<< Wstecz |
Wybrano: R-5722 b, z 1915 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Najmądrzejszy król zwiedziony
8 sierpnia - 1 KRÓL. 12:1-24.
NAJMĄDRZEJSZY KRÓL IZRAELA STAŁ SIĘ NAJBARZDIEJ
NIEMĄDRYM – NIEZADOWOLENIE WŚRÓD LUDZI – JEROZOLIMA UPRZYWILEJOWANA KOSZTEM NARODU
– SYN KRÓLA SALOMONA I NASTĘPCA TRONU – BUNT DZIESIĘCIU PLEMION – PONOWNE
ZJEDNOCZENIE KRÓLESTW PO NIEWOLI BABILOŃSKIEJ
„Przed
zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha” - Przyp. 16:18
KRÓL
Salomon był wielki, a mimo to drugi okres jego panowania okazał się mniej
cudowny i mniej godny uznania niż pierwszy. Chociaż żaden bunt nie miał miejsca
za jego czasów, to odczuwalne było niezadowolenie. Król opierał się na cudach wczesnego
okresu swego panowania, coraz bardziej interesował się sprawami zagranicznymi, powiększał
liczbę swych żon i kłopotów. Bogactwo narodu, widoczne w wielkich reformach
publicznych, było w rzeczywistości publicznym bogactwem, którym wszyscy ludzie
byli zainteresowani. Lecz późniejsze większe skupienie uwagi na korzyściach
osobistych i faworyzowaniu dworu nie było w interesie narodu jako całości, a
było jedynie korzyścią dla pewnych uprzywilejowanych klas.
Chociaż
nie powstał żaden bunt ani protest przeciwko królowi Salomonowi, przynajmniej
tak pokazują zapiski, naród jednak doszedł do wniosku, że chce uczynić zmianę w
królestwie podczas panowania następcy Salomona [R5723:strona 206], jego syna
Roboama. To niezadowolenie objęło głównie dziesięć plemion. Dwa pokolenia, na
których terytorium znajdowała się stolica, były zadowolone z ulepszeń, jakie
ich dotknęły. Stolica króla Salomona była znacznie uprzywilejowana w porównaniu
do reszty kraju pod względem publicznych reform. Izraelici wszystkich innych
plemion brali udział w powszechnej przymusowej pracy otrzymując porównywalnie
mniejszą rekompensatę za to. Poczuli oni, że sprawiedliwość nie została im
okazana.
ROZDZIELONE KRÓLESTWO
Z tych
powodów wstąpienie na tron króla Roboama było sygnałem do protestu i domagania
się, aby król zagwarantował zniesienie opresji przeciwko ludowi. Wymaganie to
było podobne do tego, które miało brytyjskie społeczeństwo w związku z Wielką
Kartą Swobód. Żądanie Izraelitów zostało przedstawione w czasie koronacji króla
- w czasie, kiedy wszystkie plemiona miały potwierdzić swoją lojalność wobec
króla. Wtedy przyszli przedstawiciele dziesięciu pokoleń, z Jeroboamem na
czele, mówiąc: „Ojciec twój włożył na nas jarzmo; ale ty teraz ulżyj nam
niewoli srogiej ojca twego, i jarzma jego ciężkiego, które włożył na nas, a
będziemyć służyli”.
Młody król polecił im odejść na trzy dni, a potem wrócić. Gdy naradzał się
ze starszymi królestwa i pytał, co powinien zrobić, oni odpowiedzieli: „Jeźli
dziś powolny będziesz ludowi temu, a uczynisz im kwoli, i będziesz mówił do
nich słowa łagodne, będą sługami twymi po wszystkie dni”. Jednak ta rada nie
była w pełni zadowalająca dla młodego króla Roboama, więc zapytał jeszcze
swoich przyjaciół, młodych znajomych. Ci dali mu przeciwną radę, mówiąc: „Tak
odpowiesz temu ludowi, którzy do ciebie rzekli, mówiąc: Ojciec twój włożył na
nas ciężkie jarzmo, ale ty ulżyj go nam. Tak rzeczesz do nich: Najmniejszy
palec mój mięższy jest niż biodra ojca mego. Przetoż teraz, ojciec mój kładł na
was jarzmo ciężkie, ale ja przydam do jarzma waszego; ojciec mój karał was
biczykami, a ja was będę karał korbaczami” - biczami z kawałkami metalu na końcach
rzemieni.
Myślą
tych młodych ludzi i króla Roboama, który się z nimi zgodził, było to, że gdyby
król ustąpił na początku, byłoby to tylko początkiem buntowniczych żądań, które
w końcu stałyby się nie do zniesienia. Ich myślą zatem było, że ludzi trzeba zastraszyć
i zagrozić im. Jednak dziesięć plemion z Jeroboamem na czele nie dało się
zastraszyć. Wycofali się, odmawiając uczestnictwa w pomazaniu Roboama na ich
króla. Tylko przedstawiciele dwóch plemion, Judy i Benjamina, pozostali lojalni
wobec króla.
W taki
sposób królestwo Izraela zostało podzielone. Od tego czasu przez ponad pięćset
lat dziesięć plemion utrzymało tytuł Królestwa Izraela, a dwa pokolenia zostały
nazwane Królestwem Judy. Miało to miejsce aż do czasu powrotu z niewoli
babilońskiej tylu z całego Izraela, ilu respektowało obietnice Boże.
Od
czasu niewoli nazwa Izrael odnosiła się do wszystkich dwunastu pokoleń, jak to
było pierwotnie. Takiej nazwy używali Jezus i Apostołowie. Także nazwa Żydzi
była podobnie używana w stosunku do wszystkich, związanych przymierzem z Bogiem.
Znaczna większość ludu nigdy nie powróciła, lecz dalej żyła w różnych
prowincjach Babilonu na całym świecie. Niektórzy z nich, odrzucając obrzezanie
i porzucając wiarę w Boga, zostali odrzuceni przez Boga i stali się podobni reszcie
pogańskiego świata. Natomiast inni pozostający wierni Panu i przychodzący
corocznie do Jerozolimy na święta, jak zalecało Słowo Pańskie, byli nadal
uważani za członków „dwunastu pokoleń rozproszonych zagranicą”. Wielu z nich
miało kontakt z Prawdą za czasów Apostołów.
„PRZED ZGINIENIEM PRZYCHDZI PYCHA”
Lekcje
z przeszłości są wartościowe dzisiaj. Pycha, która wyrządziła dużo szkody, była
głównym przewodnikiem dla świata. Bogaci i ludzie u władzy zawsze obawiali się
ubogich tak, że prawie wszystkie życiowe błogosławieństwa, które otrzymywali
biedni przychodziły na nich tylko za sprawą surowych żądań i gróźb, w małym
stopniu były dawane dobrowolnie. Nie jesteśmy dość mądrzy, aby powiedzieć, że doświadczeni
życiowo zawsze błądzili w swoich sądach odnośnie tych spraw. Jest prawdą, że
biedni i mniej uprzywilejowani są skłonni do stawiania nierozsądnych wymagań,
lecz kto mógłby powiedzieć, że większe zaufanie do nich ze strony bogatych nie
sprzyjałoby ogólnemu dobru? Kto mógłby zaprzeczyć, że świat byłby dziś o wiele bardziej
zaawansowany, gdyby wielcy i bogaci mieli więcej zaufania do mas i gdyby
wyrażali więcej chęci do bezstronnej sprawiedliwości, sprawiedliwszego
dzielenia się owocami życia?
Odpowiedź
króla Roboama skierowana do dziesięciu plemion, przypomina nam obecną postawę
wielu uczonych i bogatych wobec mas. Oni zdają się myśleć, że inni mają własnym
kosztem przynosić im zyski, a uznanie praw ludu, według Złotej Reguły, byłoby
pokazaniem białej flagi i prowadziłoby do zgubnych żądań niemożliwych do
zaspokojenia.
SPRAWIEDLIWOŚĆ ZŁOTEJ REGUŁY
Zgodzimy
się wszyscy, że mądrzy mężowie radzili królowi Roboamowi właściwie, zgodnie z
zasadą, że władca powinien być sługą swego narodu i w miarę jak będzie temu
wierny, jego królestwo będzie trwało, a jego lud będzie błogosławiony. Ich rada
sprowadzała się do napomnienia, że król powinien przestrzegać Złotej Reguły -
traktować poddanych tak, jak chciałby, aby oni traktowali jego, gdyby zamienili
się rolami. Złota Reguła dana przez wielką Głowę Chrześcijaństwa jest
pogardzana i odrzucana jako niepraktyczna, jednak twierdzimy, że ona jeszcze
nie została wypróbowana. Dzierżący władzę zawsze obawiali się zaufać Złotej
Regule w swoim postępowaniu z ludem. Partie polityczne głośno domagające się
czegoś zbliżonego do Złotej Reguły, dochodziły raz po raz do władzy tylko po
to, żeby ją odrzucić mimo otrzymanej możliwości wprowadzenia jej, twierdząc, że
warunki na to nie pozwalają.
Jednak
wkrótce Złota Reguła przejdzie ogólnoświatowy test i okaże się, że jest to
jedyna reguła, która może na stałe zapewnić ludziom szczęście. To jest
obietnica Biblii, która mówi nam, że w Królestwie Mesjasza przez tysiąc lat świat
będzie otrzymywał obowiązkową edukację w zakresie Złotej Reguły. Pan przez
Proroków, Apostołów i samego Jezusa, mówi o sukcesie Złotej Reguły – że zaprowadzi
ona wieczną sprawiedliwość, pokój, radość, błogosławieństwo, a łaska Boża
będzie nad tymi, którzy dostosują się do Jego Prawa, ostatecznie uwalniając ich
od grzechu, chorób, bólu i śmierci, doprowadzając cały świat do chwalebnej
ludzkiej doskonałości, całkowicie niszcząc tych, którzy odrzucą poddanie się
pod rządy Złotej Reguły.
Rezultatem
będzie chwalebny stan, który Bóg na początku zaproponował Ojcu Adamowi, a który
on zaniedbał i stracił przez nieposłuszeństwo. Kara śmierci nad Adamem i jego
rodzajem, która sprowadziła wszystkie nasze choroby, bóle porodowe i śmierć,
została zrównoważona samoofiarą Odkupiciela, Sprawiedliwego za
niesprawiedliwych, a zarządzenia, wspomnianego już chwalebnego Królestwa będą
tego wynikiem.
Straż
06/1964 str. 91-92 W.T. R-5722 b
-1915 r.