<< Wstecz	Wybrano: P-96 ,   z 1914 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Achab, król izraelski, zwiedziony przez królową Jezabelę wypaczył religię w obrazowym Królestwie Bożym. Zaniechano sprawowania w świątyni zaleconego kultu i zaczęto oddawać cześć obrazom. Wierny prorok Eliasz strofował króla Achaba, aż został wygnany przez bezbożną królową Jezabelę i uciekł na puszczę, gdzie przez trzy i pół roku karmiły go kruki (1 Król. 17:5,6).

W końcu, na polecenie Boże Eliasz pojawił się znowu i wyzwał proroków Baala na próbę, która miała jawnie dowieść, który bóg wysłuchuje modlitwy – Jahwe czy Baal. Bóg, który przyjmie ofiarę poprzez zesłanie ognia z nieba ku jej spaleniu, miał zostać uznany za prawdziwego Boga. Izraelici byli przekonani o słuszności tej propozycji, a i prorocy Baala nie byli w stanie odmówić poddania się tej próbie. Eliasz dał im pierwszeństwo. Przez cały dzień cierpieli oni katusze, raniąc się kamieniami i wołając do Baala, żeby przyjął ofiarę i bronił swej sprawy. Eliasz drwił z nich mówiąc: “Wołajcie głośniej! Może Baal śpi albo udał się w jakąś podróż!”

Pod wieczór nadszedł czas próby dla Eliasza. Najpierw przyniósł wodę i polał nią ołtarz i ofiarę, aby nie było żadnej pomyłki i by nikt nie mógł sądzić, że jest tam ukryty ogień. Potem Eliasz modlił się do Boga, aby stanął w obronie swej sprawy. Ogień zstąpił z nieba i strawił ofiarę, wysuszając nawet wodę w rowie. Gdy ujrzał to lud, wzniósł potężny okrzyk i zawołał: “Pan jest Bogiem!” (1 Król. 18:30-39).

Badacze Biblii uważają, że Eliasz wyobraża prawdziwy Kościół, królowa Jezabela – fałszywe systemy religijne, a Achab – rządy ziemskie. Czas prześladowań ze strony Jezabeli, kiedy to Eliasz ukrywał się na pustyni, a deszcz nie padał przez 1260 dni, przedstawia 1260 lat duchowej suszy (od r. 538 do r. 1798), aż do ustania prześladowczej, morderczej mocy pozaobrazowej Jezabeli (Obj. 12:6,14; 13:5).

Elizeusz, następca Eliasza, wzbudził syna Sunamitki.

Strona 96