figury ludzkiego ciała mówiąc o Chrystusie. Zasługa, przez którą cena Okupu jest skuteczna należy jedynie do Jezusa. To właśnie tej zasługi nie posiadaliśmy gdy poświęcaliśmy się Bogu. Jednak gdy zostaliśmy uznani przez Jezusa za uczniów, przypisał nam On Swoją Zasługę i uczynił częścią Swojej ofiary. Tym samym uczynił nas częścią tego, co ma dać Bogu za grzechy całego świata przy końcu obecnego Wieku, gdy Kościół, Jego Ciało, zostanie skompletowane i razem z Nim uwielbione.

Musimy jednak pamiętać, że od momentu poświęcenia nie pozostaje nic ludzkiego, ponieważ od chwili, gdy zostaliśmy członkami Ciała Chrystusowego staliśmy się umarłymi jako istoty ludzkie, przez poddanie naszej woli. Ponieważ jesteśmy Nowymi Stworzeniami, stare rzeczy przeminęły a oto się wszystkie nowymi stały (2Kor.5:17). Mamy również pamiętać, że to nie duchowe Ciało Chrystusa jest składane w ofierze, tak jak i duchowa Głowa nie była ofiarowana. Ofiarą za grzech było ciało. Co więcej, to ciało Jezusa stanowiło Okup, nie nasze ciała. Jednakże teraz, kiedy cena Okupu została złożona w ręce Sprawiedliwości jako depozyt, którego prawo własności posiada Jezus, jesteśmy współwłaścicielami Jego własności z powodu naszej relacji z Nim i naszego interesu we wszystkim, co On posiada. Tym sposobem Kościół staje się udziałowcem w cenie Okupu, ponieważ jako Jego Oblubienica jesteśmy Jego współdziedzicami i mamy być zjednoczeni razem z Nim w dziele błogosławienia świata korzyściami wynikającymi z ceny Okupu.

My nie stanowimy Ofiary za grzech ani Odkupienia. Jesteśmy zaledwie przyjęci przez Najwyższego Kapłana. Przyjęcie to jest pokazane w Jego ofiarowaniu nas jako istoty ludzkie po przypisaniu nam Swej zasługi. Przy końcu tego będziemy wspólnie Nowymi Stworzeniami. Nie znaczy to żeby cokolwiek, co należy do Nowego Stworzenia miało być ofiarowane; lecz mając udział z Jezusem w ukrzyżowaniu ciała każdy z Nowych Stworzeń będzie także miał udział z Nim, gdy zasługa będzie przedstawiona Ojcu.

Pytanie 30 - Jeżeli Jezus zapłacił cenę Okupu gdy wstąpił do Nieba, czy mógł stać się Orędownikiem Kościoła? Jeżeli tak, to jak?

Odpowiedź - Gdyby Jezus zapłacił i całkowicie oddał cenę Okupu kiedy wstąpił do Nieba, to momentalnie, będąc zaakceptowanym, byłoby to wykorzystane za Adama i jego rodzaj; i każdy żyjący ówcześnie członek tego rodzaju, oraz każdy żyjący od tamtej pory, znalazłby się ponownie na indywidualnej próbie i podlegałby śmierci z powodu swej niedoskonałości, nie mogąc zapobiec tej sytuacji dopóki Jezus nie ustanowiłby Swojego Tysiącletniego Królestwa i nie rozpoczął od razu udzielać potrzebnej pomocy przez zaprowadzenie Nowego Przymierza. Ale jeśli chodzi o Kościół, nie byłoby dla nich żadnego zabezpieczenia, ani możliwości dania Kościołowi czegoś szczególnego ponieważ ci, którzy stanowią Kościół byli członkami rodziny ludzkiej. Gdyby Okup został zapłacony wszystkie zobowiązania wobec rodziny ludzkiej byłyby uregulowane, tak samo wobec Kościoła, który byłby potraktowany w ten sam sposób co reszta świata. Nie potrzebowaliby Orędownika, i oczywiście nie mieliby takiego.

Pytanie 31 - Kiedy cena Okupu zostanie zupełnie zapłacona i raz na zawsze oddana?

Odpowiedź – Cena Okupu będzie zupełnie zapłacona i całkowicie oddana, kiedy Kościół przejdzie poza zasłonę i kiedy wspaniały Najwyższy Kapłan, Głowa i Ciało (Kościół wtedy będzie uwielbionym Ciałem wspaniałego Najwyższego Kapłana) zapieczętuje Nowe Przymierze i rozpocznie skuteczną działalność na korzyść Adama i całego jego rodzaju. Zakończy się wtedy składanie Okupu. Jednak dzieło Pojednania nie będzie jeszcze zakończone. Będzie ono zawierać pracę Wieku Tysiąclecia podniesienia ludzkości (tych, którzy zechcą) z grzechu i degradacji do zupełnego pojednania i harmonii z Bogiem. Lecz cena Okupu musi być w zupełności zapłacona Jehowie i przyjęta przez Niego, zanim Nowe Przymierze zacznie działać i zanim Restytucja się zacznie. Wyzwolenie człowieka od śmierci jest częścią dzieła Okupu – Oz. 13:14.

Straż 1926 str. 35 - 39.    W.T. R-5879 b - 1916 r.