<< Wstecz |
Wybrano: R-5817 a, z 1915 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Boskie miłosierdzie nad wszystkimi
IZRAEL NARODEM WYBRANYM – BOSKIE
MIŁOSIERDZIE W PRZYMIERZU ZAKONU – DUCHOWY IZRAEL NOWYM NARODEM – KRÓLEWSKIE
KAPŁAŃSTWO – INNE NARODY NIE UZNANE PRZEZ BOGA – JAK BOSKIE MIŁOSIERDZIE
OSTATECZNIE DOSIĘGNIE WSZYSTKICH LUDZI
“Miłosierny i litościwy jest Pan,
nierychły do gniewu i wielkiego miłosierdzia” – Ps. 103:8.
Trudnością naszą przy badaniu Pisma
Świętego w przeszłości było to, że mieliśmy za ciasny pogląd na charakter Boży
i na Jego Słowo - Pismo Święte. Przez przeszło dwanaście stuleci Pismo Święte
nie było badane. Zamiast Biblii, ówcześni biskupi, rozumiejąc o sobie, iż są
równymi w autorytecie z onymi dwunastoma, których nasz Pan Jezus naznaczył (Św.
Paweł zajął miejsce Judasza), mniemali, że jako apostołowie oni mieli zupełne
prawo postawić inne nauki na miejsce Pisma Świętego. Te inne nauki były nazwane
artykułami wiary, albo wyznaniami wiary i te wykładano a Pismo Święte
zaniedbano.
W takich warunkach nie jest wcale
dziwnym, że wierni Pańscy daleko odeszli od prawdziwych nauk Słowa Bożego.
Nawet, gdy Biblia zaczęła powracać do ludu w czasach reformacji, głowy ludu
były tak zapchane i zamącone fałszywymi naukami minionych dwunastu stuleci, że
wcale nie byli przygotowani do badania Biblii w jej własnym świetle, a raczej w
świetle owych artykułów wiary. Byli przecież tak długo nauczani, że wątpienie w
te artykuły, czyniłoby ich heretykami, a karą za herezje są wieczne męki. Stąd
we wszystkich późniejszych badaniach Biblii starano się naginać określenia
biblijne do owych w przeszłości uformowanych artykułów wiary.
Badacze Pisma Świętego doszli
nareszcie do zrozumienia, że to było omyłką - że Biblia powinna być badana w
jej własnym świetle. Zobaczyli bowiem, iż owe artykuły wiary zawierają w sobie
błędy, które wprowadzają umysły w zamęt i czynią Słowo Boże bez znaczenia.
Obecnie, nasze badanie Pisma Świętego jest inne, albowiem mamy lepszą znajomość
tych spraw, a także dla tego, że żyjemy w zaraniu nowego wieku - w czasie, o
którym Bóg przepowiedział, że Jego wierni zrozumieją Jego Słowo - “Mądrzy
zrozumieją” - Dan. 12:10.
BOSKIE POSTĘPOWANIE Z IZRAELEM
Tekst nasz był przede wszystkim
adresowany do narodu Izraelskiego. Z powodu nieposłuszeństwa Adama i Ewy, Bóg
odciął tych naszych pierwszych rodziców i całe ich potomstwo od Swojej
specjalnej społeczności, skazując ich na śmierć - jako niegodnych życia
wiecznego. “Umierając, umrzesz!” było Boskim wyrokiem (1 Moj. 2:17).
Lecz nawet tego wyroku Bóg nie przyspieszał; dozwalał grzesznikom żyć jak najlepiej
mogli.
Boskie miłosierdzie było okazane
potomstwu Abrahama - Izaakowi, Jakubowi i wszystkim jego dzieciom. Dwanaście
pokoleń Izraela Bóg uczynił jednym narodom, zespolił ich Swoją obietnicą,
łącznie z Przymierzem Zakonu ustanowionym przy górze Synaj, z Mojżeszem jako
pośrednikiem tegoż przymierza. Gdyby zachowali zakon doskonale, żyliby wiecznie
- nie umieraliby. Więcej nawet, byliby błogosławionymi we wszystkich ich
sprawach - w ich zdrowiu, w stadach, trzodach i we wszystkim. Zawsze i wszędzie
doznawaliby nad sobą Boskiego błogosławieństwa.
Tego Przymierza Zakonu Izraelici nie
byli w stanie zachować, ponieważ byli zrodzeni w grzechu, tak samo jak reszta
rodzaju ludzkiego. Mimo to Bóg zaproponował, że w miarę ich zabiegów, aby
zachowywać Zakon, Izraelici doznają wielu błogosławieństw od Boga. I tak też
było. Prawda, Bóg także karał ich za złe czyny i uchybienia, ale zawsze z
dobrotliwością i pieczą, nigdy nie odrzucił ich zupełnie. Ich narodowe uciski,
niewole itp. były przeważnie o charakterze ćwiczeń, w celu uczenia ich
potrzebnych lekcji.
Tak więc łaska Boże trwała z tym
jednym narodem, od śmierci Jakuba aż do śmierci Jezusa, przez okres trwający
1845 lat. Nawet potem, gdy już zostali odsunięci od Boskiej łaski jako naród,
za ich odrzucenie i ukrzyżowanie Jezusa, Bóg jeszcze pozostawił sposobność
poszczególnym Izraelitom duchowo usposobionym, że mogli nie tylko nadal
pozostać w łasce z Nim, ale mogli dostąpić jeszcze większej łaski, w dniu
Pięćdziesiątnicy i na potem, a mianowicie, jako spłodzeni z Ducha Świętego, nie
byli już więcej członkami domu sług, pod Mojżeszem, ale wchodzili do domu synów
pod Jezusem (Żyd. 3:5-6). Chociaż jako naród zostali odrzuceni, to jednak Bóg
dał im wyraźną obietnicę, że przyjdzie czas, gdy łaska Jego zostanie im przywrócona
- po ustanowieniu Królestwa Chrystusowego – Am. 9:11-12; Dz. Ap. 15:13-17.
NOWY NARÓD BOŻY
W międzyczasie świętobliwi Żydzi, “prawdziwi
Izraelici”, stali się zarodkiem, początkiem duchowego Izraela. O tym
Izraelu duchowym Św. Piotr napisał: “Wy jesteście rodzajem wybranym,
królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście opowiadali
cnoty (przymioty) Tego, który was powołał z ciemności ku dziwnej Swojej
światłości”. – 1 Piotra 3:9.
Widzimy więc, że Kościół jest Boskim
Nowym Stworzeniem, i z członkami tego nowego stworzenia Bóg liczy się w tym
Wieku Ewangelii, w celu ich nauki i rozwoju, aby mogli być współdziedzicami z
ich Panem Jezusem Chrystusem w Jego wielkim Tysiącletnim Królestwie. W owym
Tysiącleciu, Chrystus i Jego grono świętych, wybranych ze wszystkich narodów
pod niebem, ubłogosławią cielesnego Izraela i wszystkie narody świata
znajomością i pomocą w celu wybawienia ich z niewoli grzechu i śmierci,
przywodząc ich ponownie do wyobrażenia Bożego i do wszystkiego co było stracone
w Adamie a odkupione na Kalwarii.
Z powodu tego specjalnego dzieła,
jakie wyznaczone jest dla Kościoła, Bóg dozwala ogniste próby dla jego członków
– “Przez wiele ucisków musimy wnijść do Królestwa Bożego” (Dz. Ap.
14:22). Stanowiący tę klasę zupełnie poświęconych, bez względu na ograniczenia
sekciarskie, wszyscy byli spłodzonymi z Ducha Świętego. Żadni inni nie są
uznawani przez Boga. Imiona członków tegoż Kościoła zapisane są w Barankowej
księdze żywota - w niebie, a w życiu teraźniejszym mają zademonstrować swoją
wierność Bogu. Gdy najpierw określona liczba podejmie ten krok poświęcenia i
gdy już wszyscy zademonstrują swą wierność aż do śmierci, wtedy ten święty
naród będzie skompletowany.
Wielkie obietnice Boże należą się
duchowemu nasieniu Abrahamowemu. O tej klasie Św. Paweł powiedział: “Jeźliście
wy Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowym a według obietnicy dziedzicami” (Gal. 3:8; Gal. 3:16; Gal. 3:29). Obietnica dana była Abrahamowi i mówiła: “Błogosławione
będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi” (1 Moj. 22:18).
Potwierdzenie mamy w słowach Św. Pawła, że Chrystus i Jego Kościół są tym
duchowym nasieniem, którego misją w słusznym czasie będzie błogosławić całą
ludzkość - “wszystkie narody ziemi” - nie tylko tych, co pozostaną
żywymi w czasie ustanowienia Królestwa, ale wszystkich, którzy kiedykolwiek
żyli. Boskie miłosierdzie, wspomniane w naszym tekście, jest szczególnym
względem tegoż duchowego Izraela - nawet więcej aniżeli do Izraela cielesnego.
SZEROKOŚĆ BOSKIEGO MIŁOSIERDZIA
Teraz dochodzimy do najwspanialszego
zademonstrowania Boskiego miłosierdzia i łaski. Naród żydowski był małym
narodem. Kościół, Izrael duchowy, jest też mały; lecz Boskie łaski i
miłosierdzie mają rozszerzyć się na ludzkość całego świata - na wszystkich, za
których Chrystus umarł. Czas liczenia się z światem i dania wszystkim
sposobność korzystania z Boskich łask i miłosierdzia został już naznaczony
przez Ojca. Będzie to w Tysiącleciu - w okresie tysiącletniego panowania
Chrystusowego.
Chrystus będzie Onym wielkim duchowym
Królem ziemi; a członkowie kościoła będą z Nim jako jego współdziedzice i
asystenci w rządzeniu, nauczaniu, leczeniu, podnoszeniu, nagradzaniu i karaniu
ludzkości w Tysiącleciu. Wszystkie te usługi dla świata będą w tym celu, aby
wszyscy, co zechcą, mogli dostąpić Boskich łask i miłosierdzia, które On
zamierzył zaraz od początku i które będą udzielone ludzkości przez chwalebne
Królestwo Chrystusowe. Przez tysiąc lat Słońce Sprawiedliwości będzie
błogosławić świat, opromieniając ziemię blaskiem znajomości Pańskiej. W tymże
Tysiącleciu Szatan będzie związany, aby więcej nie zwodził narodów. W tym
okresie dzieło błogosławienia i naprawy wszechrzeczy będzie w rozwoju – “czasy” (czyli lata) Restytucji będą przez całe tysiąc lat. Oczy wyrozumienia każdego
człowieka będą otworzone, aby zobaczył, poznał i zrozumiał miłość Bożą, Jego
czułą litość, mądrość i wszystkie przymioty ześrodkowane i objawione w Panu
naszym Jezusie Chrystusie. Boskie miłosierdzie wobec świata będzie działać w
celu uwolnienia ludzkości z niewoli grzechu i śmierci, i doprowadzenia
wszystkich, co zechcą do zupełnej wolności synów Bożych - do tej, którą cieszył
się Adam zanim zgrzeszył - Rzym. 8:19-23.
Tu widzimy taką szerokość
miłosierdzia Bożego, jak szerokie jest morze. Widzimy, że Jego łaska, chociaż
ograniczona pierwotnie do jednego narodu a później do grona wybranych ze
wszystkich narodów, ostatecznie dosięgnie każdą istotę ludzką na całym świecie,
darząc wszystkich najzupełniejszymi przywilejami i sposobnościami znajomości,
miłości, posłuszeństwa i błogosławieństwa.
Straż 1964 str. 14-16. W.T. R-5817 a -1915 r.