<< Wstecz |
Wybrano: R-4152 a, z 1908 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
„Cudowna pszenica”
Prasa
publiczna pisze, że „cudowna pszenica” pojawiła się w odpowiedzi na modlitwy.
Opis wydaje się wiarygodny, jako że znajduje się w nim adres człowieka, którego
modlitwa podobno została wysłuchana – „K. B. Stoner, farmer z Fincastle w
hrabstwie Botetourt, stan Virginia”. Z treści wynika, że niezwykłe źdźbło pszenicy
pojawiło się pośród zbiorów normalnego gatunku, mając aż „142 kłosy z ziarnem”.
Cytujemy:
„Pan Stoner był zachwycony. Wydawało się to nieprawdopodobne. Gdy pewien
Francuz w 1842 roku ogłosił, że odkrył gatunek pszenicy rosnący w obszarze
śródziemnomorskim, który ma cztery kłosy wyrastające z jednej rośliny, uznano
go za nienormalnego.
Tutaj
zaś była roślina ze 142 kłosami!
Oczywiście
pan Stoner pieczołowicie przechował kłosy i następnego roku posiał ziarna,
powtarzając tę czynność każdego roku, gdyż miał świadomość, że odkrył
zjawiskowy gatunek ziarna. Z każdym rokiem wzrastał jego zachwyt.
W
pierwszym roku po odkryciu tej rośliny otrzymał 2000 ziaren. W 1906 miał już
szesnaście buszli [buszel = 4 korce (ang. peck) = ok. 35 l], a do chwili
obecnej wyhodował i pieczołowicie przechował ziarno w ilości 800 buszli.
Najbardziej
znamienne w sprawie owej pszenicy jest to, że rośnie ona w okolicy, gdzie
średnia wydajność zwykłej pszenicy wynosi co najwyżej 17 buszli z akra [akr =
0,4 ha]. Tymczasem średnie zbiory „cudownej pszenicy” w ciągu ostatnich trzech
lat wyniosły 56 buszli z akra. I chociaż w Wirginii potrzebne jest od ośmiu do
dziesięciu korców [ang. peck = ok. 9 l] ziarna na obsianie jednego akra, to pan
Stoner zużywa jedynie dwa korce. Siejąc zwykłe gatunki pszenicy hodowane w tej
okolicy, otrzymuje się 8 buszli z jednego buszla ziarna siewnego. Tymczasem pan
Stoner uzyskał około 75 buszli z jednego wysianego. Zwykłe źdźbło pszenicy
pokrywa około cztery cale kwadratowe, podczas gdy źdźbło „cudownej pszenicy” –
dwanaście.”
RAPORT
RZĄDOWY
„W
ubiegłym roku urzędnicy rządu Stanów Zjednoczonych zainteresowali się ową
niezwykłą pszenicą i wysłali asystenta rolnego H. A. Millera, by sprawdził te
doniesienia. W swym sprawozdaniu stwierdza on:
Owa
pszenica, pochodząca z nieznanego źródła, była uprawiana na odizolowanej
działce co roku od czasu jej odkrycia. Była uprawiana w normalnych warunkach
rolnych, dając znakomite rezultaty. Jej wydajność była dwa do trzech razy
większa niż innych gatunków uprawianych na tej farmie w tych samych warunkach
uprawy. Różnica była jedynie w ilościach ziarna siewnego, gdyż wysiewano dwa
korce na akr, podczas gdy innych gatunków – osiem do dziesięciu korców, co jest
zwykłą ilością stosowaną przez farmerów w tej okolicy.
Wykonano
także próby mielenia tej pszenicy i wygląda na to, że jej jakość jest tak samo
wysoka jak innych gatunków zboża ozimego, jeśli nawet nie wyższa.
Średnia wysokość tej pszenicy wynosi według raportu cztery stopy i cztery cale
[ok. 1,3 m].
Mówi
się, że rząd Rosji zapewnił sobie prawo pierwokupu tej pszenicy i zamierza
nabyć 80 mln buszli, jeśli tylko uda się wyhodować taką ilość. W przyszłym roku
ziarno siewne będzie rozprowadzane między rolnikami stanu Wirginia oraz
Karolina Północna, którzy będą ją hodować, przechowując całe ziarno z
przeznaczeniem pod zasiew, aż zostanie wyprodukowana wymagana ilość. Uważa się,
że następnej jesieni będzie można wyprodukować 30 tys. buszli.”
CZY
JEST TO PSZENICA RESTYTUCYJNA?
Jeśli
ta wiadomość byłaby choć w połowie prawdziwa, to na nowo dowodziłaby ona Bożej
mocy dostarczenia tego, co potrzeba na czasy restytucji wszystkich rzeczy,
zapowiedziane przez wszystkich proroków od założenia świata (Dz. Ap. 3:19-21).
Straż 1/2013; W.T. R-4152a-1908r