<< Wstecz	Wybrano: R-218 a,   z 1881 roku.	Zmień język na
		Drukuj

"Izaś ty jest większy nad ojca naszego Abrahama, który umarł? I prorocy pomarli; kimże się ty wżdy czynisz?” Jana 8:53 BG 

Będąc zrodzonym z dziewicy, Jezus wziął "nasienie Abrahama” i je kontynuował aż miał 30 lat, kiedy w chrzcie poświęcił swoje istnienie Bogu jako żywą ofiarę. Został zaakceptowany i od tego momentu, będąc spłodzonym z Ducha i zapieczętowanym jako nowe stworzenie, jest uczestnikiem w duchowej naturze, ludzka natura (nasienie Abrahama) będąca rzeczą poświęconą.

Konsekwentnie w tej rozmowie z faryzeuszami Jezus nazywa Abrahama ich ojcem i Boga swoim Ojcem (wersety 54,56). Wtedy odpowiadamy za Jezusa, że w tym czasie był on większy niż Abraham i prorocy, i jak bardzo byli usprawiedliwionymi mężami – ludzkiej natury – podczas gdy on (od chrztu) był spłodzony z Ducha i "uczestnikiem Duchowej natury”. On był wtedy tyleż lepszy i większy od nich, jak duchowa natura jest lepsza od ludzkiej.

Abraham stał się spadkobiercą sprawiedliwości, która jest przez wiarę; tj. był "usprawiedliwiony darmo od wszystkich rzeczy”, ale nie zmieniło to jego natury; to pozostawiło go nadal człowiekiem – ale sprawiedliwym człowiekiem. Ci, którzy stali się spadkobiercami Boga, współdziedzice z Jezusem Chrystusem, naśladują Abrahama do tego czasu. Oni także wierzą Bogu i są usprawiedliwieni jako ludzie, i wtedy, gdy pójdą dalej jak on, będąc powołanymi od Boga składając z siebie ofiary żywe,

jak Jezus zrobił i są zaakceptowani w Umiłowanym (czyniąc powołanie i wybranie pewnym), tak więc stają się tak jak Jezus "uczestnikami duchowej natury”. Abraham i prorocy nie słyszeli o tej niezmiernej wielkości i cennej obietnicy i dlatego nie byli powołani by biec po nagrodę, którą szukamy.

W pewnych względach szlacheckie charaktery Abraham, Izaak i Jakub otrzymali dużo blasku i majestatyczności od użycia ich istnień jako typów duchowym rzeczy. Bardzo często zauważaliśmy wiele sposobów, w których Abraham był typem naszego Niebiańskiego Ojca i Izaaka, syna obietnicy jako typu Syna Bożego, naszego Pana, Rebeka, żona Izaaka była typem na oblubienice Jezusa– kościół, który wkrótce będzie współdziedzicem z nim w dziedzictwie Ojca.

Obietnice dla Abrahama były pozornie wszystkie ziemskiego rodzaju, było to niemożliwe by zobaczyć nic więcej jak ziemskie obietnice dla ludzkiego nasienia, ale przez Pawła Duch Święty rozwinął je

i teraz dzięki Bogu możemy zobaczyć jak wszystkie te obietnice stworzone dla Abrahama będą miały wypełnienie, tak jak były one dla niego i jak bardzo on je rozumiał, ale my także widzimy ponad typ Abrahama, który symbolizował – prawdziwego Ojca prawdziwego Izaaka – w najpełniejszym znaczeniu, "Ojca wiernych”, który powołuje nas by być Oblubienicą Jego jedynego Syna i dziedzicem wszystkich rzeczy. I kiedy zwracamy się do naszego Ojca, Boga, zamiast do figury, Abrahama, w słowach " W Tobie i w nasieniu twoim będą błogosławione wszystkie rodziny ziemi” widzimy moc i głębokość nigdy nie zauważonego znaczenia kiedy zwracamy się nimi do figury. Nie, Abraham nie jest częścią tego "Nasienia”, ani żadnego innego, ale w figuralnym znaczeniu, jego ojcem, "Jeden jest Ojciec wasz Bóg”

Wtedy co możemy powiedzieć, czy jest niesprawiedliwość z Bogiem? Czy stworzył obietnice dla Abrahama, których nigdy nie zamierzał wypełnić i w których był tylko figurą? Nie, obietnice, które Bóg dał Abrahamowi były wszystkie ziemskiego rodzaju i dlatego Abraham musiałby zrozumieć je, ale Bóg przewidując swój własny wspaniały plan zaplanował te ziemskie obietnice, że wyższe-duchowe błogosławieństwa i duchowe nasienie, będzie ukryte w ziemskich obietnicach, aż do jego właściwego czasu, Jego duch powinien, przez Pawła, ujawnić to kościołowi. Tajemnica duchowego nasienia była w sekrecie wciągu przeszłych wieków, ale teraz jest ujawniona. Efez. 3:9

Teraz popatrzmy na obietnice stworzone dla Abrahama wyrażone apostołom, znajdujemy je wszystkie uzależnione od ziemskiego wypełnienia. Przeanalizujemy krótko kilka z nich, po pierwsze określając nagrodę, którą oczekujemy, że Abraham otrzyma i wtedy zobaczymy jak obietnice są udzielane.

Niewątpliwie Bóg dał Abrahamowi i prorokom "tylko rekompensatę nagrody” – to wszystko było im obiecane i prawdopodobnie dużo więcej niż kiedykolwiek oczekiwali, teraz mogą nigdy nie otrzymać duchowych darów obiecanych tylko Jezusowi i jego Oblubienicy. Powtarzamy, że prorocy nic nie wiedzieli o "wysokim powołaniu” by być współdziedzicami z Jezusem Chrystusem, naszym Panem.

Jezus powiedział o Janie Chrzcicielu, proroku – "Nie powstał większy” (Mat.11:11), ten wielki prorok nie żądał honoru bycia częścią Oblubienicy, ale powiedział: "Kto ma oblubienice, ten jest oblubieńcem, który stoi i słucha go, raduje się niezmiernie dla głosu oblubieńca, tej właśnie radości doznaję w całej pełni.” Jana 3:29. Tak oto Jan mówi nam, że jego radość i przywilej nie był by być Oblubienicą, ale by być przyjacielem Oblubienica i by go przedstawić. Także Mojżesz był wielkim prorokiem, już Paweł nie klasyfikuje go z duchowym domem synów, dlatego mówi, "Wszak i Mojżesz był wierny jako sługa w całym domu jego… lecz Chrystus jako syn był ponad domem jego; a domem jego MY jesteśmy.” Żyd. 3:5,6

Ponieważ (jak pokazane w poprzedzającym artykule) namaszczenie lub spłodzenie z Ducha do nowej natury (duchowej) rozpoczęło się z naszą Głową, Jezusem, wnioskujemy, że żaden z patriarchów ani proroków nie byli spłodzeni, a jeśli nie byli spłodzeni nigdy nie mogą osiągnąć narodzin lub doskonałości duchowej istoty ( jak aniołowie i jak Chrystusowe ciało w chwale). Więc pytamy, jak oni mogą zmartwychwstać – z jakim ciałem powstaną? Należeli do ludzkiej rodziny i powstaną jako ludzkie istoty ( ziemskie). Ale przez ich wiarę, będą usprawiedliwionymi mężami ( uznanymi wolnymi od grzechu i jego kary, chorób i śmierci), i w zmartwychwstaniu wierzymy, że powstaną jako doskonali mężowie.

W tym będzie wartość ich wiary, tj. gdy generalnie świat będzie podniesiony tylko do miary życia, i wymagana wiara i uczynki podczas Wieku Tysiąclecia by polepszyć harmonię i sprawdzić ich posłuszeństwo względem Boga tak więc stopniowo dojdą do doskonałości, ci święci starego testamentu poprzez wypróbowanie i znalezienie świętymi i usprawiedliwionymi przez wiarę będą wzniesieni w chwale i doskonałości ziemskiej istoty.

Niech nikt nie zapomina, że jest "chwała” związana z ziemską. Są "ciała niebieskie (duchowe) i ciała ziemskie, ale inny jest blask niebieskich (rzeczy), a innych ziemskich.” 1 Kor. 15:40

Podniesieni w doskonałości istot, jak na ziemi będą górować ponad innymi, poniżonych jak całą ludzkość przez grzech. Jak naturalnie nadejdzie dla nich szacunek i cześć całej ludzkości. Też naturalnie by przypuszczać, że pierwsze miejsce będzie dane Adamowi – "nieco mniejszy od aniołów” – ukoronowani "chwałą i czcią” i ustanowieni ponad działa rąk Bożych: – "Panujcie” (Zob. Żyd. 2:7 i 1Moj. 1:28).

NOWE JERUZALEM

jest figurą nadchodzącego Królestwa Bożego. Wierzymy, że reprezentuje zarówno duchowe jak i ziemskie istoty. Kiedy najpierw widzimy (Obj. 21:2) zawiera tylko Oblubienice, nie osiągnięto jeszcze ziemi – "przychodzi od Boga z nieba”. Od początku panowania Chrystusa , Królestwo i Boże zwierzchnictwo się zacznie, zacznie obalać zło i przywracać prawo, aż do czasu końca problemów Królestwo ("Nowe Jeruzalem”) osiągnie ziemie i będzie tam ustanowione podczas Tysiącletniego Panowania (którego symbolem jest to miasto).

Jak dopiero co zauważyliśmy, prawdziwymi rządzącymi ziemi będzie Pan i jego Oblubienica, niewidoczni dla ludzkości z powodu nowej i innej natury – duchowych istot – nowe "moce w powietrzu”, ale będzie ziemskie pośrednictwo, które będą używać rządzenia i błogosławieństw, i naprawiać ludzkość – tak jak teraz "Książe mocy powietrza” używa teraz ludzkiego pośrednictwa (rządów i ludzi) w uciskaniu i poniżaniu.

Będzie prawdziwa "reforma służb cywilnych” i nikt, ale tylko doskonałe istoty będą mogłyby otrzymać biura i być utożsamiane z rządem, i każda ziemska istota jak szybko nauczy się dobroci i miłości Bożej, będzie szukał i będzie udzielona mu pomoc by podążać ku królestwu (Nowemu Jeruzalem). "I wniosę do niego chwałę i cześć narodów. I nie wnijdzie do niego nic nieczystego i czyniącego obrzydliwość i kłamstwo, tylko ci, którzy są napisani w księgach żywota Barankowych.” (Obj.21:26,27)

Cały świat będzie na próbie dla życia, [życie jako ludzkiej istoty – jakie Adam miał] i warunki będą nadchodziły w pełnej harmonii z Królestwem (Nowym Jeruzalem) i jego prawo miłości do Boga i człowieka. Żadne inne, otworzy królestwo i przyjmie Pan jako wartych życia. Pod koniec wieku wszyscy, którzy nie wejdą (do symbolicznego miasta) będą zniszczeni. (Obj. 20:14, 15)

Teraz widzimy, że królestwo (zwierzchnictwo – rozpoznana władza) Boga, "przyjdzie niezauważalnie, żaden będzie krzyczał, oto tutaj, oto tam!”, ponieważ gdy przyjdzie królestwo, będzie w pośrodku ich, w niewidzialnej duchowej mocy, ale jak będzie przystępować i podbijać, zacznie mieć ludzkich przedstawicieli (którzy mogą być widoczni), którzy będą kontynuować rozwój aż nastanie Królestwo,

"pod całymi niebiosami” i "Napełni wszystką ZIEMIĘ” . (Dan. 2:35)

Otóż, w Królestwie będzie do zrobienia praca przez duchowe istoty, tj. odrzucać, nadzorować, nagradzać doskonałością istot i ciągłym życiem, wszyscy, którzy udowodnią się być wartymi tego i będą wyratowani z niewoli deprawacji [chorób i umierania] w chwalebną wolność synów Bożych. [Adam był chwalebnie wolny, zanim grzech związał go do śmierci.] I będzie praca dla ludzkości w chwalebnej restytucji wszystkich rzeczy, ponieważ będą współpracownikami z Barankiem, Duchem i Oblubienicą.

Teraz pewnie możemy zrozumieć, dlaczego tak jest, że bez "uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana”,("zobaczymy go jakim jest”, ponieważ "będziemy jak on”- także duchowe istoty), a teraz mężowie mogą zobaczyć Patriarchów, ponieważ czytamy:

"GDY UJRZYCIE ABRAHAMA, IZAAKA I JAKUBA W KRÓLESTWIE BOŻYM,

a samych siebie precz wyrzuconych.” (Łuk. 13:28). Ziemska faza Królestwa jest wszystkim co było kiedyś ujawnione zanim Jezus przyszedł i nauczał wliczając wyższe królestwo, do którego ludzkość (krew i ciało) nie mogą wejść.

To było (ziemskie) Królestwo, którego szukali, i które było im obiecane – zwierzchnictwo ponad narodami by rządzić i błogosławić wszystkich innych. To była ziemska faza Królestwa, które było ustanowione małym sposobem pod Dawidem, i Żydzi w dzień Jezusa twierdzili reprezentować, teraz zauważmy słowa Jezusa – " siebie samych precz wyrzuconych” – Nie mogliby być wyrzuceni z rzeczy, w której nie byli , w pewnym znaczeniu byli w ziemskim Królestwie, w znaczeniu, że jako naród wszyscy byli figuralnie oczyszczeni przez figuralne ofiary, tak więc tworzyli figurę przyszłego ziemskiego królestwa, do którego nikt nie wejdzie, ale ci dokładnie oczyszczeni z wszystkiego grzechu przez zaletę "lepszych ofiar”.

Jeśli wtedy Abraham, Izaak i Jakub i wszyscy prorocy, usprawiedliwienie z wiary, powstaną jako doskonali mężowie i jako tacy będą w doskonałej harmonii z Bogiem, możemy zobaczyć jak oni będą pierwszą ziemską częścią Królestwa. Z tą duchową myślą i ludzką częścią Królestwa Bożego, i potrzebą duchową, bycie pierwszymi przed ludźmi byłoby możliwe, zapamiętajmy słowa Jezusa,

"I oto są ostatni ( Kościół Ewangelii), którzy będą pierwszymi (lub władcami), a są pierwsi (Abraham, prorocy itd.) będą ostatnimi .” Łuk. 13: 28-30

Ale czy obietnice dla Abrahama mogą być tak wypełnione? Myślimy, że tak – zobaczmy. Czytamy

(1Moj. 12:1-3 BG), " I rzekł Pan do Abrahama: Wynijdź z ziemi twojej [Chaldea] i od rodziny twojej, i z domu ojca twego, do ziemi, którą ci pokażę. A uczynię cię w naród wielki i będę błogosławił, i uwielbię imię twoje, i będziesz błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę, i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi.” Jeśli Abraham będzie ustanowiony głową (ziemskiego) królestwa, wszystko to będzie mogło być zakończone.

Znów czytamy (1Moj. 13:15,16): "Wszystką bowiem ziemię, którą ty widzisz, dam tobie, i nasieniu twemu aż na wieki. A rozmnożę nasienie twoje jako proch ziemi, bo jeżeli kto będzie mógł zliczyć proch ziemi, tedy i nasienie twoje zliczone będzie.” [ Nie ma zbyt dużej potrzeby namawiania, że to się nie odnosi do "małego stadka”.]

Znów (1Moj. 17:7,8): "Dam też tobie, i nasieniu twemu po tobie ziemię, w której teraz jesteś gościem – wszystkę ziemię Chananejską w posiadłość wieczną.”

I znów (1Mojż. 22:17,18): "Błogosławiąc błogosławić ci będę, a rozmnażając rozmnożę twoje nasienie, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich. I błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi.”

Pod warunkiem, że zobaczymy więcej plemion niż jedno w tych obietnicach, możemy mieć nieporozumienie, ale gdy zobaczymy, że ziemskie będzie jako piasek, i że błogosławione nasienie to Chrystus i Maluczkie Stadko pod nim, możemy zobaczyć jak Abraham mógł podejrzewać, że wszystko będzie należało do naturalnego nasienia. I w rzeczywistości nie powinniśmy robić różnicy, która nie była wyjawiona przez Pawła (Gal. 3:29)

Paweł, w Rzym. 4:16 wydaje się wspominać oba te nasienia (naturalne i duchowe) kiedy mówi, że Boża obietnica była "z wiary, żeby była …….wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które jest z zakonu, ale i temu, które jest z wiary Abrahamowej, który jest ojcem nas wszystkich (…) jak przed Nim, w którego wierzył, nawet Bóg.” [ Udostępniamy dodatkowe czytanie by dostarczyć prawdziwej idei, tj. że Abraham był prawdziwym ojcem jednego z nasion, i prawdopodobnie Ojcem innych – "nawet Bóg”.]

Przeczytajmy mowę Szczepana, drugiego chrześcijańskiego męczennika, ( Jezus był pierwszym)

o Bożych obietnicach dla Abrahama. Mówi (Dz. Ap. 7:1-6) "Bóg chwały ukazał się naszemu ojcu Abrahamowi … i rzekł do niego: Wynijdź z ziemi swojej i od twojej rodziny, i idź do ziemi, którą ci ukażę. Tedy wyszedł z ziemi Chaldejskiej, mieszkał w Haranie: A stamtąd… przeniósł go Bóg do ziemi tej, w której wy teraz mieszkacie. I nie dał mu w niej w dziedzictwa i na stopę nogi, choć mu ją był obiecał dać w dzierżawę, i nasieniu jego… I mówi mu tak Bóg: Nasienie twoje będzie przechodniem w cudzej ziemi, i zniewolą je i trapić będą przez czterysta lat.”

Nie ma żadnych wątpliwości, że jest ziemskie nasienie by błogosławić ziemskimi błogosławieństwami ludzi, i obietnica dla Abrahama wiąże go z tym nasieniem, nie z wyższym, którego ojcem jest Bóg.

Paweł mówi o nadziei Abrahama, mówiąc (Żyd.11:8-17 BG): "Wiarą powołany będąc Abraham poszedł na ono miejsce, które miał wziąć za dziedzictwo, i wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. Wiarą mieszkał w ziemi obiecanej… mieszkając w namiotach z Izaakiem i z Jakubem wspólnymi dziedzicami tejże obietnicy. Albowiem oczekiwał miasta mającego grunty, którego sprawcą i budownikiem jest Bóg.”

"Według wiary umarli ci wszyscy, nie wziąwszy obietnic (rzeczy obiecanych – ziemi, w której mieszkali itd.), ale z daleka je upatrując … i wyznawali, iż są gośćmi i przechodniami na ziemi. Bo ci, którzy tak mówią, jawnie okazują, że ojczyzny szukają. A w prawdzie, gdyby byli na onę pamiętali, z której byli wyszli [Chaldea], mieli dosyć czasu wrócić się zaś. Ale [zamiast powrotu] oni lepszej żądają (obietnicy), to jest niebieskiej (Kanaan w niebieskim królestwie), przetoż i sam Bóg nie wstydzi się nazywać Bogiem ich, bo im miasto zgotował.” Miasto, do którego zobaczymy Abrahama i Proroków wchodzących, w Tysiącletnim Królestwie, w którym będą pierwszymi, którzy wejdą na ziemską planetę, których ziemskim miejscem rządu prawdopodobnie będzie Kanaan, wspomnianego tutaj dużej ziemi, w której mieszkali jako przechodnie.

Paweł kontynuuje by dodać do tej listy Świętych Starego Testamentu Dawida, Salomona, Rahab i proroków, którzy odnieśli sukces w różnych przedsięwzięciach z powodu wiary w Boga i sugeruje myśl, że ci wierni otrzymają również nagrodę przygotowaną w "tym mieście”. Ale po wspomnieniu tego wszystkiego, Paweł dodaje: "A ci wszyscy świadectwo otrzymawszy przez wiarę, nie dostąpili obietnicy [głównej lub "wysokiego powołania']. Przetoż Bóg

O NAS COŚ LEPSZEGO PRZEJRZAŁ

aby oni bez nas [Chrystusa] nie stali się doskonałymi.” Tzn., że doskonale nie otrzymają rzeczy obiecanych dla nich zanim NASIENIE [Chrystus] pierwszy nie otrzyma swojej nagrody, zanim

Nowe Jeruzalem nadejdzie, wtedy wszystkie dane im obietnice będą zakończone lub staną się doskonałymi.
A teraz jak myślę, ktoś mógłby powiedzieć, " Izaś ty jest większy nad ojca naszego Abrahama..

i proroków? … Kimże się ty wżdy czynisz?” Na które odpowiadamy słowami Jezusa "Jeżeli ja siebie chwalę, chwała moja niczym jest. Mnie uwielbia ojciec mój.” Tak drodzy bracia i siostry, nikt nie może sobie wyobrazić tak "wysokiego powołania” jakie my otrzymaliśmy, ale jak czytamy jego obietnice niegodni ich, czy nie uwierzyliśmy, uznaliśmy i zaakceptowaliśmy je z wdzięcznymi sercami.

Jak widzimy luksusowy charakter powołania by być współdziedzicami "chwały, czci i nieśmiertelności” dołóżmy wszelkich starań i biegnijmy po to. Nagroda dana patriarchom jest prawie poza ludzkim zrozumieniem, i teraz Bóg DOSTARCZYŁ coś lepszego dla nas. Będę wiecznie chwalić go za możliwość dostarczenia, nawet jeśli nie powinienem "biec by otrzymać”. Ale dlaczego miałbym nie otrzymać tego – dlaczego ty nie miałbyś otrzymać tego? Nasze usprawiedliwienie jest kompletne – to jest Chrystus, który umarł. Nasze powołanie jest oficjalne, jest "z Boga w Jezusie Chrystusie” . Prawda, jesteśmy słabi, ale On, który powołał nas mówi, "Moja łaska jest wystarczająca dla ciebie.” Pośpieszmy się dokonać naszego przymierza, złożyć nasze ciała żywymi ofiarami. Czas ofiary wkrótce będzie zakończony – śpieszmy by dokonać nasze powołanie i wybranie pewnym przez złożenia ciał Bogu, który będzie pracował w tobie zarówno w woli jak i uczynku Jego dobrej przyjemności.

   W.T. R-218 a – 1881 r.