Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
Pastor Charles Taze Russell
<< Wstecz Wybrano: R-3459 a,   z 1904 roku.
Zmień język na

Kolejne potwierdzenie naszej chronologii (fragment)

Diagram 3. zakłada, że w Boskim Planie zarówno dzień Adama (1 Moj. 2:17), jak i „dzień Chrystusowy” trwają po tysiąc lat, tak jak stwierdza to Apostoł: „Jeden dzień u Pana jest jako tysiąc lat” [2 Piotra 3:8]. Zupełny upadek Adama aż do śmierci dokonał się na 70 lat przed zakończeniem jego „dnia”. Przypuszczalnie więc i Chrystus dokona dzieła zupełnego podźwignięcia Adama i jego potomstwa (czyli wszystkich tych spośród nich, którzy będą gotowi okazywać posłuszeństwo wobec koniecznych warunków sprawiedliwości) przed zakończeniem tysiącletniego dnia.

Na diagramie tym Tysiąclecie zaczyna się wraz z zakończeniem „czasów pogan”, w październiku 1914 r., zaś okres oddzielający długości 5040 lat dzieli się równo na dwa razy po „siedem czasów” i co więcej, punkt zwrotny tego podziału przypada na 606 r. p.n.e., zakończenie zaś na 1914. r. n.e. Czyż nie wygląda to tak, jakby to Pan tak urządził te sprawy, a teraz zwrócił na nie naszą uwagę, abyśmy w stosownym czasie podzielili się wiedzą na ten temat z domownikami wiary ku ich pociesze i zachęcie? Z pewnością tak może to być rozumiane. Warto też zauważyć, że wszystkie te obliczenia uwzględniają okres 2 lat bezgrzesznego stanu w Edenie. Wszystko zaczyna się od upadku, który jest oddzielony od tamtych warunków. Por. Wykłady Pisma Świętego, Tom II, rozdz. 4.

Diagram 4. w pewnym sensie przypomina diagram 3. [W tej „Straży” str. 87.] Jest jednak całkowicie inny. Przekazuje on nieco odmienne biblijne spojrzenie na te same sprawy. Początek Tysiąclecia pokazany jest na nim w roku 1874 n.e., tak jak to wynika z cyklów Jubileuszy oraz rozmaitych innych proroctw. Zob. Wykłady Pisma Świętego, Tom II, rozdz. 6 oraz Tom III, rozdz. 5.

Nasi czytelnicy zaznajomieni są z rachubą okresu od środkowego punktu w 635 r. p.n.e. aż do prawego krańca diagramu (Wykłady Pisma Świętego, Tom II, str. 185, 186). Nowym elementem jest okres od lewego krańca do punktu centralnego. Nie jest to nowość w znaczeniu sprzeczności lub różnicy w stosunku do czegokolwiek, co do tej pory wiedzieliśmy, ale w sensie zwrócenia naszej uwagi na niezauważone do tej pory elementy wspaniałej harmonii Boskiego Planu, które całkowicie potwierdzają nasze wcześniejsze odkrycia.

Najniższa linia na wykresie jest również interesująca, gdyż ukazuje ona podział całego okresu 7000 lat w samym środku, w roku 625 p.n.e, która to data oznacza ostatni obchodzony przez Izraelitów Jubileusz, na dziewiętnaście lat przed „siedemdziesięcioma latami spustoszenia” ziemi. Od tego czasu nie mieli oni już możliwości obchodzenia Jubileuszy, nawet gdyby pragnęli to czynić, gdyż nie byli suwerennym państwem i podlegali obcym rządom. Jakże wspaniała jest myśl, że wielki pozaobrazowy cykl nie skończył się niepowodzeniem, ale wypełnił się w roku 1874 n.e., kiedy to w rzeczywistości rozpoczął się prawdziwy Jubileusz jubileuszy. Lud Pański aż do dzisiaj dmie w jubileuszowe trąby, ogłaszając, że nadszedł czas i że zmiana własności ma nastąpić w październiku 1914 roku.

Straż, 4/2009, str. 87,95   W.T. R-3459 a – 1904 r.

  Wstecz | Do góry

Home | Biografia | Pogrzeb | Apologia | Historia | Dzieła | Fotogaleria | Pobieralnia | Prenumerata | Biblioteka | Czego nauczał
Polecane strony | Wyszukiwanie | Księgarnia | Kontakt | Manna | Artykuły

© pastor-russell.pl 2004 - 2016