| << Wstecz |
Wybrano: P-146 , z 1914 roku. |
Zmień język na 
| |
| | |
Św. Tomasz Niewierny
W następną niedzielę Jezus ukazał się znowu w wieczerniku, tym razem jednak Tomasz był tam także. Ganił on swych braci za to, że tak łatwo dali się przekonać, iż widzieli Jezusa oraz rzekł, że nie uwierzy, dopóki nie dotknie śladów po gwoździach i rany po włóczni.
Jezus ukazał się ponownie w takim ciele, jakie posiadał w stanie upokorzenia, mającym ślady po włóczni i znaki po gwoździach. Nalegał, aby Tomasz sam się o tym przekonał, ale powiedział, że bardziej błogosławieni są ci, którzy byli w stanie całkowicie uwierzyć bez takich dowodów (Jan 20:26-29).
Biblia podaje, że od swego zmartwychwstania Jezus nie jest już istotą cielesną, lecz duchową. Zaś apostoł Paweł oznajmia, że cały Kościół musi być przemieniony, ponieważ “ciało i krew Królestwa Bożego nie odziedziczą”. Wszyscy musimy się zmienić, aby stać się istotami duchowymi, jak On, co wyraźnie świadczy, że On nie jest już więcej ciałem. Apostoł Piotr zapisał o Nim: “(…) umartwiony będąc ciałem, ale ożywiony duchem (1 Piotra 3:18).
Jezus ukazał się uczniom trzy razy w dniu swego zmartwychwstania i pięć razy w ciągu następnych 39 dni. Ukazania te trwały krótko. Była to część wspaniałego świadectwa, że Jezus nie jest już więcej umarły ani też cielesny, jest natomiast “nader wywyższony” (Filip. 2:9; Jan 6:62).
Saul z Tarsu ujrzał wywyższonego, uwielbionego Jezusa, nie osłoniętego ciałem, jaśniejącego bardziej niż światło słoneczne w południe i to krótkie spojrzenie kosztowało go utratę wzroku. Gdyby w ten sposób Jezus ukazywał się uczniom w ciągu czterdziestu dni po zmartwychwstaniu, byliby zatrwożeni, oszołomieni i niezdolni do oceny owych zdarzeń. W odniesieniu do swego widzenia św. Paweł mówi: “ukazał się i mnie jako poronionemu płodowi”. Słowom tym przypisuje się następujące znaczenie: lud Pański, Kościół Pierworodnych ma narodzić się do stanu duchowego przy swym zmartwychwstaniu. Tak przemieniony ujrzy on Mesjasza “tak jako jest”, w Jego wielkiej chwale. Jednak Saul ujrzał Go jeszcze przed tym czasem (1 Jana 3:2).
Strona 146
