Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
Pastor Charles Taze Russell
<< Wstecz Wybrano: R-1936 a,   z 1896 roku.
Zmień język na

Miłosierdzie Dawidowe pewne

I postanowię z wami przymierze wieczne, miłosierdzia Dawidowego pewne wyleję na was” – Iz. 55:3.

Jeżeli wiara niektórego dziecka Bożego potrzebuje pokrzepienia ze Słowa Bożego, niech taki uda się do chwalebnych słów Pana, wypowiedzianych przez proroka Izajasza, z których hojne otrzyma pocieszenie i zachętę. Wezwanie to nie odnosi się do każdego człowieka, lecz do szczególnej klasy (wiersz 1), „do wszystkich pragnących”. Tam znajdą błogosławieństwo i pokrzepienie tylko dusze spragnione. „Błogosławieni są ci, którzy pragną i łakną sprawiedliwości (zauważ, że nie odnosi się to do poznania prawdy tylko z ciekawości, lub dla zadowolenia swej wiedzy, lecz z tej sprawiedliwości czynnej, która wypływa ze znajomości tejże prawdy); albowiem nasyceni będą” (Mat. 5:6). Zaproszenie też nie odnosi się do tych, którzy są zadowoleni ze stanu grzesznego, lecz szczególnie do tych, którzy przeszli lekcje stanu grzesznego i których dążenie jest zwrócone do Boga; którzy pragną Boga, poznania prawdy i sprawiedliwości Jego. Odnosi się to do klasy, którą Psalmista tak opisuje: „Jako jeleń krzyczy do strumieni wód, tak dusza moja woła do Ciebie, o Boże! Pragnie dusza moja do Boga, do Boga żywego, mówiąc: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożym?” (Ps. 42:2-3).

Czy jesteś z tej klasy? Czy słyszysz to chwalebne zaproszenie – „Nuż wszyscy pragnący (wezwanie odnosi się też i do ciebie), pójdźcie do wód (do pokrzepiającej wody Boskiej prawdy); i wy, co nie macie pieniędzy (żaden z nas nie jest w stanie za otrzymaną drogocenną prawdę dać Bogu równomierne wynagrodzenie; gdyż prawda pochodzi od Boga, jako dar Jego dla wszystkich pragnących); pójdźcie, kupujcie a jedzcie; pójdźcie mówię, kupujcie bez pieniędzy i bez zapłaty, wino i mleko” (Iz. 55:1).

Nie jest to zaproszenie tak by powiedzieć ogólne, tj. czy kto chce lub nie, lecz Pan z swej miłości zniża się do tej klasy, która jeszcze posiada nadzieję i szuka zadawalającego chleba i wody żywota, za którą już od dawna na próżno sami naszukali się. On w swej wspaniałości mówi: „Przecz wynakładacie pieniądze nie za chleb, a pracę swą na to, co nie nasyca? Słuchając słuchajcie mię, a jedzcie to, co jest dobrego (pokarm na czas słuszny dany przez Pana dla swej czeladzi w słusznym czasie przez swego sługę wiernego), i niech rozkocha się w tłustości dusza wasza. (Pokarm, który Pan sporządził, jest zadawalającym; i dusza karmiona z Jego stołu, nie będzie chudą). Nakłońcie ucha swego, a pójdźcie do mnie; słuchajcie, a będzie żyła dusza wasza. I postanowię z wami przymierze wieczne, miłosierdzie Dawidowe pewne wyleję na was” (Iz. 55:2-3)

Udając się do Psalmu (Ps. 89:19-38), w którym znajdujemy liczne miłosierdzia Dawidowe. Dawid przedstawiony jest tutaj, jako typ na charakter Chrystusa – nie, jako jednostka, lecz Chrystusa skompletowanego - Głowę i Ciało. W jego łagodności młodzieńczej, jego wierności do Boga, jego poddaństwie, gorliwości, odwadze i mądrym rozpoznawaniu spraw Pańskich. Charakter Dawida był bardzo pięknym obrazem na Onego Umiłowanego, do którego Bóg odnosił owe słowa, gdy rzekł: „I położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu. Znalazłem Dawida, sługę mego; olejkiem świętym moim pomazałem go”.

Pan nasz Jezus jest właśnie tym Mocarzem, w ręku, którego pomoc dla świata leży. On jest wielkim Zachowawcą; lecz upodobało się Bogu, ażeby z Nim do wielkiego dzieła połączyć i Kościół Jego, wybranych podczas Wieku Ewangelii, zwanych „Maluczkim Stadkiem”, których imiona zapisane są w niebie. Ci powołani, względnie wybrani z pomiędzy ludzi, stanowić właśnie będą to symboliczne Ciało, którego głową jest sam Jezus Chrystus, przez które wszystkie rodzaje ziemi będą błogosławione. Te liczne charakterystyki wspomniane w powyższym Psalmie odnoszą się przede wszystkim i w pierwszej mierze do ich Głowy. Wobec tego wszyscy, którzy są głodni i spragnieni sprawiedliwości, którzy z serca pragną łączności z Bogiem owego źródła wody żywota, a znalazłszy Go, poświęcili dla Niego swoje życie, i przez to zostali pomazani Duchem Świętym, który to duch poświadcza ich duchowi, że są synami Bożymi, i którzy jako namaszczeni synowie Boży odkryli w sobie pewne zalety, świadczące o ich prawdziwym synostwie, jak je wylicza powyżej - poddanie się Bogu, wierność, gorliwość, energię, odwagę, stanowczość itd. - i tacy właśnie stanowią klasę, z którą Pan zawarł przymierze wieczne, „pewne łaski Dawidowe”.

Czytamy o tym: „Przetoż ręka moja będzie stała przy nim (moja władza, panowanie, Królestwo), a ramię moje (pokrzepienie i wzmocnienie) posili go (w tym pokazana jest przygotowawcza praca poświęcenia). Nie uciśnie go nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie utrapi go. (Wszystkie rzeczy, nawet najlepiej obmyślone zasadzki przeciwnika, nie zdołają przeszkodzić Boskiej działalności, lecz wyjdzie to wszystko na dobro klasy Dawida).

Bo potrę przed twarzą jego przeciwników jego, a tych, którzy go mają w nienawiści, porażę. Nadto prawda moja i miłosierdzie moje z nim będzie, a w imieniu moim wywyższony będzie róg jego (jego moc i władza). I położę na morzu rękę jego, i na rzekach prawicę jego. (Jego potęga w słusznym czasie weźmie kontrolę nad wszystkimi burzliwymi i niespokojnymi masami, którzy jako wzburzone morze będą miotane w czasie wielkiego ucisku, przez który zakończy się teraźniejszy wiek.)

On wołając rzecze: Tyś ojciec mój, i skała zbawienia mego. (Nawet w najgorszym czasie wypadków tego świata i zamieszania, w czasie prób i poświęceń, oni będą w łączności i uczestnictwie z Bogiem: oni odczują ojcowską miłość i opiekę nad sobą i będą się radować w zbawieniu Jego).

Ja go też za pierworodnego wystawię ('Kościół pierworodnych'), i za wyższego nad królami ziemi. Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stale będzie przy nim. I uczynię (warunki do osiągnięcia życia wiecznego), że na wieki będzie trwało nasienie jego [odkupiona i odrestaurowana ludzkość, dla której Chrystus będzie „Ojcem wieczności” (Iz. 9:6. Ps. 45:16)], a stolica jego, jako dni niebios. Ale jeśliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili; jeżeliby ustawy moje splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali: Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich. Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciwko prawdzie, mojej. (Te wyrażenia odnoszą się do cielesnych ludzi Bożych, a po części i do ludzi światowych, podczas tysiącletniego panowania Chrystusa.)

Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię. Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi (Chrystusowi). A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego, jako słońce przede mną; jako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i jako świadkowie na niebie godnowierni”.

Takie oto jest „miłosierdzie Dawidowe pewne”, które zapewnione jest przez Boga Kościołowi Wieku Ewangelii, Głowie i Ciału jego.

Pan Jezus szatę białą dał,

W czystości kazał trzymać ją;

A kto chce dojść do nieba chwał,

Ten musi wejść tam razem z nią.

A gdy śmierć zamknie oczy me,

Natychmiast zmieni się mój stan,

W śnieżystej szacie stawię się

Przed Ojcem, gdzie mnie przyjmie Pan.

Brzask Nowej Ery 04/1942 str. 59-60    W.T. R-1936 a -1896 r.

  Wstecz | Do góry

Home | Biografia | Pogrzeb | Apologia | Historia | Dzieła | Fotogaleria | Pobieralnia | Prenumerata | Biblioteka | Czego nauczał
Polecane strony | Wyszukiwanie | Księgarnia | Kontakt | Manna | Artykuły

© pastor-russell.pl 2004 - 2016