<< Wstecz	Wybrano: R-5660 a,   z 1915 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Według Biblii nasz Pan umarł za grzechy całego świata, gdy złożył Swe życie, jako zadośćuczynienie za życie Adama, które zostało stracone przez grzech. Śmierć naszego Zbawiciela będzie wystarczająca za cały świat, ponieważ wszyscy ludzie są uczestnikami kary Adamowej przez dziedziczenie. Zasługa śmierci Chrystusowej, wystarczająca za grzechy Adama i za grzechy całego świata, nie została jeszcze zastosowana, lub zapłacona za Adama czy za świat. Została ona tylko złożona do rąk Ojca bez zastosowania za kogokolwiek.

Pismo Święte mówi nam, w jakim celu ofiara ma być zastosowana. Mianowicie, po wtórym przyjściu i ustanowieniu Swego królestwa, Pan zastosuje całą zasługę Swej ofiary za Adama i jego potomków, aby zadośćuczynić wymaganiom Boskiej sprawiedliwości. Cała kara za grzech pierworodny będzie w ten sposób zapłacona, rodzaj ludzki zostanie uwolniony spod potępienia i dzieło restytucji będzie natychmiastowym wynikiem. W międzyczasie, czekając na zastosowanie ofiary krwi za świat, Ojciec przypisuje zasługę Chrystusową Kościołowi.

ZASŁUGA CHRYSTUSOWA PRZYPISANA KOŚCIOŁOWI

Przy rozważaniu tego przedmiotu, słowo przypisać powinno być wyjaśnione. Przypisać nie oznacza dać. Dać zasługę Chrystusową oznaczałoby zastosować ją za Adama i cały rodzaj. Jezus nie jest jeszcze gotowy dać ją Adamowi i jego potomstwu, ponieważ uwolnienie Adama i rodzaju ludzkiego teraz byłoby w obecnych warunkach nienajlepszym pomysłem.  

W handlu słowo przypisanie ma zbliżone znaczenie do żyrowania. Gdy ktoś składa podpis na wekslu o wartości tysiąca dolarów, to nie daje ani grosza, lecz przypisuje mu wartość takiej sumy. Taka transakcja ilustruje dzieło przypisania zasługi Kościołowi. Członkowie Kościoła nie nadają się do wejścia w przymierze ofiary z Bogiem. Bóg nie chce przyjąć jako ofiary niczego, co jest niedoskonałe. Ale Jezus, mając kredyt w rękach Ojca, przypisuje część Swej zasługi tym, którzy się poświęcają. Na mocy tej zasługi, On staje się poręczycielem, gwarantem dla tych, którzy chcą stać się Jego uczniami. Nic więcej ponad to nie jest konieczne ponieważ ich poświęcenie jest na ofiarę, więc oni potrzebują ofiarować tylko to, co posiadają. Ponieważ Jezus przypisuje Kościołowi Swoją zasługę, która uzupełnia to, czego oni nie mają, czego im brak z powodu dziedziczności, gdy oni wypełnią swoją umowę, ta przypisana zasługa Chrystusowa będzie zwolniona, tak jak poręczyciel jest wolny, gdy weksel jest spłacony.

ZWOLNIENIE TEJ ZASŁUGI

Nasz Pan Jezus staje się gwarantem, żyrantem i przypisuje Swoją zasługę wszystkim, którzy poświęcą się Bogu. To obejmuje nie tylko Maluczkie Stadko, ale także Wielkie Grono, które będzie częściowo wierne, które potrzebuje tego przypisania, aby wypełnić ich przymierze. Obejmuje ono jeszcze tych, którzy później staną się umyślnie niewiernymi i pójdą na wtórą śmierć. Gdy wszystkie te rzeczy będą dokonane, zasługa Chrystusa zostanie w zupełności zwolniona i będzie w pełni zastosowana na zapieczętowanie nowego Przymierza, którego Pośrednikiem jest Chrystus. Wtedy Jego królestwo będzie pośredniczącym rządem, ku błogosławieniu i podnoszeniu świata.

Została uczyniona propozycja naśladowcom Chrystusa, aby złożyli swe ludzkie życie w ofierze, tak jak uczynił to Jezus - w jakikolwiek sposób wskaże im opatrzność Boża. Jednakże ci, którzy w taki sposób poświęcają się Bogu, są członkami grzesznego rodu Adama. Bóg właściwie nie chce mieć nic do czynienia z takimi pokutującymi grzesznikami. On mówi: Wasze życie jest już pod potępieniem i trzy czwarte już minęło.  W żadnym razie nie możecie dać więcej niż ćwierć ofiary, która jest koniecznie wymagana. Mimo to plan Boży przewidział, że Jezus może stać się poręczycielem tych, którzy chcą stać się Jego naśladowcami w ofierze. Na Jego rachunek, ich ofiary są przyjęte jako część Jego ofiary, aby mogli mieć także udział w Jego chwale.

FILOZOFIA USPRAWIEDLIWIENIA Z WIARY

Filozofia tkwiąca w tej sprawie jest następująca: Jezus ma już w rękach Ojca Niebieskiego, czyli w rękach sprawiedliwości, zasłużony kredyt o wartości Jego ludzkiego życia, które złożył ofiarniczo w posłuszeństwie Boskiej woli. Ta ofiara, wystarczająca dla Adama i każdego członka jego rodziny, czeka w rękach Bożych, aby była zastosowana w słusznym czasie - w czasie naznaczonym do rozpoczęcia się tysiącletniego panowania Chrystusa, w celu błogosławienia, podnoszenia i naprawienia świata. Pewna część tego błogosławieństwa, czyli zasługi Chrystusowej będzie przyznana każdemu członkowi Adamowego rodu w Restytucji. Dlatego pewna część będzie w słusznym czasie zastosowana do tych z dzieci Adamowych, którzy teraz, porzuciwszy grzech, stali się członkami Chrystusa, przez poświęcenie się na śmierć.

Jako Orędownik tych, którzy chcą stać się Jego naśladowcami, Jezus przystosowuje, czyli przypisuje im zasługę, która znajduje się u Boga, jako Jego kredyt. To przypisanie jest odpowiednikiem błogosławieństw restytucji, które mogliby otrzymać w Tysiącleciu. Ta przypisana zasługa, równa ich niedoskonałości, jest więc tym, co usprawiedliwia ich od wszystkich grzechów, od wszelkiego potępienia. Tym sposobem usprawiedliwieni z wiary są przyjęci przez Boga, a ich ofiary przyjęte są jako część ofiary ich Odkupiciela.

Gdy cała zasługa Chrystusowa w taki sposób przypisywana różnym osobom, które poświęciły się w Wieku Ewangelii, będzie zwolniona, wtenczas cała zasługa Jego ofiary będzie dostępna dla rzeczywistej restytucji Adama i jego potomstwa. Część zasługi przypisana każdemu poszczególnemu naśladowcy Chrystusa, jest zwalniana wtedy, gdy taki naśladowca umiera, ponieważ przypisanie to było jedynie po to, aby umożliwić, by ofiara ta była przyjemna Bogu. Ofiarujący najpierw wyrzekł się ziemskich nadziei i perspektyw, czyli restytucyjnych przywilejów zabezpieczonych dla wszystkich przez Jezusa. Tyle on ofiarował natychmiast w chwili jego poświęcenia i pozbył się tego. Jednakże jego poświęcenie obejmuje wszystko to, co pozostało z jego talentów, praw, żywotności i siły, nawet aż do śmierci. To poręczenie Odkupiciela za Kościół ciąży jako embargo na okup, które musi być spłacone sprawiedliwości w całości, aby zapewnić człowiekowi przywileje restytucji.

ILUSTRACJA PRZYPISANIA ZASŁUGI  

Dla lepszego zrozumienia tej sprawy podamy ilustrację. Przypuśćmy, że A złożył w banku milion dolarów depozytu przeznaczonego na pewien cel aby użyć go w pewnym określonym czasie. W międzyczasie ktoś z jego przyjaciół potrzebuje pieniędzy lub kredytu. A mówi do bankiera: Ja nie chcę ruszyć tego miliona dolarów, które tutaj zdeponowałem. Ale ponieważ pieniądze te są w twoim posiadaniu, jestem pewien, że z przyjemnością udzielisz kredytu mojemu przyjacielowi, gdy ja podpiszę ich weksle. Bankier naturalnie powie tak. Poręczone weksle byłyby zdyskontowane i A. byłby odpowiedzialny za całą sumę tych weksli, gdyby nie były spłacone w wyznaczonym czasie. Wtedy na jego depozycie o wartości miliona dolarów nałożona by była blokada do czasu spłacenia weksli. Lecz gdy weksle zostałyby spłacone ten depozyt byłyby wolny od wszelkiego zobowiązania tak jakby tych weksli wcale nie było i jakby depozyt A nie był nigdy nikomu przypisany.

Podobnie rzecz się ma z nami – uczniami Chrystusowymi. Jezus jest poręczycielem naszych weksli. On ręczy za nas, że wypełnimy nasze zobowiązanie, że złożymy nasze życie. Dokąd nasze życie nie zostanie złożone, to przypisanie stanowi embargo na zasłudze Chrystusowej, która jest zarezerwowana, aby w słusznym czasie była zastosowana za świat. Ale gdy umieramy, przypisana zasługa Chrystusowa kończy się, ponieważ jego umowa jest wypełniona. W przypadku tych, którzy nie składają swego życia dobrowolnie, zgodnie z przymierzem, Jezus jako ich poręczyciel, pomimo wszystko dopilnuje, aby ich życie było złożone. Niektórzy z takich w Czasie Ucisku przejdą przez wielką udrękę i ich śmierć przyniesie im również pewną dozę błogosławieństwa, inni zaś umrą wtórą śmiercią.

Straż 1934 str. 99,100.   W.T. R-5660 a – 1915 r.