<< Wstecz	Wybrano: R-402 a,   z 1882 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Kiedy Luter zrozumiał jak papiestwo wypełniło zupełnie obraz opisany przez Pawła w 2 Tes. 2:3-8 oraz symbole z Obj. 17, poczuł uzasadnienie aby ogłosić publicznie tę wiedzę i skrytykować ten system. Poznanie dało mu wolność aby donośnym głosem przedstawić prawdę Bożą przeciwko Watykanowi. Pan Bóg dał mu wolność poprzez dar poznania. A Luter byłby niegodny tej wiedzy i wyróżnienia jakim jest bycie Pańskim rzecznikiem, gdyby tchórzliwie głosił, chociaż system Papieski był wówczas szeroko rozpoznawany i szanowany na świecie.

Poznanie prawdy i prawa było podstawą wolności Jezusa do ogłoszenia, że teolodzy w jego czasach byli „ślepymi przywódcami”, itp. Poznanie, że Chrystus położył kres zakonowi dało Pawłowi wolność do obwieszczenia iż nastąpił koniec obowiązku obrzezki ciała, oraz upoważniło go do ogłoszenia, że Żydowskie święta i Sabaty były zaledwie cieniami (Kol. 2:17).

Niektórzy dziwią się naszej wolności do głoszenia wielu z tych powyższych rzeczy, tj., że Pan odrzucił organizację nominalnego kościoła, tak jak odrzucił jej typ – kościół żydowski. Mówimy też z taką pewnością, że przyjdą na niego [nominalny kościół – przyp.tł.] udręki oraz wprowadzamy w życie słowa: „Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające” [Obj. 18:4], oraz zastosowujemy do niego niektóre symbole z Objawienia. Także bez wątpienia i w pełni akceptujemy niezmierzoną wielkość i bezcenność obietnic Chwały, Czci, Nieśmiertelności i Boskości. Ludzie też dziwią się, że w odróżnieniu od większości, my, bracia nie jesteśmy w ciemności, lecz raczej żyjemy w „dniu Pańskim” (1 Tes. 5:4). Dziwią się też, że wszelkie oczekiwania złożyliśmy w poznaniu „rzeczy przyszłych”, o których Jezus powiedział, że będą dowodem naszego synostwa prowadzonego przez Ducha Bożego (Jan16:13).

Wolność, którą się cieszymy jest zainspirowana wiedzą oraz wiarą w słowo Boże. „I poznacie prawdę, a prawda was WYSWOBODZI.” (Jan 8:32). Tak jak za dni Lutra i Pawła, tak i teraz, ci zbyt opieszali lub zbyt tchórzliwi w wyrażaniu objawionej im prawdy, dowodzą zarówno słowem jak i uczynkiem, że są niegodni tego poznania i w konsekwencji pozostają w ciemnościach. Jezus mówi, „Kto bowiem wstydzi się mnie i słów moich przed tym cudzołożnym i grzesznym rodem, tego i Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami świętymi.” (Mar. 8:38)

W.T.  R – 402 a – 1882 r.