<< Wstecz	Wybrano: R-5840 ,   z 1916 roku.	Zmień język na
		Drukuj

"Skromność wasza niech będzie wiadoma wszystkim ludziom; Pan blisko jest” – Filip. 4:5.

Pytanie: Apostoł Paweł pisze, że nasza skromność ma być wiadoma wszystkim ludziom. Co wyraża słowo „skromność” i jaki jest związek tego stwierdzenia z następującym po nim zdaniem: „Pan blisko jest”?

Odpowiedź: O duchu Pańskim jest powiedziane, że jest to duch mądrości, sprawiedliwości, miłości i zdrowego zmysłu. Kto otrzymuje ducha Pańskiego, w proporcji do niego posiada również stosowne właściwości umysłu i serca. Na początku praktyki chrześcijanina miara owej skromności, rozsądku, uprzejmości jest oczywiście stosunkowo niewielka. Jednak stopniowo coraz bardziej docenia on wartość tych przymiotów. Jego sposób myślenia staje się tym bardziej nacechowany mądrością, im bardziej uświęcany jest przez ducha. Będzie on posiadał coraz większą miarę ducha zdrowego rozsądku, uprzejmości, łagodności, uzyskując coraz lepsze przygotowanie do Królestwa, które wkrótce ma być ustanowione.

To nastawienie umysłu jest w głównej mierze wynikiem wiedzy. Dowiadując się coraz więcej o Bogu i Jego planie, o pochodzeniu grzechu, o jego pojawieniu się na świecie i karze zań oraz o tym, jak przez dziedziczenie grzech stał się udziałem wszystkich ludzi, prawdziwy uczeń Chrystusa znajduje się pod coraz większym wpływem ducha skromności. Postępuje też bardziej rozważnie i życzliwie względem innych, którzy również nie są doskonali. W miarę jak uświadamiamy sobie, że owe niedoskonałości występują w różnych osobach w zróżnicowanej mierze i w różnym stopniu, powinniśmy okazywać skromność, czyli umiar, względem wszystkich ludzi – wykazywać się względem nich mądrością postępowania, cierpliwością, sprawiedliwością, rozsądkiem i miłosierdziem.

W przytoczonym napomnieniu apostoł nie ogranicza praktykowania tej cnoty jedynie do Kościoła, ale pisze, że ma być ona wiadoma wszystkim ludziom. Właściwym byłoby oczywiście, żeby skromność najpierw była okazywana w najbliższym otoczeniu. Powinna być widoczna w postaci dobrych uczynków w Kościele, stając w opozycji do złych uczuć gniewu, złości, podejrzliwości, nienawiści, kłótliwości – uczynków ciała i diabła. Jednak duch skromności nie powinien ograniczać się do najbliższego otoczenia. Należy go okazywać wszystkim, z którymi mamy do czynienia. O apostołach jest powiedziane, że ludzie „poznali ich też, że byli z Jezusem” [Dzieje Ap. 4:13]. My również powinniśmy w taki sposób prowadzić życie przed wszystkimi – przed braćmi i przed światem, byśmy byli rozpoznawani. Powinniśmy zwracać uwagę na to, by nasze postępowanie przynosiło chlubę wielkiej sprawie, z którą jesteśmy utożsamiani.

Związek pomiędzy stwierdzeniem, że nasza skromność ma być wiadoma ludziom, a zdaniem: „Pan blisko jest” zdaje się polegać na tym, iż lud Pański powinien opierać swoje oczekiwania na obietnicach Słowa Bożego, według których Królestwo Mesjasza ma już niedługo zostać ustanowione, a to winno pomagać im w prowadzeniu przykładnego życia. Czy zdanie to oznacza, że Kościół w czasach apostolskich znajdował się już przy końcu tygodnia złożonego z tysiącletnich dni, że zbliżał się wielki Sabat, że Pan miał wtedy przybyć i ustanowić swoje Królestwo i wyprostować sprawy świata, i że w związku z tym tamci wierzący mieli być cierpliwi i rozważni, czy też, że biorąc pod uwagę czas, Pańskie dzieci powinny praktykować cnotę skromności, ponieważ nie będą miały wiele czasu na jej wykazanie – tego nie wiemy. W każdym razie, mając świadomość, że opór grzechu nie potrwa już długo, powinniśmy okazywać jeszcze większą cierpliwość i posługiwać się tą cierpliwością z jeszcze większą łatwością.

Podobną myśl wyraża apostoł, gdy pisze, że uciski, jakie przechodzi lud Pański, nie są warte porównania z chwałą, która zostanie im objawiona. To również powinno rozwijać u nas wielką skromność, powściągliwość w okolicznościach, w których inni okazaliby się niegrzeczni, źli i niepowściągliwi. Łagodność udaje się lepiej zachować nie tylko za sprawą wiedzy o bliskości Królestwa, ale także dzięki świadomości, że inni też mają swoje słabości, które powodują, iż naruszają oni nasze prawa.

The Watch Tower, 15 stycznia 1916, R-5840
Straż 1/2016