Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
Pastor Charles Taze Russell
<< Wstecz Wybrano: R-4942 a,   z 1911 roku.
Zmień język na

Poświęcenie w świątyni

Łuk. 2:22-39

"Oczy moje oglądały zbawienie Twoje, któreś zgotował przed obliczem wszystkich ludzi." - Łuk. 2:30-31.

Gdy Jezus był czterdzieści dni stary, Józef i Maria zanieśli Go do Jeruzalemu, by Go poświęcili w Świątyni. Było to według zwyczaju, odnoszącego się w szczególności do pierworodnego każdej rodziny. Przypominamy sobie, że podczas wyswobodzenia Izraela z Egiptu, pierworodni całego narodu byli w niebezpieczeństwie śmierci. Zostali jednak zachowani cudownym sposobem - pod osłoną krwi Baranka Wielkanocnego. Chociaż pierworodni zostali zastąpieni pokoleniem Lewiego, które zostało przeznaczone do sprawowania służby Bożej, to jednak owo odłączenie do służby Bożej odnosiło się także do każdego pierworodnego syna, który również miał być poświęcony Bogu i Jego służbie.

Znaczenie tego zrozumiemy, gdy zauważymy, iż Kościół Chrystusowy, czyli wybrani Wieku Ewangelii są nazwani Kościołem Pierworodnych. Św. Jakub również mówi: "Żebyśmy byli niejakimi pierwiastkami stworzenia Jego" (Jak.1:18). Z tego wynika jasno, że gdy przy pierwszym zmartwychwstaniu Kościół zostanie zabrany do niebieskiej chwały, na ziemi zostanie ustanowione królestwo Boże, które ubłogosławi wszystkie narody ziemi, udzielając wszystkim sposobności stania się Synami Bożymi na ziemskim poziomie, drogą restytucji - Dz.Ap.3:19-21.

Mimochodem przytaczamy, że niektórzy chrześcijańscy rodzice mają zwyczaj formalnie poświęcać swe dzieci Bogu, w obecności wierzących. Wpływ tego na dziecko nie może być inny jak tylko korzystny. Dziecko takie, wspominając na tę okoliczność w późniejszym swym życiu, zrozumie, że rodzice, polecając tym sposobem Boskiej opiece to, co mieli najdroższego (owoc swego ciała), okazali tym swoją wielką rodzicielską miłość i troskę. Bez wątpienia, że dla wielu dzieci wpływ ten będzie korzystnym i zachęci ich do osobistego poświęcenia się Bogu.

Co więcej, wierzymy, że rodzice oddający tym sposobem swych najdroższych Bogu, sprowadzają także wielkie błogosławieństwo na samych siebie. Z pewnością, że doświadczenia i trudności przyjdą, lecz w tym wszystkim dzieci ich należą do Boga. Modląc się "Bądź wola Twoja", oni otrzymują duchowy pokój i zadowolenie, jakich inni nie znają. Ma się rozumieć, że takie poświęcenie dzieci przez rodziców, nie zastąpi osobistego poświęcenia dziecka, gdy ono dojdzie do wieku, gdy już może samo za się myśleć, lecz wierzymy, że wpływ tego będzie pomocnym dziecku w późniejszych latach, dopomagając jemu do właściwych decyzji względem Boga, prawdy i sprawiedliwości.

Podczas ceremonii poświęcenia Jezusa w Świątyni, przystąpił pewien staruszek prorok, imieniem Symeon i wziąwszy dzieciątko Jezus na swe ręce, chwalił Boga. Opis podaje, że Bóg objawił mu jakimś sposobem, iż wypełnienie się chwalebnej obietnicy danej Abrahamowi zbliża się i że on nie miał umrzeć, ażby pierwej oglądał Wybawienie Izraela. Oświecony mocą Bożą, prorok ten rozpoznał w Jezusie Onego przepowiedzianego Mesjasza, przeto rzekł: "Teraz puszczaj sługę Twego Panie! według słowa Twego, w pokoju; gdyż oczy moje oglądały zbawienie Twoje (czyli sposób, osobę przez którą zbawienia dostąpią Izrael i wszystkie rodzaje ziemi), któreś zgotował przed obliczem wszystkich ludzi - światłość ku objawieniu poganom, a chwałę ludu Twego izraelskiego" - Łuk.2:29-32.

"POŁOŻONY NA UPADEK I NA POWSTANIE WIELU ICH W IZRAELU"

Symeon, zwracając się następnie do Marii, wypowiedział odnośnie jej syna następujące prorocze słowa: "Oto Ten położony jest na upadek i na powstanie wielu ich w Izraelu i na znak (na wzór) przeciwko któremu mówić będą, aby myśli z wielu serc objawione były". Co za cudowne proroctwo! Ono przywodzi nam na pamięć słowa Św. Pawła, który powiedział o naszym Panu, że był kamieniem obrażenia i opoką odtrącenia dla wielu w Izraelu. Ten sam Apostoł mówi także o powstaniu wielu tych, co się potknęli. Oto jego słowa: "Czego Izrael szuka tego nie dostąpił, ale wybrani dostąpili, a inni zatwardzeni są" - potknęli się i odwrócili od Boskiej łaski (Rzym.11:7). Pomimo to Apostoł zapewnia dalej, że jak tylko "wybrani", czyli Kościół Chrystusowy będzie uzupełniony i dostąpi pierwszego zmartwychwstania, łaska Boża wróci się do Izraela: "Aby dla miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili" - Rzym. 11:25-33.

Nie dosyć znalazło się "Izraelitów prawdziwych" pomiędzy Żydami, aby z nich mogła być uzupełniona postanowiona liczba wybranych, przeto powołanie przeszło także do innych, aby w Wieku Ewangelii, była wybraną zamierzona klasa świętych ze wszystkich narodów, ludów, rodzajów i języków. Cała ta klasa musi być wybraną, zanim Izrael i reszta rodzaju ludzkiego może dostąpić błogosławieństw restytucji i ludzką doskonałość.

Świątobliwa niewiasta Anna, prorokini, przeszło sto lat stara, żyła na on czas w Jeruzalem, w obrębie zabudowań, należących do Świątyni. Ta również pod wpływem Ducha Świętego rozeznała dzieciątko Jezus i chwaląc Boga, opowiadała o Jezusie osobom świątobliwym, które oczekiwały wypełnienia się obietnicy danej Abrahamowi - "pociechy Izraelskiej".

Jeśli zobaczenie Jezusa jako dziecięcia było godnym chwały i dziękczynienia, to tym więcej powodu do dziękowania Bogu mieli ci, co widzieli Go trzydzieści lat później, kiedy poświęcił się na ofiarę aż do śmierci i został ponownie spłodzony z Ducha Świętego, do nowej natury, tj. do natury Boskiej. Ci co widzieli jak wiernie nasz Pan ofiarę Swą sprawował, przez trzy i pół roku Swej misji, mieli tym więcej powodu do chwalenia Boga. A gdy dokonał Swej ofiary na Kalwarii, gdy po trzech dniach zmartwychwstał i czterdzieści dni później wstąpił do nieba, gdzie był pierwej, szczęśliwi byli ci, którzy zrozumieli, jakie będą dalsze wyniki Boskiego planu względem zbawienia ludzkości - błogosławienie wszystkich rodzajów ziemi.

Jeszcze większej łaski dostąpili ci, co w dniu Zielonych Świąt otrzymali Ducha Świętego, jak i wszyscy, którzy potem uczestnikami tegoż Ducha się stali, co było dowodem, że stawali się "synami i dziedzicami Bożymi a współdziedzicami z Chrystusem" ich Panem - współdziedzicami obietnicy danej Abrahamowi pod przysięgą, że przez nich (duchowe nasienie Abrahama) będą błogosławione wszystkie rodzaje ziemi.

UPADEK I PONOWNE POWSTANIE

Oprócz stosunkowo niewielkiej liczby wyznawców Pana z pomiędzy Żydów - według zapisków, może dziesięć lub piętnaście tysięcy - cały naród Izraelski potknął się o Jezusa i nie umiał Go rozpoznać, jako od Boga posłanego Mesjasza. O narodzie tym jako całość, prorok Izajasz powiedział: "I otrąci się wielu ich o Niego, upadną, usidlą się i pojmani będą". Św. Paweł, cytując to proroctwo wykazał także, iż skoro tylko liczba wybranych z pomiędzy wszystkich narodów zostanie dopełniona, Izrael powróci do łaski Bożej i zostanie podniesiony - Iz.8:15; Rzym.11:9-11,25-26.

Straż 1931 str. 24,25.  W.T. R-4952 a - 1911 r.

  Wstecz | Do góry

Home | Biografia | Pogrzeb | Apologia | Historia | Dzieła | Fotogaleria | Pobieralnia | Prenumerata | Biblioteka | Czego nauczał
Polecane strony | Wyszukiwanie | Księgarnia | Kontakt | Manna | Artykuły

© pastor-russell.pl 2004 - 2016