Przeto, bracia święci, powołania niebieskiego uczestnicy, zważcie na apostoła i najwyższego kapłana wyznania naszego, Chrystusa Jezusa – Żyd. 3:1.
Wolą Bożą jest, by wszyscy członkowie „ciała Chrystusowego” zostali dotknięci słabościami świata, aby w stanie wywyższenia w Królestwie, gdy jako Królewskie Kapłaństwo będą sądzić świat, byli bardzo wrażliwi, współczujący i wielkoduszni. Nasz Pan i Mistrz, który nie miał żadnych niedoskonałości upadłej rasy, lecz był święty, niewinny i odłączony od grzeszników, musiał przejąć ludzkie choroby i słabości, aby je odczuć i być wiernym Najwyższym Kapłanem. Całkowicie nielogicznym byłoby przypuszczenie, że lekcje konieczne do przygotowania Najwyższego Kapłana do Jego urzędu i służby nie są potrzebne podległym Mu kapłanom, powołanym do cierpienia i panowania z Nim.
Bracia są święci z powodu poświęcenia się Panu; są uczestnikami Bożego powołania, ponieważ zaproszeni przez Ojca, przyjęli to powołanie i otrzymali Ducha Świętego. Jedną z najbardziej pożytecznych dla nich czynności jest rozmyślanie o Chrystusie jako Tym posłanym przez Ojca i Najwyższym Kapłanie porządku kapłańskiego. To umożliwia im kroczenie Jego śladami.
Równoległe cytaty:
Iz. 53; Jana 19:5; Filip. 2:5-11; 3:14; 2 Tym. 1:9; 2 Piotra 1:10; Żyd. 2:9,17,18; 4:14; 5:5; 6:20; 8:1; 9:11; 10:21; 12:2,3; 1 Piotra 2:21
