<< Wstecz |
Wybrano: R-216 c, z 1881 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Jak nauczać.
Dla tych, którzy chcą wydawać świadectwo, poświęcając swój prywatny czas, powiadamy: ważne jest nie tylko nauczać poprawnych spraw, ale aby przedstawiać prawdę w odpowiednim sposobie i porządku. Podobnie jest i w życiu, odnosi się do wszystkiego, za co się zabieramy: jeśli chcielibyśmy zbierać dobry owoc, nie możemy jedynie nasadzić dobrych nasion, ale musimy to zrobić w odpowiednim czasie, w ziemi, którą wcześniej przygotowaliśmy oraz musimy dbać, aż nabierze siły. Dlatego i w tym temacie ziarno musi być starannie, w modlitwie, rozsądnie zasadzone zgodnie ze słowami Mistrza: „Bądźcie roztropni jak węże, a szczerzy jako gołębice”.
Opowiedzcie najpierw o Restytucji i pięknie kwitnącego Boskiego Planu. Następnie pokażcie, że wszystko oczekuje i zależy od Króla i jego nadchodzącego królestwa. Wtedy, jeśli wasz słuchacz lub czytelnik pokocha Króla oraz zatęskni za królestwem, może być to czas, aby przedstawić sposób Jego drugiego przyjścia, tzn. nie Jezus człowiek, ale Jezus, duchowa istota, przychodzi, niewidoczny (Oblubienica widzi Go oczami wiary), rozświetlony blaskiem złotego świecznika – słowami prawdy.
Na koniec przedstaw czasy, w których obecnie jesteśmy, „czasy Syna Człowieczego”, „Dzień Pański”, a jeśli zakpi pytając: „Gdzież jest obietnica przyjścia jego (parousia – obecność), bo wszystko tak trwa od początku stworzenia?” (2 Piotra 3:4), to wskaż Mat. 24:37 oraz Łuk. 17. Ale pozwól by czas był elementem „dobrej nowiny”. Nie mów nikomu o czasie i obecności, chyba, że mają „uszy ku słuchaniu” a „tym, który mają uszy, pozwól usłyszeć to, co duch mówi zborom”. Ale nie światu.
W.T. R-216 c – 1881 r.