<< Wstecz |
Wybrano: R-4821 a, z 1911 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Poszerzenie zgromadzeń Badaczy Pisma Świętego
Dostrzegając
wzrost w łasce i wiedzy między braterstwem w wielu zgromadzeniach Badaczy Pisma
Świętego, rozważaliśmy tę sprawę i czyniliśmy ją tematem naszych modlitw, by
zwiększyć ich użyteczność jako pracowników w winnicy. Z początku Stowarzyszenie
zachęcało i wspierało kilku braci w zakresie pracy na zewnątrz. Gdy jednak inni
zgłosili chęć uzyskania podobnego uznania, prędko stwierdziliśmy, że
Stowarzyszenie mogłoby popaść w kłopoty, udzielając wsparcia i upoważnienia
komuś na to nie zasługującemu, albo też nie popierając kogoś, kto byłby tego
godzien. A przy tym usiłowaniem Stowarzyszenia jest przecież, by jego
działalność, zgodnie z apostolską wskazówką, zawsze była „niestronnicza,
nieobłudna” [Jak. 3:17 NB].
Wycofujemy
się zatem ze wszelkiego rodzaju tego typu szczególnej współpracy poza regularną
służbą pielgrzymów, których nazwiska pojawiają się na ostatniej stronie WATCH
TOWER lub którzy są przez nas w jakiś szczególny sposób popierani. Nie możemy uchylać
się od odpowiedzialności za te osoby i choć nie chcielibyśmy wspierać
skłonności do czepiania się, krytykowania i doszukiwania się błędów na siłę, to
jednak zwracamy się do wszystkich miłych nam członków Stowarzyszenia, by
informowali nas o każdym zachowaniu i nauczaniu pielgrzymów, które mogłoby im
się wydawać sprzeczne z pouczeniami Słowa – niezgodne z „wiarą raz świętym
podaną”. Nie omawiajcie takich spraw w duchu obmowy, ale w miły i uprzejmy
sposób poinformujcie o tym główne biuro w Brooklynie – „Wydział Pielgrzymów”.
Nie oznacza to, że przyznamy wam rację i zganimy pielgrzyma. Ponieważ jednak
pielgrzymi reprezentują Stowarzyszenie, wydaje nam się to stosowne, byśmy
wiedzieli, jaki wywierają wpływ i jakie są osobliwości ich nauczania. Nie będzie
to miało charakteru obmowy, o ile tylko osoba informująca nie będzie usiłowała
koloryzować faktów i czynić z nich okoliczności do potępiania.
NOWY
PLAN POSZERZENIA
Około
sześć miesięcy temu opracowany został plan, dzięki któremu, jak wierzymy,
Stowarzyszenie będzie w stanie kooperować z setkami drogich braci w dziele
wykorzystywania ich talentów na rzecz rozpowszechniania Prawdy. Plan ten, na
ile umiemy to ocenić, wolny jest od jakichkolwiek zastrzeżeń, które można by
podnieść przeciwko ludzkim planom. Sprawi on, że to zgromadzenia będą
odpowiedzialne za pracę na rzecz poszerzenia, a Stowarzyszenie będzie w ten
sposób działać poprzez zgromadzenia i w łączności z nimi. Plan ten nie będzie
polegał na tym, by jedno zgromadzenie mogło sprawować nieograniczoną kontrolę
nad innymi zgromadzeniami. Myślimy, że Boska Opatrzność stopniowo pobudzi w
każdym zgromadzeniu brata starszego, który będzie całkowicie zdolny do
zatroszczenia się o sprawy lokalne, a następnie też będzie umiał zająć się
pracą na rzecz poszerzenia. Plan, który sugerujemy, odnosi się wyłącznie do
poszerzenia i jest następujący:
1. Każde zgromadzenie może czuć się zaproszone do uczestniczenia w programie
poszerzenia, jeśli tylko ma między swoimi w zwykły sposób wybranymi starszymi
kogoś wystarczająco utalentowanego do pracy na zewnątrz, tak by nie narażała
ona na niebezpieczeństwo dobra i powodzenia zboru.
2. Jeśli zgromadzenie dysponuje poprzez swoich starszych nadmiarem zdolności
wykraczających ponad to, co byłoby potrzebne do jego własnego rozwoju, powinno
zastanowić się nad wyznaczeniem pewnego pobliskiego terytorium, na którym nie
ma jeszcze zborów, i powinno wyznaczyć kilka obszarów aktywnej służby.
Zgromadzenie powinno wyznaczyć jednego ze swoich starszych, który byłby jego
zdaniem uzdolniony do wygłoszenia trzech wykładów na temat Planu Wieków, a
następnie innego starszego, który umiałby wygłosić trzy następne kazania na
tematy: Dzień Sądu, Okup i Restytucja oraz Sposób powrotu Pana. Stowarzyszenie
jest przygotowane na to, by dostarczyć na ten cel wykresy Planu Wieków, a także
niewielkie broszurki dla mówców, które zawierają zarys trzech wykładów na temat
Planu Wieków – tego, co mówca powinien zawrzeć w swoich wykładach. Trzy kolejne
kazania powinny być wygłoszone zgodnie z tym, co zostało przedstawione w
WYKŁADACH PISMA ŚWIĘTEGO, lub też stosowne rozdziały mogłyby być odczytane po
wcześniejszym dokładnym ich przestudiowaniu i przećwiczeniu, o ile taka metoda
okazałaby się korzystniejsza.
Po
zakończeniu każdego wykładu należy ogłosić następny, a słuchacze oraz ich
przyjaciele powinni zostać na niego serdecznie zaproszeni. Po wygłoszeniu
trzeciego wykładu na temat Planu Wieków mówca powinien ogłosić nazwisko brata,
który będzie przemawiał w kolejną niedzielę, oraz podać temat jego kazania.
Należy zrobić to w sposób jak najbardziej interesujący i zachęcający. Przy
zakończeniu drugiej serii trzech wykładów dobrze byłoby, żeby mówca zapytał,
ilu spośród słuchaczy byłoby na tyle zainteresowanych badaniem Biblii zgodnie z
wytycznymi dyspensacyjnymi, by regularnie spotykać się jako zgromadzenie
Badaczy Pisma Świętego. Mówca winien wytłumaczyć, na czym polega beriańskie
badanie Biblii, powinien zastanowić się nad najbardziej stosownym czasem i
miejscem takich spotkań, mógłby także obiecać, że jeśli będzie takie
oczekiwanie, zgromadzenie, które go posłało, mogłoby wyznaczyć także spośród
siebie kogoś, kto byłby w stanie ich wesprzeć w początkowym etapie takich
spotkań, zanim nie osiągną samodzielnej zdolności do rozwijania się i
zaspakajania swych potrzeb.
3. Pozyskanie
takich poszerzonych zgromadzeń wymaga pewnego wysiłku i pociąga za sobą
wydatki. Czasami można pozyskać na ten cel sale sądowe, klasy szkolne, niekiedy
sale wykładowe przy kościołach lub nieużywane kaplice, innym razem sale kinowe
czy koncertowe, w zależności od sytuacji. Często bywa tak, że gdy osoby
odpowiedzialne za wynajem dowiadują się, że chodzi o spotkania na badanie
Biblii i że nie będą pobierane żadne opłaty za wstęp ani też prowadzone zbiórki
pieniędzy, gotowe są udostępniać swoje obiekty za darmo lub za minimalną
opłatą, pokrywającą koszty dozorcy, oświetlenia czy ogrzewania. Czasami jednak
trzeba zapłacić niewielki czynsz. W każdym jednak wypadku należy jasno dać do
zrozumienia, że chodzi o trzy do sześciu spotkań i że będą one reklamowane w
kolejne niedziele. Należy zapłacić z góry i uzyskać pisemne pokwitowanie, tak
aby nie było potem nieporozumień, gdy zacznie się już rozpowszechniać materiały
reklamowe.
4. Stowarzyszenie będzie chętnie współpracować przy organizowaniu takich zebrań. Dostarczy
ono darmowe kopie Everybody's Paper [„Gazetka dla każdego”], gdzie na
ostatniej stronie będzie umieszczone ogłoszenie o wykładach na temat Planu
Wieków wygłaszanych przez kolejne trzy niedziele. Napisane będzie wszystko, z
wyjątkiem miejsca i daty spotkania. Te informacje będzie można dodrukować w
lokalnej drukarni za niewielką cenę lub też będzie można ją uzupełnić przy
użyciu gumowej pieczątki. Rozpowszechnianie tych gazetek będzie zarazem
rozpowszechnianiem wielu kazań, co może mieć dobry skutek niezależnie od tego,
czy ktoś po przeczytaniu ulotki przyjdzie na publiczne zgromadzenie.
Dostarczymy tych gazetek w takiej ilości, by wystarczyło ich dla jednej szóstej
angielskojęzycznej populacji danego miasta, dzielnicy czy okręgu. Dane odnośnie
liczby mieszkańców obejmują zwykle dzieci, a proporcja jeden do sześciu
odpowiada na ogół ilości rodzin.
Wydatki
związane z organizowaniem takich zebrań nie przekraczają zwykle możliwości
zgromadzeń, a koszty podróży do pobliskich miast są niewielkie. Mimo to Stowarzyszenie
z przyjemnością podejmie współpracę z każdym zgromadzeniem, które nie byłoby w
stanie ponieść pełnych kosztów takich zebrań, pod warunkiem, że przesłany
raport będzie uzasadniał ich wydatki. W takich raportach sporządzanych przez
sekretarzy zgromadzeń należy podać szczegóły rozliczenia oraz zasugerować, jaką
część kosztów zgromadzenie byłoby w stanie samodzielnie sfinansować, a jakie
środki musiałoby przekazać Stowarzyszenie, by można było przeprowadzić ten
program.
5. Stowarzyszenie nie chciałoby współdziałać bezpośrednio z mówcami, lecz
wolałoby, aby byli oni odpowiedzialni przed zgromadzeniem, które ich wysyła,
skoro nawet Paweł i Barnaba zostali najpierw wysłani przez zgromadzenie w
Koryncie i tam bezpośrednio kierowali swoje sprawozdania. Stowarzyszenie
preferuje raporty miesięczne na dostarczonym wydrukowanym formularzu, który
powinien zostać wypełniony przez odpowiednio wybranego sekretarza zgromadzenia.
6. Wszelką korespondencję (z wyjątkiem ściśle osobistych listów kierowanych
bezpośrednio do br. Russella) należy kierować na adres Międzynarodowego
Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego, Wydział Rozszerzeń. Cała korespondencja
dotycząca tego zagadnienia powinna być przesyłana: w Ameryce – do
Brooklyńskiego Domu Modlitwy, w Wielkiej Brytanii – do Londyńskiego Domu
Modlitwy, w Australii – do Melbourne, a w krajach skandynawskich i niemieckich
do ich odpowiednich biur.
7. To, co napisaliśmy powyżej w odniesieniu do zebrań anielskojęzycznych, może być
w równym stopniu zastosowane do usług w innych językach, na ile pozwalają na to
okoliczności.
PRACA
TA JUŻ SIĘ ROZPOCZĘŁA
Podjęliśmy
już w tym zakresie pewne próby. Wydaje się, że niektóre osoby nie w pełni i nie
w każdym punkcie zrozumiały nasze zamiary. Mimo to dobra praca już się
rozpoczęła. Otrzymaliśmy już raporty od 145 zgromadzeń. Według raportów
przesłanych do 1 kwietnia [1911] odbyło się już 512 zebrań, w których
uczestniczyły łącznie 16 392 osoby. Niechaj to dobre dzieło będzie kontynuowane
mądrze, umiarkowanie, z miłością i gorliwością! Żniwo jest wielkie, a
robotników niewiele w stosunku do wielkiego pola, które ma zostać zżęte.
Podkreślamy
raz jeszcze, że cała korespondencja na ten temat powinna być kierowana na
Stowarzyszenie, a nie na pojedyncze osoby. W miarę możliwości dobrze jest też
wskazać konkretny wydział, do którego powinna zostać skierowana koperta. Listy
adresowane w inny sposób mogą zostać przeoczone albo ujść naszej uwadze.
Pojedyncze osoby mogą być chore lub nieobecne, tymczasem wydział jest czynny
przez cały czas i zawsze będzie mógł udzielić szybkiej odpowiedzi.
Straż 2/2011 W.T. R-4821a-1911r