Polskojęzyczna strona poświęcona życiu i twórczości pastora Charlesa Taze Russella
Pastor Charles Taze Russell
<< Wstecz Wybrano: R-5704 a,   z 1915 roku.
Zmień język na

Grzech samowystarczalności

"Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca" - Przyp. Sal. 16:5.

Pycha wydaje się być wygórowaną i nadmierną ilością samooceny lub próżności. Każdy powinien mieć rozsądną miarę samooceny, do takiego stopnia, aby był w stanie poznać, jakie możliwości faktycznie posiada, tak, aby nie był niedbały w ich używaniu. Uczucie, które pobudzałoby jednostkę do myślenia o sobie, że nie ma zdolności, podczas gdy w rzeczywistości ją ma, byłoby szkodliwym rodzajem pokory, przesadną pokorą. Doprawdy są różnice w talentach – niektórzy mają większą ilość i cenniejsze talenty od innych. Mają być one szanowane i doceniane, ale nie powinny być one przedmiotem dumy.

Niektórzy używają słowo duma niewłaściwie. Mówią oni: "Jestem dumny z mojej rodziny" mając na myśli: "Cieszę się z mojej rodziny", albo "Jestem bardzo zadowolony z mojej rodziny - jestem zadowolony, że moja rodzina jest, jaka jest". Posiadanie nadmiernego uprzedzenia, która by wysoko oceniała wszystko, co było zrobione przez swoją rodzinę bądź przyjaciół, a nie niedocenianie wszystkiego, co było zrobione przez inną rodzinę lub przyjaciół byłoby złem. Nie ma usprawiedliwienia dla dumy, szczególnie dla zarozumialstwa. Jest ono ogólnie spowodowane przez nieświadomość. Gdy jest spowodowana nieświadomością oczywiście jest bardziej wybaczalna.

Pycha, o której mowa w naszym tekście, nie jest spowodowana nieświadomością, a zbyt wielkim uznaniem samego siebie. Bóg mówi, że cała tego rodzaju pycha jest obrzydliwością w Jego oczach. Bóg nie tylko tego nie lubi, ale musi być pewna przyczyna, dla której się nią brzydzi. Żadne stworzenie nie ma żadnego prawdziwego powodu do dumy. Apostoł pyta: "Co posiadamy czego byśmy nie otrzymali od Pana?" Nie mamy absolutnie nic. Gdybyśmy mieli dziesięć talentów zamiast jednego nasza zdolność nie byłaby niczym, z czego moglibyśmy być dumni. Nie stworzyliśmy tych talentów. Wręcz przeciwnie – zostały nam one ofiarowane. Ale okazywanie talentów lub chwalenie się nimi pokazywałoby, że uważamy je za nasze własne a także, że jesteśmy dumni z ich posiadania.

Żaden człowiek nie ma prawa by być dumnym z otrzymania czegoś od innej osoby. W tym zakresie jest on dłużnikiem, odbiorcą. W przypadku ludzkości, wszyscy jesteśmy odbiorcami łaski Ojca. Wszystkie błogosławieństwa życia – zarówno doczesne jak i duchowe - są Boskim zaopatrzeniem dla nas. I jeśli mamy wiele z tych błogosławieństw, nadal nie ma powodu do dumy. Duma sugeruje samowystarczalność.

Pismo Święte przedstawia Szatana mówiącego, że chciałby mieć możliwość pokazania swojej mądrości, swojej zdolności. Był przekonany, że może coś uczynić. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że wszystko, co otrzymał pochodziło od Boga oraz, że błogosławiona jednostka nie może wznieść się wyżej niż Źródło Błogosławieństw. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że jego mądrość i wpływ są gorsze od Bożych. Stąd, Szatan stał się przestępcą.

Możemy być pewni, że jeśli rodzina Boża kultywuje jakąkolwiek pychę serca, ma ona zatem znak, że nie jest prawa w oczach Boga. Nawet zanim jej członkowie staną się Jego ludem, Bóg zapewnił ich, że jeśli są oni dumnego serca, Pan nie przyjmie takich do Swojej rodziny i nie spłodzi ich z Ducha Świętego. Pokora jest niezbędna dla wszystkich, którzy chcieliby być rodziną Bożą. "Uniżajcie się tedy pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył czasu swego" – 1 Piotra 5:6; Mat. 23:12.

PYCHA PROWADZĄCA DO ZNISZCZENIA

Duch pychy nadal jest w świecie. Niektórzy są dumni ze swoich przodków, inni są dumni ze swoich talentów itp. Nie byłoby to właściwym, by Pan błogosławił tym, którzy mają jakiekolwiek inne uczucia niż wdzięczność bycia odbiorcą błogosławieństwa Bożego. Czas ucisku, który właśnie nadchodzi jest wynikiem pychy. Wszyscy ludzie wydają się być dumni. Możemy nie być w stanie sądzić serc, ale znamy ich postawę - ich uczucie samowystarczalności. Każdy naród uważa, że ich talenty są najwspanialsze, ich broń jest najlepsza, wszystko, co najlepsze jest ich. To uczucie samowystarczalności jest tym, które doprowadziło narody do obecnych konfliktów. Niektóre z nich wyrażają swoją ufność, że Bóg jest po ich stronie. Myślą, że Bóg zawsze im sprzyjał – są tak dobrzy i tak wspaniali, że Bóg nie mógłby nie dać im zwycięstwa i pod tymi złudzeniami narody przystąpiły do tej wielkiej wojny.

W odniesieniu do tej wielkiej wojny i wszystkich kłopotów, które nastąpią Pismo Święte mówi: "Oto przychodzi dzień, w który wszyscy pyszni i wszyscy czyniący niezbożność będą jako ciernisko, a popali je ten dzień przyszły, mówi Pan zastępów, tak, że im nie zostawi korzenia ani gałązki" (Mal. 4:1). Pycha prowadzi do wszelkiego rodzaju szkód. Zanim Tysiąclecie się skończy, Bóg zadba o to, by nie było źródła pychy na całej ziemi. Tak więc na koniec Tysiąclecia nie będzie pychy między mieszkańcami ziemi, ale będzie uznanie Boga oraz wszystkiego co uczynił dla ludzkości. Będzie tam panować duch wdzięczności i uwielbienia, jaki wierzymy jest w niebie.

                                                                                                                                                          Straż 1932 str. 172, 173.   W.T. R-5704 a - 1915 r

 

  Wstecz | Do góry

Home | Biografia | Pogrzeb | Apologia | Historia | Dzieła | Fotogaleria | Pobieralnia | Prenumerata | Biblioteka | Czego nauczał
Polecane strony | Wyszukiwanie | Księgarnia | Kontakt | Manna | Artykuły

© pastor-russell.pl 2004 - 2016