<< Wstecz |
Wybrano: R-5371 a, z 1913 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Nadzieja Wieku Ewangelii
„Tym, którzy przez wytrwanie w
uczynku dobrym szukają sławy, czci i nieśmiertelności, odda żywot wieczny”-
Rzym. 2:7.
Powołanie Wieku Ewangelii jest powołaniem do chwały, czci i
nieśmiertelności. Jak mówi Apostoł Piotr: „Wielkie i kosztowne obietnice nam
(Kościołowi) są darowane, abyście się stali uczestnikami Boskiej natury” (2
Piotra 1:4). Święty Paweł mówi, że byliśmy powołani „w jednej nadziei powołania
naszego”- jest to nadzieja, która
została przed nami wystawiona. Czy wszyscy otrzymamy nagrodę? Nie. Niektórzy
się wycofają. „Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu,
ale z tych, którzy wierzą (i trwają) ku pozyskaniu duszy (życia)” (Żyd. 10:39).
Ci, którzy się cofają idą na wtórą śmierć. Dla takich nie pozostaje nic innego
jak tylko wieczne zniszczenie. Zginą jak nierozumne zwierzęta- 2 Piotra 2:12.
Zostaliśmy wybawieni z „Sheolu”, czyli grobu. Bóg w późniejszym czasie
wybawi także całą ludzkość i da im sposobność dojścia do znajomości prawdy. Do
tej pory tylko stosunkowo mała część ludzkości stała się uczestnikami Ducha
Świętego. Jedynie spłodzeni z ducha mogą widzieć te obecnie oferowane rzeczy. Zatem
„błogosławione oczy wasze, że widzą i uszy wasze, że słyszą (Mat. 13:16). Ci,
którzy zostali spłodzeni z Ducha Świętego są jedyną klasą, z którą Bóg się
obecnie liczy.
ZWYCIĘZCY I WIĘCEJ NIŻ ZWYCIĘZCY
Jednak jest różnica między spłodzonymi z Ducha. Robota każdego będzie doświadczona
„jak przez ogień”. Apostoł mówi nam, że niektórzy będą budować ze złota, srebra
i drogich kamieni Boskich obietnic. O innych zaś mówi, że będą budować z
drewna, siana i słomy. Ta ostatnia klasa poniesie straty, ale oni sami będą
zachowani „jak przez ogień” (1 Kor. 3:12-15). Ostatecznie jedynie ci z klasy
mądrych panien, którzy wyrobią w sobie charakter na podobieństwo Chrystusa,
zostaną zaliczeni do „więcej niż zwycięzców”. Są to ci, którzy dobrowolnie
wchodzą na drogę samoofiary tak, jak czynił to nasz Zbawiciel. Inni nie będą
zaliczeni do „więcej niż zwycięzców”. „Kto zwycięży dam mu zwierzchność nad
poganami” (Obj. 2:26). Ci są więcej niż jedynie zwycięzcami, staną się oni królewskim
kapłaństwem. Są oni tymi, którzy odziedziczą nieśmiertelność, tymi którzy, otrzymają
najwyższy rodzaj błogosławieństwa.
W Obj. 7:4,9 zwrócono naszą uwagę na dwie klasy. W pierwszej klasie
znajduje się po dwanaście tysięcy z każdego pokolenia izraelskiego- łącznie sto
czterdzieści cztery tysiące. Są to ci, którzy „chodzą za Barankiem gdziekolwiek
On idzie”. Są to też ci, którzy będą stać z Barankiem na górze Syjon i siedzieć
z Nim na Jego Tronie. Ilu było godnych spośród różnych pokoleń Izraela podczas
pierwszego adwentu naszego Pana, tylu też otrzymało spłodzenie z Ducha Świętego
w dniu Zielonych Świąt. Jednak w cielesnym Izraelu nie została znaleziona pełna
liczba. „Czego Izrael szukał, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili a inni
zatwardzeni są”- Rzym. 11:7.
Podczas Wieku Ewangelii Bóg kompletował klasę wybranych, uzupełniając
brakującą do ukończenia liczbę stu czterdzieści czterech tysięcy, wyznaczając
każdemu, kto przychodził jedno z miejsc, które było już puste.
Apostoł mówi: „Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia, tej
tajemnicy, żebyście nie byli sami u siebie mądrymi, iż zatwardzenie z części
przyszło na Izraela, pókiby nie weszła zupełność z pogan”. „Przyjdzie z Syonu
Wybawiciel i odwróci niepobożność od Jakuba” (Rzym. 11:25,26). Wybawicielem
jest Chrystus, Głowa i Kościół Jego ciało. Będzie On tym, który będzie
błogosławił wszystkich, którzy staną się prawdziwymi Izraelitami.
Obraz z Objawienia 7:9 pokazuje nam Wielką Kompanię. Czytamy tam, że Jan
widział wielki lud, z każdego narodu, plemienia, pokolenia i języka, nie liczbę
wybraną czy określoną, ale taką, której żaden człowiek nie mógł zliczyć i
której nikt nie zna. W doświadczeniach, jakie muszą oni przejść, pokazane jest,
że muszą oni umyć swoje szaty w krwi Baranka i zamiast siedzieć na tronie, będą
stali przed nim. Otrzymają życie wieczne, ale nie nieśmiertelność. Jedynie
klasa Maluczkiego Stadka, klasa Oblubienicy będzie posiadała nieśmiertelność. Będzie
ona uznana za godną uniknięcia ucisku przychodzącego na świat. Utrzymają oni swoje
szaty niesplamione przez świat. Jeżeli pojawia się plama bądź zmarszczka, to
natychmiast udają się oni do tronu niebiańskiej łaski i znajdują tam miłosierdzie,
pomoc i oczyszczenie w każdym czasie potrzeby.
DWIE KLASY W KOŚCIELE
Tak więc, widzimy, że będą dwie klasy: Maluczkie Stadko i Wielka
Kompania. Wszyscy ci byli pokazani w figurze w pierworodnych Izraela, którzy byli
oszczędzeni, bądź pominięci podczas nocy, kiedy Izrael opuszczał Egipt. Tak
więc, wszyscy ci będą Kościołem pierworodnych. Lecz tylko część z nich otrzyma
Boską naturę jako Oblubienica Chrystusa, druga zaś część otrzyma życie wieczne
podobne do tego, jakie mają aniołowie.
Pierwotnie jedynie Ojciec posiadał nieśmiertelność. Pierworodnym Ojca
był Logos. On był początkiem stworzenia Bożego, pierworodnym wszystkich stworzeń,
przez którego powstały [R5372,str.382] wszystkie inne rzeczy. Św. Jan mówi nam,
że „Na początku było Słowo (Logos), a ono Słowo było u Boga, a Bogiem było ono
Słowo. Wszystkie rzeczy przez nie się stały, a bez Niego nic się nie stało co
się stało” (Jan 1:1-3). Stąd też rozumiemy, że aniołowie, księstwa i moce,
cherubiny i serafiny, tak samo jak człowiek, były bezpośrednim stworzeniem
Logosa, chociaż nie dzięki Jego własnej mocy.
Wszystkie rzeczy są z Ojca i wszystkie są przez Syna, a my w Nim. Pierwszy
jest sam Jehowa w Boskiej naturze, drugi jest nasz Pan Jezus, a trzeci Kościół,
małżonka Barankowa, która również będzie w Boskiej naturze. Wielka Kompania
będzie na poziomie duchowym, ponieważ była spłodzona z ducha.
Straż 1934 str. 78,79; W.T.
R-5371a-1913r