<< Wstecz	Wybrano: R-5722 b,   z 1915 roku.	Zmień język na
		Drukuj

                                                                             8 sierpnia - 1 KRÓL. 12:1-24.

NAJMĄDRZEJSZY KRÓL IZRAELA STAŁ SIĘ NAJBARZDIEJ NIEMĄDRYM – NIEZADOWOLENIE WŚRÓD LUDZI – JEROZOLIMA UPRZYWILEJOWANA KOSZTEM NARODU – SYN KRÓLA SALOMONA I NASTĘPCA TRONU – BUNT DZIESIĘCIU PLEMION – PONOWNE ZJEDNOCZENIE KRÓLESTW PO NIEWOLI BABILOŃSKIEJ

„Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha” - Przyp. 16:18

KRÓL Salomon był wielki, a mimo to drugi okres jego panowania okazał się mniej cudowny i mniej godny uznania niż pierwszy. Chociaż żaden bunt nie miał miejsca za jego czasów, to odczuwalne było niezadowolenie. Król opierał się na cudach wczesnego okresu swego panowania, coraz bardziej interesował się sprawami zagranicznymi, powiększał liczbę swych żon i kłopotów. Bogactwo narodu, widoczne w wielkich reformach publicznych, było w rzeczywistości publicznym bogactwem, którym wszyscy ludzie byli zainteresowani. Lecz późniejsze większe skupienie uwagi na korzyściach osobistych i faworyzowaniu dworu nie było w interesie narodu jako całości, a było jedynie korzyścią dla pewnych uprzywilejowanych klas.

Chociaż nie powstał żaden bunt ani protest przeciwko królowi Salomonowi, przynajmniej tak pokazują zapiski, naród jednak doszedł do wniosku, że chce uczynić zmianę w królestwie podczas panowania następcy Salomona [R5723:strona 206], jego syna Roboama. To niezadowolenie objęło głównie dziesięć plemion. Dwa pokolenia, na których terytorium znajdowała się stolica, były zadowolone z ulepszeń, jakie ich dotknęły. Stolica króla Salomona była znacznie uprzywilejowana w porównaniu do reszty kraju pod względem publicznych reform. Izraelici wszystkich innych plemion brali udział w powszechnej przymusowej pracy otrzymując porównywalnie mniejszą rekompensatę za to. Poczuli oni, że sprawiedliwość nie została im okazana.

ROZDZIELONE KRÓLESTWO

Z tych powodów wstąpienie na tron króla Roboama było sygnałem do protestu i domagania się, aby król zagwarantował zniesienie opresji przeciwko ludowi. Wymaganie to było podobne do tego, które miało brytyjskie społeczeństwo w związku z Wielką Kartą Swobód. Żądanie Izraelitów zostało przedstawione w czasie koronacji króla - w czasie, kiedy wszystkie plemiona miały potwierdzić swoją lojalność wobec króla. Wtedy przyszli przedstawiciele dziesięciu pokoleń, z Jeroboamem na czele, mówiąc: „Ojciec twój włożył na nas jarzmo; ale ty teraz ulżyj nam niewoli srogiej ojca twego, i jarzma jego ciężkiego, które włożył na nas, a będziemyć służyli”.

Młody król polecił im odejść na trzy dni, a potem wrócić. Gdy naradzał się ze starszymi królestwa i pytał, co powinien zrobić, oni odpowiedzieli: „Jeźli dziś powolny będziesz ludowi temu, a uczynisz im kwoli, i będziesz mówił do nich słowa łagodne, będą sługami twymi po wszystkie dni”. Jednak ta rada nie była w pełni zadowalająca dla młodego króla Roboama, więc zapytał jeszcze swoich przyjaciół, młodych znajomych. Ci dali mu przeciwną radę, mówiąc: „Tak odpowiesz temu ludowi, którzy do ciebie rzekli, mówiąc: Ojciec twój włożył na nas ciężkie jarzmo, ale ty ulżyj go nam. Tak rzeczesz do nich: Najmniejszy palec mój mięższy jest niż biodra ojca mego. Przetoż teraz, ojciec mój kładł na was jarzmo ciężkie, ale ja przydam do jarzma waszego; ojciec mój karał was biczykami, a ja was będę karał korbaczami” - biczami z kawałkami metalu na końcach rzemieni.

Myślą tych młodych ludzi i króla Roboama, który się z nimi zgodził, było to, że gdyby król ustąpił na początku, byłoby to tylko początkiem buntowniczych żądań, które w końcu stałyby się nie do zniesienia. Ich myślą zatem było, że ludzi trzeba zastraszyć i zagrozić im. Jednak dziesięć plemion z Jeroboamem na czele nie dało się zastraszyć. Wycofali się, odmawiając uczestnictwa w pomazaniu Roboama na ich króla. Tylko przedstawiciele dwóch plemion, Judy i Benjamina, pozostali lojalni wobec króla.

W taki sposób królestwo Izraela zostało podzielone. Od tego czasu przez ponad pięćset lat dziesięć plemion utrzymało tytuł Królestwa Izraela, a dwa pokolenia zostały nazwane Królestwem Judy. Miało to miejsce aż do czasu powrotu z niewoli babilońskiej tylu z całego Izraela, ilu respektowało obietnice Boże.

Od czasu niewoli nazwa Izrael odnosiła się do wszystkich dwunastu pokoleń, jak to było pierwotnie. Takiej nazwy używali Jezus i Apostołowie. Także nazwa Żydzi była podobnie używana w stosunku do wszystkich, związanych przymierzem z Bogiem. Znaczna większość ludu nigdy nie powróciła, lecz dalej żyła w różnych prowincjach Babilonu na całym świecie. Niektórzy z nich, odrzucając obrzezanie i porzucając wiarę w Boga, zostali odrzuceni przez Boga i stali się podobni reszcie pogańskiego świata. Natomiast inni pozostający wierni Panu i przychodzący corocznie do Jerozolimy na święta, jak zalecało Słowo Pańskie, byli nadal uważani za członków „dwunastu pokoleń rozproszonych zagranicą”. Wielu z nich miało kontakt z Prawdą za czasów Apostołów.

„PRZED ZGINIENIEM PRZYCHDZI PYCHA”

Lekcje z przeszłości są wartościowe dzisiaj. Pycha, która wyrządziła dużo szkody, była głównym przewodnikiem dla świata. Bogaci i ludzie u władzy zawsze obawiali się ubogich tak, że prawie wszystkie życiowe błogosławieństwa, które otrzymywali biedni przychodziły na nich tylko za sprawą surowych żądań i gróźb, w małym stopniu były dawane dobrowolnie. Nie jesteśmy dość mądrzy, aby powiedzieć, że doświadczeni życiowo zawsze błądzili w swoich sądach odnośnie tych spraw. Jest prawdą, że biedni i mniej uprzywilejowani są skłonni do stawiania nierozsądnych wymagań, lecz kto mógłby powiedzieć, że większe zaufanie do nich ze strony bogatych nie sprzyjałoby ogólnemu dobru? Kto mógłby zaprzeczyć, że świat byłby dziś o wiele bardziej zaawansowany, gdyby wielcy i bogaci mieli więcej zaufania do mas i gdyby wyrażali więcej chęci do bezstronnej sprawiedliwości, sprawiedliwszego dzielenia się owocami życia?

Odpowiedź króla Roboama skierowana do dziesięciu plemion, przypomina nam obecną postawę wielu uczonych i bogatych wobec mas. Oni zdają się myśleć, że inni mają własnym kosztem przynosić im zyski, a uznanie praw ludu, według Złotej Reguły, byłoby pokazaniem białej flagi i prowadziłoby do zgubnych żądań niemożliwych do zaspokojenia.

SPRAWIEDLIWOŚĆ ZŁOTEJ REGUŁY

Zgodzimy się wszyscy, że mądrzy mężowie radzili królowi Roboamowi właściwie, zgodnie z zasadą, że władca powinien być sługą swego narodu i w miarę jak będzie temu wierny, jego królestwo będzie trwało, a jego lud będzie błogosławiony. Ich rada sprowadzała się do napomnienia, że król powinien przestrzegać Złotej Reguły - traktować poddanych tak, jak chciałby, aby oni traktowali jego, gdyby zamienili się rolami. Złota Reguła dana przez wielką Głowę Chrześcijaństwa jest pogardzana i odrzucana jako niepraktyczna, jednak twierdzimy, że ona jeszcze nie została wypróbowana. Dzierżący władzę zawsze obawiali się zaufać Złotej Regule w swoim postępowaniu z ludem. Partie polityczne głośno domagające się czegoś zbliżonego do Złotej Reguły, dochodziły raz po raz do władzy tylko po to, żeby ją odrzucić mimo otrzymanej możliwości wprowadzenia jej, twierdząc, że warunki na to nie pozwalają.

Jednak wkrótce Złota Reguła przejdzie ogólnoświatowy test i okaże się, że jest to jedyna reguła, która może na stałe zapewnić ludziom szczęście. To jest obietnica Biblii, która mówi nam, że w Królestwie Mesjasza przez tysiąc lat świat będzie otrzymywał obowiązkową edukację w zakresie Złotej Reguły. Pan przez Proroków, Apostołów i samego Jezusa, mówi o sukcesie Złotej Reguły – że zaprowadzi ona wieczną sprawiedliwość, pokój, radość, błogosławieństwo, a łaska Boża będzie nad tymi, którzy dostosują się do Jego Prawa, ostatecznie uwalniając ich od grzechu, chorób, bólu i śmierci, doprowadzając cały świat do chwalebnej ludzkiej doskonałości, całkowicie niszcząc tych, którzy odrzucą poddanie się pod rządy Złotej Reguły.

Rezultatem będzie chwalebny stan, który Bóg na początku zaproponował Ojcu Adamowi, a który on zaniedbał i stracił przez nieposłuszeństwo. Kara śmierci nad Adamem i jego rodzajem, która sprowadziła wszystkie nasze choroby, bóle porodowe i śmierć, została zrównoważona samoofiarą Odkupiciela, Sprawiedliwego za niesprawiedliwych, a zarządzenia, wspomnianego już chwalebnego Królestwa będą tego wynikiem.

Straż 06/1964 str. 91-92     W.T. R-5722 b -1915 r.