<< Wstecz	Wybrano: R-5925 a,   z 1916 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Jesteśmy zapytywani, czy wierzymy w powszechne odkupienie i o to, co uważamy za pełny zakres lub znaczenie tego terminu. Odpowiadamy:

Według naszego zrozumienia wielu, którzy używają wyrażenia „powszechne odkupienie”, nie rozumie jasno jego znaczenia. Myślą o powszechnym i wiecznym zbawieniu, które jest zupełnie inną kwestią. Wierzymy, że Biblia naucza powszechnego odkupienia w stwierdzeniu, że Jezus Chrystus „z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował” i że „dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego” (Żyd. 2:9; 1 Tym. 2:5,6). Oraz, „on jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata (1 Jana 2:2). Wszystkie te teksty mówią o odkupieniu ludzkości i wszystkie jasno oraz zdecydowanie ogłaszają, że będzie ono powszechne, czyli będzie zastosowane do każdego członka naszej rasy.

Skoro powszechność odkupienia, została w ten sposób ustanowiona, naszym następnym właściwym pytaniem będzie: co zawiera w sobie słowo odkupienie? Odpowiedzią jest, że w języku greckim tak. jak i w angielskim to słowo ma znaczenie kupna – uzyskania czegoś przez danie czegoś innego w zamian. Biblia kilkakrotnie kładzie nacisk na tę myśl. Nie tylko powiedziano nam, że jesteśmy kupieni za cenę, którą stanowi drogocenna krew Jezusa, ale mamy Jego słowo, że On dał Siebie jako odpowiednią cenę za grzeszników (Mat. 20:28). Słowo użyte w języku greckim lutron-anti, oznacza cenę będącą pełną rekompensatą. Św. Paweł podaje dokładnie tą samą myśl, gdy mówi „człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup [anti-lutron] za wszystkich” (1 Tym. 2:5,6). Św. Paweł ponownie podkreśla tą samą myśl, gdy mówi: „Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i wszyscy w Chrystusie ożywieni będą” (tłumaczenie z angielskiego) – 1 Kor. 15:21,22.

W ten sposób sprawa odkupienia i ceny okupowej za ludzkość została uwypuklona i szczegółowo przedstawiona. Zapewne jest powszechne – obejmuje każdego członka rodzaju ludzkiego. Grzech pojawił się przez jednego człowieka i on sam został skazany przez Niebiański Sąd na śmierć. Jego żona i jego dzieci współuczestniczą z nim w tej karze nie poprzez bezpośredni wyrok, ale pośrednio, gdyż miara życia, którą przekazał nam Ojciec Adam była jedynie iskrą, której prawo do istnienia zostało utracone zanim ją otrzymaliśmy. Dlatego jednak nasz wielki Stwórca przygotował powszechne odkupienie. Przez wyrok przeciwko jednej osobie On uczynił możliwym, by jeden doskonały człowiek mógł odkupić potępionego. W tym celu nasz Pan, wielki Logos, opuścił Niebiański Dwór i uniżył się stając się ciałem – człowiekiem Chrystusem Jezusem, który skosztował śmierci za każdego człowieka. Jego śmierć jest wystarczająca do zadośćuczynienia żądaniom sprawiedliwości przeciwko pierwszemu człowiekowi i zniesienia wszystkich skutków wyroku w rodzinie tego człowieka.

ZDEFINIOWANIE POWSZECHNEGO ODKUPIENIA

Aby ustalić, czego Adam i jego rodzina może oczekiwać jako efektu powszechnego odkupienia musimy zauważyć, jakim był Ojciec Adam zanim zgrzeszył. To dlatego, że odkupienie pociąga za sobą przyprowadzenie go i jego rodziny do warunków [R5925 : strona 214], w których znajdował się zanim zgrzeszył. A więc:

(1) Adam miał społeczność ze swoim Stwórcą.

(2) Żył pod Boskim błogosławieństwem, które zaspokajało jego wszystkie potrzeby i utrzymywało go przy życiu tak długo, jak był posłuszny.

(3) Jego prawa nie zostały ustanowione na wieczność. Był w Szkole Doświadczenia zdobywając wiedzę i miał zapewnienie o trwaniu swojego życia tak długo, jak zostawał posłuszny i używał swojej wiedzy w harmonii z wolą swego Stwórcy.

(4) Był zatem na próbie do życia wiecznego. Rozumiemy, że gdyby Adam pozostawał posłuszny w pewnych testach, zostałby uznany za absolwenta szkoły doświadczenia, który już więcej nie potrzebuje być poddawany testom i próbom. On jednak nigdy nie osiągnął tego stanu. Upadł w czasie swojej próby i dlatego nie został absolwentem tej szkoły.

Powszechne odkupienie oznacza zatem przyprowadzenie Adama i jego rodziny z powrotem do stanu próby, w którym znajdował się Adam, gdy zgrzeszył. Co zostało utracone, zostało też odkupione i ma być przywrócone. Boskie zapewnienie, jak mówi nam Pismo Święte, dotyczy „czasów restytucji”, a te czasy lub lata restytucji są przeznaczone na przywrócenie Adama i jego rodziny z powrotem do tego, co posiadali na początku. Pismo Święte oznajmia bardzo jasno, że doświadczenia ludzkości: pierwsze – pod rządami grzechu i śmierci oraz drugie – pod restytucyjnymi błogosławieństwami Mesjańskiego Królestwa dadzą tak obszerną wiedzę na temat Boga i Jego Planu, że pod koniec Mesjańskich Rządów każdy członek rodziny ludzkiej będzie w pełni wypróbowany – przy pełnej wiedzy i pełnych możliwościach.

Pismo Święte pokazuje nam, że niektórzy otrzymujący błogosławieństwa i opierający się im, grzesząc świadomie, będą uznani za niegodnych dalszej łaski Wszechmogącego i zniszczeni we Wtórej Śmierci. Pokazują nam wyraźnie, że pod koniec Wieku Tysiąclecia niektórzy, nawet z tych, którzy otrzymają pełną ludzką doskonałość, nie będą uznani za godnych wiecznego życia, ale przeciwnie będą zniszczeni we Wtórej Śmierci, ponieważ posiadając udział w powszechnym odkupieniu, nie skorzystają ze sposobności do rozwinięcia takiego charakteru, jaki odpowiadałby Boskim wymaganiom. Ich zniszczenie pokazane jest w Obj. 20:7-10. Jest też zobrazowane w zniszczeniu klasy kozłów z przypowieści o owcach i kozłach – Mat. 25:31-46.

WYJAŚNIENIE POWSZECHNEGO ZBAWIENIA

Ktoś jednak zapyta: czy odkupienie, które zapewnił Bóg nie będzie nadal działać w celu przywrócenia ich z Wtórej Śmierci? Odpowiadamy: Nie! Podczas Tysiąclecia Chrystus da każdemu wszelkie wsparcie niezbędne i właściwe. „Będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości” (Dz. Ap. 17:31). Poza tym, przypuszczenie, że coś więcej będzie uczynione dla nich, po tym jak odeszli we Wtórą Śmierć przez swoje własne świadome postępowanie sugerowałoby kolejną ofiarę za grzechy. Grzech, który sprowadził śmierć na Ojca Adama, był świadomym grzechem. Zostanie on całkowicie zrównoważony przez śmierć Jezusa, ale grzech, który sprowadza Wtórą Śmierć będzie indywidualnym, świadomym grzechem ze strony każdego, kto umrze Wtórą Śmiercią. Kosztem odkupienia każdego z tych grzeszników byłaby śmierć bezgrzesznego jako ofiary.

Przypadek Adama jest zupełnie różny od tego, który będzie dotyczył rodziny ludzkiej, gdyż każdy z tych grzeszników będzie tak samo winny, jak sam Adam i każdy będzie osobiście skazany na Wtórą Śmierć. Jeśli każdy miałby być ponownie odkupiony, potrzebowałby osobistego Zbawiciela. Biblia wskazuje na znaczną liczbę kozłów pod koniec Wieku Tysiąclecia, którzy otrzymają karę Wtórej Śmierci, a to wymagałoby takiej samej liczby doskonałych ofiar dla ich odkupienia od wyroku. Co dobrego mogłoby to przynieść, jeśli oni nie skorzystali ze wszystkich doświadczeń obecnego życia i wszystkich doświadczeń czasu Tysiącletniej Restytucji? Nie możemy sobie wyobrazić, by skorzystali z jakichkolwiek doświadczeń.

Boski Pan ewidentnie jest, więc jedynym rozsądnym planem i żadne odkupienie nie będzie dane dla przywrócenia takich z Wtórej Śmierci, ani też nie ma dla nich żadnej nadziei. Kto by za nich umarł? Kto by ich odkupił? Nie Chrystus. Apostoł dobitnie wskazuje, że “Chrystus więcej nie umiera” (Rzym. 6:9). Czy grono aniołów dobrowolnie umrze za nich w tych okolicznościach i warunkach, widząc, że oni zgrzeszyli przeciwko takiemu światłu, wiedzy i miłości, które były im dane? Czy ktoś z Kościoła, Małżonki Chrystusa, umrze za nich? Wierzymy, że nie. Czy jakakolwiek rozsądna lub inteligentna istota odda swoje życie jako odpowiednią cenę za jednostkę niepoprawną w takich warunkach? Myślimy, że przypuszczenie takie jest nierozsądne.

SŁOWO PRZESTROGI

Zaskakuje nas, że ktoś, kto skosztował z dobrego Słowa i został uczyniony uczestnikiem Ducha Świętego, może być podatny w jakimś stopniu na zasadzki szatana poprzez taką sofistykę (świadome posługiwanie się nieuczciwą argumentacją, metoda argumentacji polegająca na wykorzystywaniu wieloznaczności pojęć – przyp. tłumacza) Przeciwnika. Powinniśmy jednak pamiętać, że Przeciwnik jest bardzo uważny w obecnym czasie w wyszukiwaniu sideł na Pański Lud. Do napisania tych słów zainspirowała nas sugestia Św. Jakuba: “Bracia! jeźliby się kto z was obłądził od prawdy, a nawróciłby go kto, niechże wie, że kto by odwrócił grzesznika od błędnej drogi [kierunku] jego, zachowa duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów” (Jak. 5:20). To nie oznacza, że lud Boży nie może być mniej lub bardziej usidlony przez błędy, ale oznacza to, że istnieje kierunek lub tendencja do coraz większego odchodzenia od Prawdy, od drogi Życia, na drogę Śmierci.

Jesteśmy w Dniu Pańskim wspomnianym przez Apostoła i zamiast zdejmować zbroję lub czynić jakieś ulepszenia w jasnych stwierdzeniach Słowa Bożego, lub pozwalać sobie przyjmować filozofie nasze lub innych ludzi w miejsce Słowa Bożego, musimy zapiąć napierśnik, umocować naszą przyłbicę, przepasać biodra naszych umysłów, uchwycić tarczę wiary i mocno ująć miecz ducha, którym jest Słowo Boże, abyśmy mogli ostać się w tym złym dniu, a nie tylko to, ale także byśmy mogli pomagać innym stawać przeciwko podstępom naszego wielkiego przeciwnika – Efez. 6:12-18.

Na Straży 1983/3/04, str. 46,   W.T. R-5925 a : strona 213 – 1916 r.