<< Wstecz |
Wybrano: R-1983 a, z 1896 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Zniszczenie Jeruzalem przepowiedziane
Łukasz 21:20-36.
Złoty Tekst: - „Niebo i ziemia przeminą, ale
słowa moje nie przeminą” - Łuk. 21:33.
POWINNO utkwić w naszej pamięci, że ta lekcja jest jedynie cząstką z
długiego kazania naszego Pana, jako odpowiedź na trzy znamienne pytania,
wysunięte przez uczni: - Kiedy się to (zniszczenie świątyni itd.) stanie? Co za
znak przyjścia Twego i dokonania świata?
W pierwszym rzędzie wiersze 20-24 wskazują na zniszczenie Jeruzalemu i
rządu żydowskiego przy zakończeniu żydowskiego wieku, ale one mają jeszcze inne
znaczenie, odnoszące się do wydarzeń przy zakończeniu wieku Ewangelii, jako
pozafigura wieku żydowskiego. Jednakże nasza lekcja tego nie obejmuje.
Część tego proroctwa bezsprzecznie literalnie się spełniła, gdyż
rzymskie wojska obiegły miasto, lecz nagle się cofnęły (69 roku po Chr.)
Rzymski generał Wespazjan, dowiedziawszy się o śmierci rzymskiego cesarza i o
zamieszaniu, jakie powstało w Rzymie, powracając z pośpiechem objął cesarstwo.
W międzyczasie, zanim (generał) Tytus objął dowództwo armii i ponowił oblężenie
Jeruzalemu, chrześcijanie, czyniąc według instrukcji Pana, uszli z tego miasta
przeznaczonego na zniszczenie i przez to uniknęli tego strasznego oblężenia, w
którym jak podają miało zginąć 1,100,000 Żydów. Józefus, żydowski historyk, o
tym wydarzeniu tak mówi: „Nieszczęścia
wszystkich ludzi od początku świata, gdyby były porównane, nie są tak straszne
jak te żydowskie,” „ani żaden wiek
nie wydał generacji tak strasznej w owocach zniszczenia, od początku świata”.
Żydzi jako naród cieszyli się obfitymi błogosławieństwami i przywilejami, lecz
one były źle używane i sprowadziły wielkie zaślepienie i nieodwołalny straszny
sąd narodowy, jak było przepowiedziane. (Wiersz 22 i 1 Tes. 2:16.) Wszystkie te
rzeczy odpowiadają warunkom w „żniwie”
albo zakończeniu wieku Ewangelii. Tu właśnie światłość Pańska wtórej obecności
odrzucona sprowadzi specjalną odpowiedzialność na nominalne „chrześcijaństwo,” którego grzechy w tym
czasie będą bardzo wielkie, w proporcji do świadomości, jego upadek w czasie
wielkiego ucisku będzie sroższy niż ten, w którym było pochłonięte ono
figuralne miasto i naród żydowski.
Przepowiednia naszego Pana, w tym czasie, gdy była wyrażona, zdawała się
być zupełnie niemożebną; ponieważ miasto i kraj opływały w dobrobycie bardziej
aniżeli w poprzednich latach, a świątynia, po czterdziestu sześciu latach
budowy, była skompletowana i w rzeczywistości wyglądała wspaniale. Jednak w
następnych czterdziestu latach stała się straszną ruiną. Zobacz 2-gi Tom
Wykładów Pisma Św., Rozdział 4-ty.
Wiersze 25-31 przeprowadzają nas przez długie wieki, wskazując na
wydarzenia przy zakończeniu czasów pogan i zwracają uwagę na znaki czasów i
zakończenia wieku Ewangelii, w łączności z objawieniem się Syna Człowieczego w
chwale.
Znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach były podane jako ogólne
wyobrażenie tego czasu przybliżenia się królestwa. My nie będziemy wchodzili tu
w szczegóły względem tych znaków, jedynie krótką wzmiankę czynimy: - o
znamiennym zaciemnieniu słońca i księżyca 19-go maja, 1780 roku; i godne uwagi
spadanie gwiazd, czyli meteorów w poranku 13-go listopada, 1833 roku. Pomimo,
że my wierzymy w symboliczne wypełnienie się tak zaćmienia słońca jak i też
spadania gwiazd, jednak nie możemy przeoczyć literalnego spełnienia i zgodnie z
tym, możemy się tego spodziewać.
Wiersze 32, 33 wskazują, że niektórzy z tej generacji, którzy widzieli
spadające gwiazdy, pozostaną przy życiu do czasu zupełnego ustanowienia
Królestwa Bożego.
W wierszach 34-36 znajduje się ogólne napomnienie, odnoszące się tak do
nas, do obecnego czasu, jak też do osiemnastu poprzednich stuleci dla Jego
uczni.
Brzask 12/1943 str. 187 W.T. R-1983 a -1896 r.