<< Wstecz	Wybrano: R-5429 a,   z 1914 roku.	Zmień język na
		Drukuj

Dlaczego Jezus Chrystus musiał cierpieć i umrzeć? Czy wielki Bóg nie mógłby zbawić ludzkości, jakim innym sposobem, bez cierpień i śmierci Swego Syna? Są to pytania, które często nasuwają się myślącemu badaczowi Słowa Bożego i które mogą być odpowiedziane zadowalająco. Z pewnością, że Bóg mógł Swój plan ułożyć inaczej, ponieważ On jest nieograniczonym Bogiem. Bóg jest wszechmądrym i wszechmocnym. Na przykład Bóg mógł był zawyrokować, aby Adam był wyłączony z ogrodu Eden na pewien czas i po pewnym odpokutowaniu za swoje nieposłuszeństwo i nauczeniu się potrzebnych lekcji, mógłby być przywrócony z powrotem do łaski Bożej. Z pewnością, że przez takie doświadczenie Adam byłby się wiele nauczył. Podobnie wszystkie dzieci Adama mogliby być poddane pewnemu karaniu, pewnym oczyszczającym doświadczeniom, które by wyszły na ich korzyść, poczym mogliby być ponownie przywrócone do społeczności z Bogiem.

Jednakowoż mądrość Boża jest głębsza; przeto On ułożył wielki i mądry plan. Bóg postanowił, aby wszystkie Jego inteligentne stworzenia - Aniołowie, Cherubinowie, Serafinowie i ludzie - mający otrzymać żywot wieczny, były Jemu w zupełności wierne i że ta ich wierność miała być wypróbowana. Muszą to być wypróbowane i doświadczone charaktery. Przeto też Bóg zamierzył, aby wszystkie Jego inteligentne stworzenia na niebie i na ziemi doszły do poznania Jego dobroci i godności wszelkiej czci, aby z głębi swych serc mogły wyrazić: "Błogosławieństwo, cześć i chwała siedzącemu na stolicy na wieki wieków!" - Obj.5:13.

Ci, co dowiodą swej wierności ku Stworzycielowi, otrzymają żywot wieczny; którzy zaś okażą się niewiernymi, umrą - pójdą na zupełne zniszczenie. Tej części Swojego planu Bóg nie objawił przed stworzeniem człowieka. Gdy człowiek był stworzony, Bóg oświadczył, że karą za grzech będzie śmierć, aby przez to wszyscy mogli poznać zasadnicze prawo Jego władzy - aby mogli zrozumieć, że tylko sprawiedliwi będą żyć wiecznie, grzesznicy zaś, że będą ostatecznie zniszczeni. Przeto Bóg naprzód zarządził, że Adama grzech, który Bóg przewidział, ma ściągnąć na Adama i jego potomstwo najwyższą karę Boskiego prawa.

Wielu nie obrałoby grzechu, gdyby znali jego nieuniknione wyniki i gdyby byli zrodzeni z doskonałą zdolnością obrania sprawiedliwości. Bóg jednak zamierzył, aby potomstwo Adamowe, w rezultacie jego upadku, przyszło na świat w stanie niedoskonałym. Na naszej planecie, Ziemi, Bóg postanowił wykazać, jakie są naturalne skłonności grzechu i jego nieuniknione wyniki. Skłonność grzechu jest zawsze ku degradacji; a nie tylko to, ale grzech potęguje się coraz więcej i wiedzie do ruiny i śmierci.

Bóg zamierzył, aby ta wielka lekcja o złych skutkach grzechu była obserwowana także przez Aniołów, którzy przed stworzeniem i upadkiem człowieka znajdowali się w warunkach, które nie nastręczały żadnej pokusy do grzechu.

POKUSA PRZYSZŁA NA ANIOŁÓW

Bóg pragnie być chwalony tylko przez takich, którzy Go chwalą w duchu i w prawdzie. Ktokolwiek nie chwali Boga w takim uczuciu, będzie ewentualnie zniszczony. Widzimy, że Bóg nie tylko, że pozwolił, aby przez machinacje szatana grzech wszedł na świat, lecz także, aby się stał czynnikiem pokusy dla Aniołów. Widzimy jak łącznie z upadkiem ludzkości, przyszła pewna szczególna pokusa na Aniołów (1Moj.6:1-5; Juda 6). Wierzymy, że to szatan podsunął tę pokusę, tak samo jak podsunął ją matce Ewie. Szatan był najpierwszym przestępcą.

Niektórzy z zastępów anielskich ulegli tej pokusie, inni zaś pozostali wiernymi Bogu. Tak więc wiemy, że Aniołowie niebiescy zostali poddani wielkiej próbie, pod względem ich wierności dla Stwórcy. Aniołowie znajdujący się w harmonii z Bogiem, przeszli swą próbę zwycięsko. Według naszego wyrozumienia Pisma Świętego, Aniołowie ci zostali nagrodzeni wiecznym żywotem, ponieważ okazali się wiernymi i posłusznymi. Ci, co upadli, zostali związani łańcuchami ciemności, na sąd dnia wielkiego - o którym mniemamy, że jest teraz.

EKONOMIA BOSKIEGO PLANU

Przez sześć tysięcy lat człowiek podlegał karze: "Umierając, umrzesz" - karze, którą Pismo Święte nazywa zapłatą za grzech - jest nią śmierć i różne słabości i niedomagania cielesne i umysłowe. Bóg jednak postanowił, aby wszyscy otrzymali sposobność wyjścia z tego stanu grzechu i śmierci, a zarządzenie w celu wybawienia człowieka zostało dokonane w Chrystusie. Zarządzenie to jest najekonomiczniejsze, jakie tylko mogło być uczynione. Gdyby tysiące doskonałych ludzi zgrzeszyło, potrzeba by było tysiąc innych doskonałych na odkupienie tamtych - jeden odkupiciel za każdego grzesznika. "Oko za oko, ząb za ząb", życie człowieka za życie człowieka, jest wymaganiem Boskiego Zakonu, czyli prawa - 2Moj.21:23-25; 5Moj.19:21.

Przed stworzeniem pierwszych rodziców Bóg zarządził, że tylko jeden człowiek miał być wystawiony na sposobność upadku i skazany na śmierć, by tym sposobem zaszła potrzeba jednego tylko Odkupiciela. To zarządzenie Boże było najekonomiczniejsze, ponieważ przyprowadzi całą ludzkość z powrotem do życia kosztem tylko jednego ludzkiego życia złożonego na okup. Żaden upadły człowiek nie mógł być okupem, czyli równoznaczną ceną, za doskonałego człowieka Adama. Przeto Bóg postanowił od samego początku, że Jego Jednorodzony Syn, pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych, miał być Odkupicielem człowieka i aby mógł nim być, miał sam stać się człowiekiem.

Śmierć Anioła nie mogłaby odkupić człowieka. Wymaganiem Boskiej sprawiedliwości było, aby za doskonałe życie człowieka dane było drugie takież samo życie. Bóg, mając znajomość tego wszystkiego, posłał Syna Swego na wykonanie Jego wielkiego planu odkupienia i restytucji ludzkości. Nie było w tym żadnej niesprawiedliwości dla Syna Bożego, ponieważ dzieło to nie było na niego włożone jako przymus. Powierzenie tej sprawy Synowi pod przymusem byłoby niesprawiedliwością, a Bóg nie może być niesprawiedliwym.

To też Pismo Święte mówi, że przyjście Logosa (Słowa) na świat było dobrowolnym. Jezus uczynił to "dla wystawionej Sobie radości". Ojciec wystawił przed Synem propozycję, że gdy zgodzi się na uniżenie z wyższego do niższego, ludzkiego stanu, aby mógł odkupić stracony rodzaj Adama, zostanie nader wywyższony; stanie się następnym po Jehowie i uczestnikiem Jego własnej, Boskiej natury. Ta propozycja Jego Ojca - ta radość z czynienia Jego woli i uzyskania Jego uznania, a także radość z podniesienia ludzkości i z obietnicy chwalebnego wywyższenia - była natchnieniem dla naszego Pana. To też Ten, który tak się uniżył i stawszy się człowiekiem, umarł haniebną śmiercią na krzyżu, został nader wywyższony, jak było Mu to obiecane i usiadł na prawicy Majestatu na wysokości - Żyd.1:3.

NIEZRÓWNANA MĄDROŚĆ BOSKIEGO PLANU

Widzimy więc, że plan ułożony przez Boga nastręcza sposobność okazania podstawowych zasad Jego charakteru, których Aniołowie ani ludzie nie mogliby tak dobrze zrozumieć żadnym innym sposobem. Gdy wielkie dzieło naprawienia zostanie uskutecznione w zupełności, Aniołowie i ludzie poznają majestatyczną sprawiedliwość Bożą - sprawiedliwość, która z całą srogością dopuściła, by wyrok śmierci panował nad ludzkością przez sześć tysięcy lat - sprawiedliwość, która przygotowała Odkupiciela możnego do zapłacenia tej kary za Adama, aby on i jego potomstwo mogło być uwolnione - sprawiedliwość, także, która przygotowała wielką nagrodę dla Syna, za Jego wierne wykonanie zamysłu Ojca kosztem Samego Siebie! Jest to najwyższe pojęcie sprawiedliwości, jakie ludzie lub Aniołowie mogą osiągnąć!

Przez uskutecznienie tego planu, Bóg okaże także Swoją sympatyczną miłość, która innym sposobem nie byłaby tak dobrze znaną Aniołom ani ludziom. Gdyby nie było grzechu, śmierci, smutku ani boleści, Aniołowie ani ludzie nie mogliby poznać bezdennej głębokości Boskiego miłosierdzia. Gdy grzech wszedł na świat, Aniołowie widzieli wielką miłość Bożą w tym, że On "Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy (z ludzkiego rodu) kto weń wierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny" (Jan 3:16). "Większej miłości nad tę żaden nie ma" (Jan 15:13). W taki to sposób, Bóg przez Swój plan okazał Swą miłość, gdyż posłał Syna Swego, aby umarł za świat. Miłość ta stanie się jawną dla wszystkich w nadchodzącym wieku, który jest już bardzo blisko.

Przez Swój plan Bóg także okaże Swoją potęgę, bo aczkolwiek moc Jego została okazana w stworzeniu świata, człowieka i różnych chórów anielskich, to jednak ta manifestacja Jego energii była małą w porównaniu do tej potęgi, jaką jeszcze użyje. Potęga ta podniesie każdą jednostkę ludzkiego rodu do doskonałego stanu: każda ludzka dusza zostanie wzbudzona z grobu. Będzie to manifestacja Boskiej potęgi ponad możność ludzkiego zrozumienia.

Także, Boska mądrość zostanie w zadziwiający sposób wykazana. Gdy chwalebny wynik Boskiego planu wieków i Jego majestat zostaną rozpoznane przez inteligentne stworzenia, wszyscy będą wielbić Boga jako nieograniczonego w mądrości - który słusznie postanowił, aby wszelkie stworzenie, ukształtowane na obraz Jego, było wypróbowane pod względem wierności, by tylko zupełnie wierni i posłuszni otrzymali żywot wieczny, zaś wszyscy inni by byli zniszczeni.

Widzimy więc, że Boski program postępowania z grzesznikami duchowymi i ludzkimi, był najlepszy i najkorzystniejszy dla Aniołów i ludzi, a także najlepiej uwydatni ostatecznie Boską chwałę i cześć - "Któżby się Ciebie nie bał, Panie, i nie wielbił imienia Twego? Wszystkie narody przyjdą i kłaniać, się będą przed obliczem Twojem, że się okazały sprawiedliwe sądy Twoje" - Obj.15:4.

Na Straży 1968/5/02, str. 68;     W.T. R-5429 a - 1914 r.