<< Wstecz	Wybrano: R-588 a,   z 1884 roku.	Zmień język na
		Drukuj

„Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli; A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony.” 2 Kor. 5:14-15.

Apostoł święty Paweł podaje przyczynę swej gorliwości dla Pana Boga. Niektórzy uważali, że równowaga jego umysłu była osłabiona wieloma doświadczeniami, które przechodził z powodu zwiastowania Pana Jezusa Chrystusa i to tego ukrzyżowanego. Jednak apostoł zapewnia nas, że według jego punktu widzenia, on wcale nie dokonał niczego wielkiego. Jego nauczanie i pogląd odnośnie prawa i sprawiedliwości wymagały tego wszystkiego, co on czynił i nawet więcej, jeśli byłby w stanie. Następnie apostoł przedstawia nam tok myślenia, z którego on wyprowadza taki wniosek: „Pan Jezus Chrystus umarł za wszystkich”; skoro tak jest, zatem wszyscy muszą być umarli, bądź rzeczywiście umarli i pogrzebani, bądź znajdują się pod nieuniknionym wyrokiem śmierci, który ostatecznie zostanie wykonany. Jeśli Pan Jezus Chrystus umarł, aby dla wszystkich ludzi kupić prawo do powrotu ze śmierci, zatem, według argumentacji apostoła jest oczywiste, że kupione życie należy do tego, kto je kupił; i ja „dochodzę do tego przekonania”, że ci wszyscy nie powinni już odtąd żyć dla siebie samych, lecz powinni złożyć to życie w służbie dla swego odkupiciela.

Czy zgadzamy się z apostołem Pawłem? Czy jego rozumowanie lub sądzenie było dobre? Jeśli tak, niech to będzie również naszym powodem do okazywania gorliwości i poświęcania się w służbie dla naszego odkupiciela. Apostoł święty Paweł uważał to jako sprawę zwykłej sprawiedliwości, nie traktował tego jako łaskę udzieloną mu do wykonania służby; on sądził, że takie jego postępowanie jest rzeczą słuszną.

Pierwszy z wyżej wymienionych wersetów wyraźnie wskazuje naukę, według której Pan Jezus Chrystus jest zastępcą lub przedstawicielem wszystkich umarłych. (Może powinniśmy zaznaczyć, że w angielskim tłumaczeniu Pisma Świętego nie znajdujemy takich słów jak zastępca lub przedstawiciel. Pamiętajmy jednak, że Biblia nie była pisana angielskim językiem i że w procesie tłumaczenia każdy tłumacz kieruje się pewną miarą swobody umożliwiającej mu dobór odpowiedniego słownictwa dla wyrażenia właściwego znaczenia oryginalnego tekstu. W Piśmie Świętym znajdujemy wiele słów posiadających znaczenie zastępcy i przedstawiciela, chociaż nie zdarzyło się, aby tłumacze posłużyli się nimi przy tłumaczeniu. Zwykle myśl jest przekazywana przez słowa: okup, odkupić kupił, itd., i przez słowo „ZA”. Jedno z wielu znaczeń tego krótkiego słowa, niejako najważniejsze, wyrażone jest terminem zamiast – podobnie jak zastępca lub przedstawiciel występuje ZA tych lub zamiast tych, których on przedstawia.)

Czytając teksty dwóch najstarszych Manuskryptów (Synaicki i Watykański) daje się zauważyć wyraźne podkreślenie ważności tego krótkiego słowa „za”. Powyższe Manuskrypty czyta się w ten sposób: „Ponieważ doszliśmy do tego przekonania, że jeden ZA wszystkich umarł, zatem wszyscy umarli.”

Nie powinniśmy też lekceważyć stosowania następującej nauki wersetu 15-go: ponieważ Pan Jezus Chrystus umarł za wszystkich, czyż ci żyjący, których On kupił, nie powinni oddać swego życia w służbie dla Niego? Nie wystarcza, że nazywamy się Jego imieniem i mówimy, że jesteśmy Jego sługami, lecz jesteśmy sługami Tego, KTÓREMU służymy.

Pamiętajmy więc, że wierność i posłuszeństwo są cechami bezwzględnie koniecznymi, jeśli chce się być dobrym sługą. Podczas gdy mamy lub powinniśmy mieć pragnienie wykonywania ważnej służby dla naszego Pana, zawsze pamiętajmy, aby do Pana zwracać się szczerze, mówiąc: Panie, bądź wola Twoja. Jeśli Mistrz umieścił cię na takim stanowisku, że nie jesteś w stanie oddawać mu wielkiej usługi, nie lekceważ tej, którą otrzymałeś i nie pragnij czynić tego, co nie zostało ci powierzone do wykonania. Pamiętajmy, że Pan ma swój sposób, aby najpierw wypróbować nas w małych rzeczach przed powierzeniem nam większych rzeczy, stosując zasadę, że kto jest wierny w małym, będzie także wierny w dużym. Ten, który pomnaża otrzymane talenty i możliwości służenia, otrzymuje błogosławieństwo i napływ nowych sposobności, a ostatecznie usłyszy słowa: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego.”

W.T. R-588a-1884r