Nazwiesz imię jego Jezus; albowiem on zbawi lud swój od grzechów ich – Mat. 1:21.
Dostrzeżenie drobnych szczegółów, które Boska opatrzność przygotowała w związku z narodzinami naszego Zbawiciela i posłaniem poselstwa Ewangelii, wzmacnia wiarę ludu Pana. Uświadomienie sobie Boskiej opieki w przeszłości, nawet w drobnych sprawach, daje podstawę do ufności w mądrość i zabezpieczenie przez Boga tych zarysów Jego planu, które należą jeszcze do przyszłości – w wypełnienie się wszystkich nadzwyczaj wielkich i cennych obietnic ześrodkowanych w Tym, który narodził się w Betlejem. Świadomość Boskiej opatrzności w większych sprawach Boskiego planu także pobudza wiarę w opatrzność Pana w odniesieniu do osobistych i bardziej prywatnych spraw Jego ludu.
Imiona nadawane biblijnym postaciom wskazują na charakter, dzieło, urząd, doświadczenia oraz typiczne relacje osób lub rzeczy z nimi związanych. Wyjaśnia to Boski wybór imienia dla Mesjasza. Jezus to łaciński odpowiednik hebrajskiego Joshua lub Jeshua (Jehowa jest zbawieniem) i oznacza urzędowe dzieło naszego Pana. Jego lud stanowią wszyscy ci, którzy w tym i następnym Wieku przyjdą przez Niego do Boga. Rodzaj ludzki znajduje się pod potępieniem, władzą i skutkami grzechu. Zasługa naszego Pana, obecnie przypisywana poświęconym, uwalnia ich od potępienia grzechu. Przez Ducha, Słowo i opatrzność Pana On stopniowo uwalnia ich spod władzy, panowania grzechu, a w zmartwychwstaniu uwolni ich ostatecznie od wszelkich skutków grzechu. Później, przez zastosowanie Swojej zasługi, nasz Pan wyzwoli świat spod potępienia grzechu, a przez Swój urząd Kapłana, Pośrednika, Króla, Prawodawcy, Sędziego, Proroka i Ojca wyzwoli z mocy i skutków grzechu wszystkich tych, którzy posłusznie staną się Jego ludem. Alleluja, co za Zbawca! On ma moc zbawienia!
