<< Wstecz	Wybrano: R-5790 a,   z 1915 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Profesor Fryderyk Palmer, A.B., D.D., z fakultetu teologicznego w Harvard, w książce zatytułowanej: „Osiągnięcie Nieśmiertelności” pisze: „Starałem się dociec i określić wzrost dogmatu o przyszłym życiu, jak ta nauka przedstawia się historii hebrajskiej i w okresie rozwoju chrześcijaństwa, aż do obecnego czasu. Czyniąc to doszedłem do przekonania, że wiara, która w pierwszych wiekach Chrześcijaństwa uważana była za prawowierną, znacznie różniła się od tej, jaka dziś jest uznawana za prawowierną. Gdy bowiem, obecnie uważamy za właściwe i chrześcijańskie wierzyć, że nieśmiertelność jest przymiotem wrodzonym w ludzkości, takie pojęcie było uważane przez pierwszych chrześcijan za niewłaściwe i niechrześcijańskie. Prawowiernym wierzeniem pierwszych chrześcijan było, że nieśmiertelność była do osiągnięcia dla zwycięzców, przez społeczność z Chrystusem.

Nie mogę myśleć inaczej jak tylko, że ich prawowierne pojęcie było rozsądniejsze od naszego. Jestem, bowiem pewny, że wierzenie w życie przyszłe jest dla wielu straszną myślą, bo według tej samej teologii, większość ludzkości byłaby skazana na wieczną egzystencję w potwornych cierpieniach i torturach. Taki byłby nieunikniony wynik, o ile wieczna egzystencja jest dziedziczna w ludzkości. Lecz jeżeli to nie jest przymiot wrodzony a możliwy do osiągnięcia, jeżeli dusza nie jest z konieczności nieśmiertelna, lecz może stać się taką i jeżeli nieosiągnięcie nieśmiertelności postępuje według zwykłych, dowolnych reguł, jako stopniowy zanik życia źle wykorzystanego, wtedy proces przyszłego świata staje się zrozumiałym i uwalnia umysł od grozy.

Nieśmiertelność, jako konieczność, byłaby moim zdaniem mało korzystna. Gdy zaś, jako cel możliwy do osiągnięcia, jest ona nagrodą Wysokiego Powołania Bożego w Chrystusie Jezusie”.

Straż 07/1964 str. 110    W.T. R-5790 a -1915 r.