<< Wstecz	Wybrano: R-1631 a,   z 1894 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Lekcja z Ewangelii według św. Marka 16:1,8

Złoty Tekst: - “Jam jest Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba. Bóg nie jest Bogiem umarłych ale żywych”. “Teraz Chrystus z martwych wzbudzony jest”. Mat 22:32, 1 Kor. 15:20.

NAZWA “WIELKANOC”, znajdująca się w kilku miejscach polskiej Biblii, właściwie oznacza ż y d o w s k i e święto Paschy. W Piśmie świętym nie ma żadnego przykładu wielkanocnych uroczystości obchodzonych z wielką wystawą i ceremonią w kościołach rzymsko i grecko-katolickich, gdzie ceremonie te i obrządki wprowadzone zostały na miejsce podobnych obrządków pogańskich; zmiana nastąpiła tylko w nazwie. Unikając tych licznych form pobożności zubożających jej prawdziwego ducha, właściwym jest jednak dla chrześcijan aby nabożnie i radośnie rozmyślali o rocznicy Zmartwychwstania Pańskiego. Narodzenie, śmierć i zmartwychwstanie naszego Pana są to trzy okoliczności Jego pierwszego przyjścia, które powinny być wspominane przez każde dziecko Boże z nabożeństwem, dziękczynieniem i uwielbieniem.

Jego narodzenie jest jutrzenką nadziei dla naszego rodzaju, jak to i Symeon powiedział: “Teraz puszczasz sługę Twego, Panie, w pokoju; gdyż oczy moje oglądały zbawienie Twoje” (Łuk. 2:29,30). Śmierć naszego Pana była pieczęcią przebaczenia i pokoju dla każdego wierzącego w Jego drogocenną krew; Jego zmartwychwstanie zaś było zapewnieniem danym ludziom przez Boga o skuteczności tej drogocennej krwi i wynikłych z tego przywilejach uczestniczenia w błogosławieństwach okupu i restytucji, przez wiarę i posłuszeństwo.

Wzbudzenie Jezusa od umarłych jest gwarancją wyrażonego zamysłu Bożego przywrócenia do życia, do łaski i do wszystkich błogosławieństw tych z ludzi, którzy zechcą przyjść do Boga przez Chrystusa. Przez wzgląd na to Bóg oświadcza się Bogiem żywych, a nie umarłych, albowiem Jemu wszyscy żyją (Łuk 20:37, 38) – w Jego planie. W takim też znaczeniu nasz Pan mówił o śmierci jako o śnie – ze względu na przebudzenie w poranku zmartwychwstania.

Śmierć zawiera w sobie myśl zagłady; albowiem będąc potępionym przez Boga jako niegodnym życia, człowiek nie miałby żadnej szansy reformy ani odmiany w śmierci. “W śmierci nie ma pamiątki o Tobie; a w grobie któż Cię wychwalać będzie?” (Ps. 6:6) Z tego wynika, że w śmierci nie mogłoby być żadnej nadziei. Co jednak człowiek nie był w stanie uczynić dla siebie, to Bóg uczynił dla niego przez Chrystusa – który wykupił człowieka spod wyroku śmierci i przygotował sposobność przebudzenia dla wszystkich. Z tego to powodu Bóg nie uważa nas za umarłych (wygładzonych), ale jako śpiących, aż do poranku Tysiąclecia.

Dobrze jest zauważyć z jaką ostrożnością zanotowane są w Piśmie Świętym fakty o śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana; aby przez to nasza wiara i nadzieja mogły być utwierdzone; albowiem, jak to powiedział apostoł: “Jeśli Chrystus nie jest wzbudzony, daremna jest wiara wasza”. Także różne środki zapobiegawcze (zapieczętowanie grobowca, straż przy grobie itp.) były podjęte nie przez Pańskich przyjaciół, ale przez nieprzyjaciół.

Straż 1970 str. 37-38   W.T. R-1631 a -1894 r.