<< Wstecz	Wybrano: R-5391 a,   z 1914 roku.	Zmień język na
		Drukuj

ODNOŚNIE  OFIAR  OPISANYCH  W  3 Ks. Moj. rozdz. 9 i 16-ty.

Wydaje się, jakbyśmy nie wyrazili dość jasno naszej myśli, odnośnie nauk, zawierających się w tych dwóch rozdziałach. Nasze objaśnienia w Cieniach Przybytku, że rzeczy opisane w tych dwóch rozdziałach wyobrażają ofiary Dnia Pojednania, zostały źle zrozumiane. Nie mówimy bynajmniej, aby te dwie ceremonie odbywały się w tym samym Dniu Pojednania, lecz nasze wyrozumienie jest, że rzeczywistość tych dwóch obrazów wypełniła się, w pozafiguralnym Dniu Pojednania, to jest, w Wieku Ewangelii.

Opis, jaki się znajduje w dziewiątym rozdziale, odnosi się do poświęcenia kapłanów. Ceremonia tam opisana, przedstawia poświęcenie Aarona i miała być powtarzana za każdym razem, gdy Arcykapłan obejmował urząd. Ten obrządek miał być powtarzany jedynie wtedy, gdyby Arcykapłan umarł, a na jego miejsce miał być wybrany inny. Gdyby się zdarzyło, że w jednym roku umarłoby kilku arcykapłanów, to tego rodzaju ceremonia odbyłaby się przy każdym, wstępującym na urząd arcykapłański. Mogłoby także się wydarzyć, że ta ceremonia opisana w dziewiątym rozdziale 3-ej księgi Mojżesza nie była odprawiana przez wiele lat. Na przykład Aaron po otrzymaniu urzędu arcykapłana, żył blisko czterdzieści lat, zatem nie było potrzeby odprawiania tej ceremonii aż po jego śmierci, gdy syn jego Eleazar, objął urząd arcykapłana, dopiero wtedy ceremonia poświęcenia została odprawioną. Co się tyczy ceremonii w Dniu Pojednania, opisanej w szesnastym rozdziale, powtarzały się rok rocznie.

Zgodność, jaka zachodzi między tymi dwoma ceremoniami jest pokazana przez ofiary, które w obydwóch wypadkach składały się z cielca i kozła, i reprezentowały te same ofiary, w pozaobrazowym znaczeniu a mianowicie: cielec wyobrażał arcykapłana, a kozioł kapłanów; ponieważ Jezus umarł tylko raz, a nie więcej razy. Przeto śmierć cielca w obydwóch wypadkach przedstawiała ofiarę Jezusa. Ponieważ Kościół, również umiera tylko raz, zatem ofiara kozła w obydwóch wydarzeniach wyobraża śmierć Kościoła, jako członków pozaobrazowego kapłaństwa, będących pod przewodnictwem ich Arcykapłana.

Może, kto zapyta: Dlaczego są użyte dwa obrazy? Na to odpowiadamy, że śmierć Jezusa posiada dwie odrębne strony, podobnie rzecz się ma i z Kościołem. Jezus i Kościół, aby osiągnąć, Boską naturę i urząd Królewskiego Kapłaństwa, któryby ich uzdolnił do sprawowania dzieła Chrystusowego, mogli do tego dojść jedynie przez złożenie w ofierze człowieczeństwa. Gdyby nawet świat nie potrzebował odkupienia go od grzechu, to, jednak, aby można dojść na wysokie stanowisko arcykapłana, zmuszony był złożyć tego rodzaju ofiarę. To samo było wymagane i od kapłanów. Z drugiej strony widzimy, że rodzaj ludzki jest grzesznym, potrzebującym odkupienia, zatem pojednanie za grzech jest nieodzownym, zanim dzieło naprawienia wszystkich rzeczy mogłoby się rozpocząć, bez względu na wywyższenie Chrystusa i Kościoła do Boskiej natury.

Przeto "lepsze ofiary" Chrystusa obejmują dwa odrębne i oddzielne, a jednak bardzo ważne dzieła. Jest niezbędnym, aby Jezus i Jego naśladowcy cierpieli, a tak weszli do chwały. To jest wykazane w 9 rozdziale 3 Ks. Moj. Było także niezbędnie, potrzebnym, aby ofiara za grzechy została złożoną, za rodzaj ludzki, aby w skutek tego mógł korzystać z błogosławieństw, które przyniesie Restytucja, a to jest pokazane w figurze opisanej w 16 rozdziale tejże księgi. Zatem powtarzamy, że ofiary opisane w 3 Ks. Moj. w rozdziale 9 - tym i jakie się znajdują w rozdziale 16 - tym, są te same ofiary wypełniające się w tym samym pozafiguralnym Dniu Pojednania, czyli Wieku Ewangelii.

Strażnica 1919 str. 15,16; Straż 1925 str. 176.   W.T. R-5391 a  - 1914 r.